Τα πρώτα σας βήματα στο μπριτζ

Στη συνέχεια αυτής της σελίδας θα παραθέσουμε ορισμένες πληροφορίες για το τι είναι το μπριτζ και πώς παίζεται (τουλάχιστον τις βασικές του αρχές). Ας ελπίσουμε πως αυτά που θα διαβάστε παρακάτω να σας κεντρίσουν τόσο το ενδιαφέρον ώστε να θελήσετε να μας γνωρίσετε και από κοντά.

Tι είναι το μπριτζ

Το μπριτζ είναι ένα παιχνίδι με χαρτιά αλλά τελείως διαφορετικό από τα άλλα, παίζεται από τέσσερις παίκτες σε ζευγάρια (δύο εναντίον δύο). Οι συμπαίκτες κάθονται ο ένας απέναντι στον άλλον σε ένα τραπέζι.
Το κάθε ζευγάρι αποτελεί έναν άξονα που ορίζεται από τα σημεία του ορίζοντα. Έτσι έχουμε 2 άξονες τον Β-Ν (Βορά - Νότο) και την Α - Δ (Ανατολή - Δύση).

Υπάρχουν δυο ειδών ευκαιρίες να παίξετε μπριτζ:
1. Το ελεύθερο μπριτζ που παίζεται περισσότερο σε σπίτια.
2. Το αγωνιστικό μπριτζ που παίζεται σε ομίλους (αναγνωρισμένους από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού) με τη μορφή ημερίδων.


Η τράπουλα
Χρησιμοποιείται μια ολόκληρη τράπουλα των 52 φύλλων (δεν παίζουν οι μπαλαντέρ). Η τράπουλα χωρίζεται σε τέσσερις οικογένειες χρωμάτων:

Κάθε χρώμα αποτελείται από 13 φύλλα τα οποία κατατάσσονται από πλευράς δύναμης ως εξής:
Α (Άσος), Κ (Ρήγας), Q(Ντάμα), J(Βαλές), 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 (το μικρότερο)

Επιλέγοντας συμπαίκτη
Οποτεδήποτε τα ζευγάρια δεν είναι προκαθορισμένα ένας απλός τρόπος για να επιλεγούν είναι οι παίκτες να τραβήξουν από ένα φύλλο, αυτοί που τράβηξαν τα δύο μεγαλύτερα γίνονται συμπαίκτες και αντιμετωπίζουν αυτούς που τράβηξαν τα δύο μικρότερα.

Ανακάτεμα, κόψιμο και μοίρασμα

Ο παίκτης που τραβάει το μεγαλύτερο φύλλο είναι ο μοιράσας ο οποίος αφού ανακατέψει, δίνει την τράπουλα για κόψιμο και ξεκινάει να μοιράζει ένα ένα φύλλο κατά την φορά του ρολογιού δηλαδή παίρνει φύλλο πρώτα ο εξ αριστερών αντίπαλος. Μετά το τέλος τού μοιράσματος κάθε παίκτης πρέπει να έχει από 13 φύλλα τα οποία τακτοποιεί ανά χρώμα (οι πίκες με τις πίκες, οι κούπες με τις κούπες κ.ο.κ.) και ανά δύναμη (με αύξουσα ή φθίνουσα σειρά). Κάτι το οποίο θα βοηθήσει στην ευκολότερη αναγνώριση και στην αποφυγή λαθών είναι η τοποθέτηση των χρωμάτων ανά κόκκινα και μαύρα.
Να σημειώσουμε πως η προαναφερόμενη διαδικασία του μοιράσματος έχει απλουστευθεί σε σχέση με αυτήν που χρησιμοποιείται παραδοσιακά στην ελεύθερη παρτίδα.

Το παιχνίδι ξεκινά

Μετά το τέλος της αγοράς (προς το παρόν άγνωστη έννοια) κάποιος παίκτης επιλέγει ένα φύλλο και το τοποθετεί ανοικτό στο μέσο του τραπεζιού, το φύλλο αυτό λέγεται αντάμ.
O επόμενος παίκτης τοποθετεί όλα του τα φύλλα ανοικτά επάνω στο τραπέζι σε κατακόρυφες στήλες χρωμάτων, ο παίκτης αυτός ονομάζεται μορ.
Ο παίκτης απέναντι από το μορ ονομάζεται εκτελεστής και αναλαμβάνει την υποχρέωση εκτός των δικών του φύλλων να παίζει και τα φύλλα του μορ. Παρατηρήστε ότι ο μορ δεν συμμετέχει ενεργά στο παιχνίδι.
Έτσι μετά την αντάμ ο εκτελεστής επιλέγει κάποιο φύλλο από το μορ (εναλλακτικά μπορεί να υποδεικνύει στο μορ ποιο φύλλο να παίξει) τοποθετώντας το κοντά στο φύλλο της αντάμ, στη συνέχεια κάνουν το ίδιο και ο συμπαίκτης του ανταμάροντα και ο εκτελεστής. Τώρα υπάρχουν στο τραπέζι τέσσερα ανοικτά φύλλα τα οποία έχουν παιχθεί εναλλάξ από τους παίκτες, αυτή η τετράδα ονομάζεται λεβέ στα ελληνικά χαρτωσιά ή μπάζα.
Ένα από τα τέσσερα αυτά φύλλα κερδίζει τη λεβέ (όπως θα δούμε στη συνέχεια), η λεβέ κλείνει και ο παίκτης που την κέρδισε αναλαμβάνει να παίξει πρώτος στην επόμενη λεβέ. Το σκηνικό αυτό συνεχίζεται μέχρις ότου παιχθούν και τα 13 φύλλα ή ισοδύναμα 13 λεβέ.
Θυμηθείτε ότι το παιχνίδι παίζεται κατά την φορά των δεικτών τού ρολογιού ξεκινώντας από αυτόν που κερδίζει τη λεβέ.

Πώς κερδίζεται μια λεβέ

Σαν αρχή υπάρχει ότι κάθε παίκτης οφείλει να ακολουθήσει στο χρώμα που παίζεται αν βέβαια έχει αυτή τη δυνατότητα δηλ. διαθέτει φύλλο στο συγκεκριμένο χρώμα.
Αν ένας παίκτης διαθέτει πάνω από ένα φύλλο στο χρώμα που παίζεται μπορεί να επιλέξει ποιο θα παίξει, αν όμως δεν έχει φύλλο του συγκεκριμένου χρώματος μπορεί να παίξει οποιαδήποτε άλλη κάρτα από τα φύλλα του.
Πολλές φορές υπάρχουν σε μια μοιρασιά ατού τα οποία καθορίζονται από την αγορά (συνεχίζει να είναι άγνωστη έννοια). Κάθε ατού μπορεί να κερδίσει οποιαδήποτε φύλλο άλλου χρώματος π.χ το 2 ατού μπορεί να κερδίσει οποιονδήποτε Άσο των άλλων τριών χρωμάτων. Όταν λοιπόν κάποιος παίκτης δεν μπορεί να ακολουθήσει το παιζόμενο χρώμα μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιο ατού, αν γίνει αυτό το ατού θα κερδίσει τη λεβέ εκτός και αν χρησιμοποιηθεί από κάποιον άλλο παίκτη μεγαλύτερο ατού.
Ένας παίκτης που δεν μπορεί να ακολουθήσει στο χρώμα που παίζεται δεν είναι υποχρεωμένος να χρησιμοποιήσει ατού, αν προτιμά μπορεί να παίξει φύλλο άλλου χρώματος. Αυτή η ενέργεια ονομάζεται ξεσκαρτάρισμα.

Ανακεφαλαιώνοντας μπορούμε να πούμε ότι μια λεβέ που δεν περιέχει ατού κερδίζεται από τo μεγαλύτερo φύλλο τού χρώματος που έχει παιχθεί. Αν περιέχει ατού κερδίζεται από το μεγαλύτερο ατού που χρησιμοποιήθηκε στη λεβέ.

Η αγορά

Τώρα που έχετε μια ιδέα για τις λεβέ και τα ατού είναι η κατάλληλη στιγμή να συζητήσουμε την αγορά η οποία λαμβάνει χώρα στην αρχή τού παιχνιδιού.
Μετά το μοίρασμα των φύλλων ο μοιράσας έχει τον πρώτο λόγο, μπορεί να πει πάσο ή να αγοράσει, στη συνέχεια ο εξ αριστερών του παίκτης αποκτά το ίδιο δικαίωμα και η διαδικασία συνεχίζεται κυκλικά πάντα με τη φορά των δεικτών του ρολογιού.
Κατά τη διάρκεια της αγοράς τα ζευγάρια προσδιορίζουν τον αριθμό των λεβέ που θα πραγματοποιήσουν (πέρα των 6 που θεωρείται η βάση) και ταυτόχρονα αν θα υπάρχουν ατού (χρωματιστό) ή όχι (χωρίς ατού).
Αν πασάρουν και οι τέσσερις παίκτες η τράπουλα ξανανακατεύεται και μοιράζει ο επόμενος παίκτης.
Αν όμως κάποιος παίκτης κάνει κάποια αγορά όταν είναι η σειρά του τότε ξεκινάει ένας πλειστηριασμός που κερδίζει ο άξονας που θα πλειοδοτήσει ψηλότερα οπότε λέμε ότι ο άξονας αυτός κέρδισε το συμβόλαιο . Ο άξονας που κέρδισε το συμβόλαιο ονομάζει το είδος του συμβολαίου (χρωματιστό ή χωρίς ατού) και προσδιορίζει τον αριθμό των λεβέ που θα κερδισθούν κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης.
Υπάρχουν αμοιβές για την πραγματοποίηση του συμβολαίου (όταν ο άξονας κερδίζει το λιγότερο τον αριθμό των λεβέ που δήλωσε) και ζημίες για την αποτυχία πραγματοποίησής του (τότε λέμε πως μπαίνουμε μέσα).
Μετά την εναρκτήρια αγορά κάθε παίκτης με τη σειρά του μπορεί να πει ελεύθερα πάσο είτε να κάνει κάποια υψηλότερη αγορά. Μια αγορά είναι υψηλότερη από την προηγούμενη αν υπόσχεται μεγαλύτερο αριθμό λεβέ ή τον ίδιο αριθμό λεβέ σε ψηλότερο ιεραρχικά χρώμα. Η ιεραρχία των χρωμάτων έχει ως εξής:

Έτσι η αγορά της 1 πίκας είναι μεγαλύτερη από την αγορά της 1 κούπας. Και η αγορά με 1ΧΑ (χωρίς ατού) μικρότερη από την αγορά με 2 σπαθιά. Η αγοραστική κλίμακα στο μπριτζ φαίνεται στον παρακάτω πίνακα:

EΠΙΠΕΔΟ

• Στο μπριτζ η αγορά δεν είναι απαραίτητο να ξεκινήσει από το κατώτερο σημείο, που είναι το 1 § και να ακολουθεί με τη σειρά την αγοραστική κλίμακα π.χ όπως γίνεται στην πρέφα.



• Κάποιος παίκτης που έχει πει πάσο μια ή περισσότερες φορές έχει τη δυνατότητα στη συνέχεια να αγοράσει αρκεί να καλύπτει την αγοραστική δήλωση που έγινε πριν από αυτόν.



• Το τελικό συμβόλαιο ενός άξονα γίνεται οριστικό όταν ακουσθούν τρία συνεχόμενα πάσο.



• Για να βρούμε το πόσες λεβέ προσπαθούμε να πραγματοποιήσουμε αρκεί να προσθέσουμε στο ύψος του τελικού συμβολαίου τον αριθμό έξι. Αν π.χ το τελικό συμβόλαιο είναι 3 § αυτό σημαίνει πως πρέπει να πραγματοποιήσουμε 9 λεβέ με ατού τα σπαθιά.

Εκτέλεση και άμυνα

• Ο παίκτης που αγόρασε πρώτος το χρώμα του τελικού συμβολαίου γίνεται εκτελεστής και ο συμπαίκτης του μορ.



• Ο αντίπαλος άξονας αποτελεί την άμυνα.



• Ο παίκτης που βρίσκεται αριστερά του εκτελεστή παίζει πρώτος κάνοντας την αντάμ. Ο μορ ανοίγει τα φύλλα του τοποθετώντας τα ατού αν υπάρχουν στα δεξιά του.