Hier zijn twee Tsjernobyl verhalen met plaatjes. 'Spookstad' heb ik geschreven in 2003-2004 en 'Land van de wolven' in 2005.
Vanaf het moment dat ik het op internet zette werd 'Spookstad' hevig bekritiseerd. Velen stellen de moeite die ik doe niet op prijs. Tsjernobyl is een ramp die we ons niet willen herinneren, het is veroorzaakt door mensen en is zonder einde.
In 2004 was mijn Tsjernobyl website één van de meest bezochte sites op internet. Op dat moment werd mijn account geblokkeerd en over de hele wereld begonnen kranten over me te schrijven. Ik zou de ramp commercieel willen uitbuiten, ik zou slechts reclame zijn voor een computerspel, ik zou de foto's met photoshop hebben gemaakt, etc. Het is me gelukt om een gevoelig onderwerp aan te snijden en daar ben ik trots op. Nu ik al deze ervaring heb opgedaan realiseer ik me dat degene die de waarheid wil vertellen daar volledig achter moet staan. En hierdoor werd ik geïnspireerd een tweede deel over het Tsjernobyl verhaal te schrijven, 'Land van de Wolven'.
Er gaan enorme geldbedragen om in de kernenergie industrie. Er is maar 1 kilo verrijkt uranium nodig om dezelfde hoeveelheid energie te produceren als 50 vrachtwagens afgeladen met steenkool (ongeveer 3,000 ton). Doordat de gewichtsratio van steenkool en uranium bijna 3,000,000:1 is, is het bijna 3 miljoen keer goedkoper om te transporteren. Uiteraard worden machtige en geldbeluste politici en zakenlieden aangetrokken, die er alleen maar op uit zijn hun slaatje hieruit te slaan, en die niets geven om de veiligheid van de centrales en de volksgezondheid. Uiteindelijk zullen ze van een koude kermis thuiskomen.
Hoe hard ze ook hebben geprobeerd mijn site in discrediet te brengen, hij is nog steeds online en wordt nog altijd gelezen door meer mensen.
Ik ben geen activist die voor of tegen kernenergie is. Ik ben gewoon een auteur die geeft om mensen, en die denkt dat Tsjernobyl een waarschuwing voor de mensheid is.
Ik denk niet dat het atoom zelf slecht is. Het wordt alleen slecht in de handen van de mens. Als de omstandigheden juist zijn kan de atoom veel voor mensen betekenen. Omstandigheden waarin geen oorlog is, en de atoom niet van de communisten, islamieten of kapitalisten is. Het probleem is dat het bestaan van naties gepaard gaat met oorlogen en opstanden, de jaren van vrede zijn slechts korte pauzes en de communisten, islamieten en kapitalisten proberen altijd als eerste het atoom te bezitten. HET IS EEN ONVERGEEFELIKE FOUT IN HET ONTWERP VAN DE MENS DIE REACTOREN GEVAARLIJK MAKEN.
Mijn interesse in Tsjernobyl begon in 1992, toen ik voor het eerst door dorpen in Wit Rusland, ten noorde van de kerncentrale, reisde. Ik was jong en onder de indruk. Wat me het meest trof was de donkere schoonheid van de plaats; de schoonheid die anderen niet kunnen zien.
De hotspots, zoals Vilcha, is een gebruikelijke naam voor de gebieden die zijn besmet met Tsjernobyl straling. In 1991 werd er 60 curie cesium gemeten. De hoeveelheid radioactieve plutonium isotopen was op dat moment 0,7 curie per km2. De hoeveelheid strontium was 15 curie per km2. Volgens de standaarden van Tsjernobyl was Vilcha een typische hotspot.
Op een pagina over het 'Rode Bos, waar ik zei dat ik zou oplichten in het donker, maakte ik een grapje. Straling kun je niet zien, het is gewoon een uitdrukking. Extreem hoge straling kan op sommige video's worden gezien, afhankelijk van het merk filmrolletje dat er is gebruikt. Je ziet kleine vonkjes. De straling is te zien op de film 'De laatste dag van Pripyat'(engels). De maker van deze film, Michail Nazarenko, was een film over de kerncentrale aan het maken en was toevallig in Pripyat. Hij heeft ook de evacuatie gefilmd.
Tijdens de evacuatie was het officiele stralingsniveau in Pripyat ongeveer 1 r�ntgen per uur, maar mensen die erbij waren zeggen dat het maar liefst 7 r�ntgen per uur was. Dit is nogal een verschil, want in het eerste geval zouden de besmette mensen binnen 2 of 3 maanden sterven. In het tweede geval zou het grootste gedeelte van de slachtoffers al binnen een aantal dagen sterven. Ik denk dat beide gelijk hebben omdat in een dag met fallout de radioactiviteit op de grond en de straten veel hoger kan zijn dan op oog nivo.
Mijn verhalen vertellen hoe ik Tsjernobyl zag in 17-19 jaar na het ongeluk, en ik heb de informatie over de stralingsniveau's niet bijgewerkt, evenals het aantal mensen die in de omgeving leven.
Een aantal van de foto's kwamen van een andere site. Ik heb ze op mijn site gezet nadat ik daarvoor toestemming had gekregen van de auteurs. Ik ben iedereen die mij met deze site helpt of geholpen heeft erg dankbaar.
">Ghost Town' is een kado wat ik heb gekregen van het muziekale duo 'Huns en Dr. Beeker'
Het wetenschappelijk deel van dit verhaal is,gerelateerd aan de radioaktiviteit van americium,het is een ongeloofelijk complex gebied en het is bijna niet te begrijpen voor iemand om het goed te hebben.het verschil tussen strallings tests in het laboratorium en radioaktiviteit in het echte leven is zo groot en is te vergelijken tussen schieten op veilige afstand of een direckt gevecht. mijn observaties zijn gebaseert op ervaringen en mijn benadering is altijd praktisch.
Radioaktiviteit zoals we zien op de geiger teller is een gecombineerde resultaat van alle soorten stralen ,dat is een hele complexe cocktail.am-241 is een van de componenten van deze cocktail, onder andere omstandigheden kan het meer of minder schadelijk zijn dan pu-241, ieder element is schadelijk op zijn eigen manier.maar ,beide zijn alpha zenders en zenden allebij gammastralen als deel van hun bederf procede uit.afhankelijk van hun aanvankelijke kracht,gamma stralen kunnen reizen in de lucht en is niet te meten met de geigerteller.voor mij als voor de reiziger is er geen erger element dat zo schadelijke gamma stralingen zend als americum.
Hieronder is een grafiek die een schatting geeft van het verval proces van Pu-241, waardoor dit veranderd in Am-241. Vertikaal wordt de massa aangegeven, horizontaal de tijd.
Helaas is de foto van de 'Voet van de olifant' van slechte kwaliteit, alle foto's van dit wonder moeten met een robot met afstandsbediening worden gemaakt. Niemand gaat die ruimte binnen, de straling daar is ongeveer 10.000 röntgen per uur. (genoeg om een mens ter plekke te doden, vert.)
De 'Voet van de olifant' is de grootste formatie brandstof, maar slechts een klein deel van de brandstof die in de reactor zat. Door de explosie stortte de bodem van de reactor naar beneden en het gesmolten materiaal stroomde uit het reactorvat de ruimtes en gangen onder de reactor binnen. Hierdoor is het reactorvat leeg, en is de brandstof niet op één plaats gebleven. Dit is goed nieuws, wat hierdoor wordt de kans op een volgende kettingreactie kleiner. De foto's hieronder geven aan hoe de reactor gebouwd is en waar de brandstof heen is gelekt.
De radioactieve magma (de brandstof) ziet er glasachtig uit, omdat de brandstof met zand in aanraking was gekomen wat rond het reactorvat zit.
Als je meer wilt weten, klik hier voor een film die diep in de kelder van reactor N4 is opgenomen en die de 'Voet van de olifant' laat zien (engels).
Over de hoeveelheid brandstof die nog onder de sarcofaag ligt zijn de meningen van wetenschappers verdeeld. Het is moeilijk om alle ruimtes en gangen te onderzoeken, omdat de stralingsniveau's daar wel 1000 röntgen per uur kunnen zijn, en soms nog wel hoger. Als wetenschappers door zo'n hoog radioactieve plaats komen zetten ze het op een rennen. 1000 röntgen per uur kunnen je binnen een uur doden. Beschermende pakken hebben hier geen zin meer. Er zijn geen middelen die een mens tegen zoveel straling kunnen beschermen.
Tot op de dag van onheil, 26 april 1986, was de kerncentrale van Tsjernobyl een succes. Hij leverde meer energie dan verwacht was en er hadden nog niet eerder ongelukken plaatsgevonden. Het hoofd van het team dat de Tsjernobyl centrale ontwikkeld had schepte erover op de dit type reactor zo veilig was, dat hij net zo goed midden op het rode plein in Moskou gebouwd zou kunnen worden.
De Tsjernobyl centrale voorzag 2 miljoen mensen van electriciteit en de beste tijd om experimenten uit te voeren was 's nachts, omdat er dan het minste stroom werd verbruikt. Op de dag dat het experiment gepland was gingen de medewerkers net zo zelf verzekerd aan de slag als anders. Het doel van de test was te evalueren hoe de reactor zou reageren als hij minder stroom kreeg. Maar wat ze niet begrepen was hoe onstabiel de reactor van het Sovjet-ontwerp zou worden als hij weinig stroom kreeg. Alle reactoren werken volgens het principe dat door uranium brandstof neutronen in de reactor te plaatsen, de uranium atomen delen en er een kettingreactie ontstaat die zichzelf in stand houd. De energie die hierbij vrijkomt warmt de brandstof op, het water circuleert over deze brandstof heen en veranderd ten dele in stoom, dit drijft de turbine aan en die maakt er electriciteit van. De stoom wordt daarna weer water, en stroomt terug om de kern te koelen.
In reactor 4 in Tsjernobyl zit het uranium in zeventienhonderd losse buizen, die allemaal worden omgeven door blokken grafiet. Dit zorgt ervoor dat de kettingreactie niet tot stilstand komt. Regelstaven absorberen de neutronen en vertragen de kettingreactie als ze in de kern worden neergelaten. Als ze weer uit de reactorkern worden gehesen versnelt de reactie weer. Voor minimale veiligheid moeten er altijd minstens 30 regelstaven in de kern blijven. Deze regel is wet..In alle omstandigheden bij het bedrijven van de reactor mag de capaciteit van vrijkomende energie niet de mogelijkheid van de regelstaven om het proces te onderdrukken overschrijden. De dertig staven zijn geplaatst in een zone waar ze het grootste effect hebben op de capaciteit van de kern om energie te maken. Het afgekoelde water absorbeerd ook extra neutronen en speelt hierdoor ook een rol in het reguleren van de kettingreactie. Het grote gevaar van dit type reactor, is dat als het water onverhoopt wegloopt of geheel in stoom veranderd, de extra neutronen de kettingreactie zo dermate kunnen versnellen dat de reactor oncontroleerbaar wordt. Dit gebeurde er in Tsjernobyl.
Na het scheuren van de onderste waterleidingen, die het koelwater naar de kern brachten, kwam de reactor volledig droog te staan. De explosies deden zich het eerst voor in de brandstofkanalen van de reactor nadat ze uit elkaar vielen door de plotselinge drukverhoging. Hoeveel stoomexplosies er waren is onduidelijk. Sommige zeggen het waren er drie of meer. Toen kwam de uiteindelijke ergste explosie, die van de detonatie van het gas van de kern.
De explosie werd veroorzaakt door een combinatie van fouten. 1.) Er waren slechts 10 (of minder) regelstaven in de reactor, wat er voor zorgde dat er een overmaat aan reactiviteit kon ontstaan. 2.) De regelstaven waarmee de reactor kon worden uitgezet werden op het kritieke moment slechts vier keer zo langzaam naar beneden gelaten dat dat ze konden. 3.) Om geld te besparen was de top (1 meter) van de regelstaven om de reactor uit te zetten gemaakt van GRAFIET! Dit gaf direct een boost aan de kettingreactie, vóórdat de rest van de staven hun werk konden doen.
Andere fouten en gebreken die de moeite waard zijn om te noemen waren het ontbreken van een structuur om de reactor heen (om radioactiviteit binnen te sluiten). Zo'n betonnen kap om de reactor had een aantal jaar eerden een gelijksoortig ongeluk voorkomen op Three Mile Island in de Verenigde Staten. Er was al meerdere malen tegen de Sovjet Unie gezegd dat kernreactoren zonder een kap gevaarlijk waren, maar omdat het 30% goedkoper was dan mét kap, luisterden ze hier niet naar.
Na de explosie was er nog maar één manier om de kettingreactie te vertragen, namelijk de reactor vanuit helicopters met chemicaliën te bombarderen die de neutronen absorberen. Kort hierna stierven veel van de piloten aan stralingsziekte. Klik hier voor een video die vanuit één van de helicopters is gemaakt. (engels)
Bekijk ook de 6 minuten durende film van Vladimir Shevchenko, genaamd: "Chronicle of Severe Days" (Kronieken van Zware Tijden)
Hier is een film die de 'biorobots' aan het werk laat zien. Jonge mannen die het dak van reactor 3 moesten leegruimen, waar enorme brokken zwaar radioactief grafiet op terecht waren gekomen na de explosie.
Hieronder staan foto's van onze 1 mei miliröntgen parade. Dit was waarschijnlijk de enige parade waar geen partijleiders en hun familieleden aan mee deden. Zo gaat het overal, de eerste klas passagiers verlaten het zinkende schip. Hun families verlieten Kiev op 26 april, direct nadat ze het nieuws over de ontploffing in de kerncentrale hoorden.
Er is nooit iemand gestraft voor het verbergen van de waarheid voor de bevolking.
Alleen de mannen van de kerncentrale werden gestraft. Hier zijn de foto's van het proces. Zes medewerkers van de centrale kregen gevangenisstraf opgelegd varieërend van 2 tot 10 jaar. Alleen de hoofdopzichter gaf gedeeltelijk toe dat hij schuld had aan het ongeluk. "Ik ben schuldig, maar het systeem (Sovjet Unie) ook." verklaarde hij.
In 1991 viel de Sovjet Unie. Sindsdien zijn er een aantal dingen veranderd: communisten werden democraten, leiders van de communistische jongeren organisatie werden zakenlieden, rechters en aanklagers werden ministers. En wat kwam er terecht van de mensen die ooit vertrouwen hadden in hun leiders en op gevaar voor eigen leven de omgeving rond de reactor opruimden? Zij weten allemaal dat ze, in de steek gelaten met hun eigen vorm van kanker, spoedig sterven zullen, maar dat het officiele slachtoffer aantal op 31 zal blijven staan.
Materiaal van deze site mag worden gedrukt, gekopiëerd, vertaald of gebruikt worden voor ieder doel, er rustten geen copyrights op. Mijn doel is deze pagina's aan zoveel mensen te laten lezen als mogelijk.
Bedankt voor het lezen.
Elena Filatova