Stralingsfobie.

Na het ongeval van Tchernobyl, werden er veel gevallen geestelijke instabiliteit gemeld. De Sovjet psychiaters, net als de psychiaters na het Sovjet tijdperk stelde de diagnose Stralingsfobie.

In Stalins werkkampen op de Goelag was een tekort aan medicijnen, iedereen die de doctor bezocht kreeg het medicijn "Analgin", wat een medicijn was voor zogenaamd alle ziekten. Soms braken de dokters de pillen in twee stukken en zeiden tegen de gevangenen, - "neem een helft voor de koorts en de andere helft voor de maagzweren." Dit is precies de behandeling die de slachtoffers krijgen voor allerlei Chernobyl aandoeningen, ongeacht wat ze mankeren, de diagnose is "Stralingsfobie", en ze krijgen altijd dezelfde waardeloze medicijnen.

Setember 2006

Belarus

De straling van Chernobyl vergiftigde een vijfde van het grondgebied van buurland Belarus wat ik Wit Rusland noem. Iedereen weet dat dit land zo vergiftigd is dat landbouw niet mogelijk is en dat de straling er nog steeds zal zijn als Lukashenko's herhaaldelijk presidentschap allang historie is.

In de lente, won Luka weer de stemming voor een volgende termijn als president, hij zette de oppositieleider gevangen, en hij verklaarde de overwinning op alle vijanden inclusief Thernobyl. Hij verklaarde plechtig dat bepaalde delen van het land weer veilig zijn om te bewonen.

Ik wilde hem een brief schrijven om hem te feliciteren met zijn overwinning en om hemvoor te stellen dat de regeringsleiders en hun familie de eerste bewoners te maken van de dode dorpen.

Ik hoorde dat ze er in slagen "vrijwilligers"te vinden voor dit idee. Onder de mensen die instemde met het idee, zijn mensen die nergens naar toe kunnen, zoals recentelijk vrijgelaten gevangenen en vluchtelingen uit voormalige Sovjet Republieken en Centraal Azie.

Zover, zijn alle officiele pogingen on Chernobyl nieuw leven in te blazen gestranden de enige tastbare resultaten van deze pogingen zijn een paar ongegrond optimistische bladzijden met statistieken gemaakt voor een UN rapport.

September 2006

***********************

In februari 2007, stierf de vader van een vriend aan longkanker. Hij werkte als chauffeur in Chernobyl vanaf de eerste dag van het nucleaire ongeluk in 1996. Op de begrafenis ontmoette ik een andere chauffeur, een collega van de dode man. We spraken met elkaar terwijl we wachtte op de aanvang van de dienst en zo hoorde ik enkele interessante dingen. Hij was de laatste overlevende van de groep van chauffeurs die naar Chernobyl waren gestuurd. Hij vertelde tevens dat het gebied, dat is afgezet met prikkeldraad en bekent staat als "Chernobyls dode zone", geen radius heeft van 30 kilometer rond de reactor maar in werkelijkheid 40-50 kilometer. Thuisgekomen, controleerde ik de landkaart en ja, slechts een checkpoint was op 30 kilometer. De andere ongeveer een dozijn liggen op 45-50 kilometer van de reactor. Waarom spreekt iedereen als ze praten over de "Chernobyl dode zone" over een radius van 30 kilometer terwijl deze 45 -50 kilometer is? Hoe staat het met het grote gebied rond deze zone? Denkt ook maar iemand dat prikkeldraad de verspreiding van de radiatie tegenhoudt. De manier waarop onze ogen de bal volgen en niet het spel is angstaanjagend.

Onze opleiding.

Tsjernobyl moet geopenbaard worden aan de jonge mensen en zou een verplicht onderwerp moeten worden op school, dit omdat hoe ouder men word, hoe meer men gewend raakt en gaat houden van de dingen in deze wereld. Het is echt de jeugd die streeft naar veranderingen in de koers die we varen, niet de volwassenen die volledig gewend zijn aan de hypocrisie van deze wereld en voordeel halen van z’n fouten.

In de Sovjet Unie was nucleaire natuurkunde een bevoordeelde tak van de wetenschap. Alsof ze gewikkeld waren in katoen, ontwikkelde wetenschappers nucleaire technieken onder toezicht van de KGB, hun onderzoek exclusief gefocust op Marx en wetenschap. De menselijke onderdelen van hun opleiding werden opzettelijk genegeerd in hun curriculum. De staat had geen filosofen nodig maar efficiënte wetenschappers en patriotten die er niet aan dachten om nucleaire geheimen te lekken naar de CIA. Op den duur leidde de cultivering van deze technisch geproduceerde wetenschappers er toe dat deze niet echt het leven begrepen en daarom ook weinig gewetenswroeging hadden voor wat betreft hun activiteiten. Het Sovjet opleiding systeem leerde geen respect voor menselijke wezens. Zonder liefde en respect voor leven in het algemeen en speciaal voor menselijk leven leidt kennis alleen tot vernietiging en ellende.

Bevoordeeld betekent vaak arrogant, ze luisterden naar niemand als die niet in hun groep hoorde. De ontwerpers van de Tsjernobyl reactors waren er vaak op gewezen om geen reactors te bouwen in dicht bevolkte streken maar ze negeerde dit. Ze werden er op gewezen dat het bouwen van reactors zonder de beschermende kappen gevaarlijk was maar zij bouwden ze toch. Ze bouwden zelfs nog Tsjernobyl type reactors na het ongeluk.

Tsjernobyl is het resultaat van een falend totalitair opleidingsysteem, waar de tempels van onderwijs leken op een schaakbord. Een professor van nucleaire wetenschap had de privileges van een koningin terwijl professors in geschiedenis en literatuur nog minder respect kregen als een pion. De tijden waarin men vasthield aan formules en repeterende slogans bracht miljoenen scholieren en technische mensen voort met ouderwetse vaardigheden en loden harten. Al deze mensen werden op de arbeidsmarkt gedumpt toen de Sovjet Unie uit elkaar viel. Deze zijn nu weer terug - in de zakenwereld.

De vraag is wat nu? Is de nieuwe generatie van nucleaire natuurkundigen en meetkamer operators professioneler dan de vorige. Ik betwijfel het omdat in de Sovjet tijd studenten ten minste moesten leren. Nu in mijn deel van de wereld kan men examen resultaten, zelfs diploma's, kopen. Er is geen mogelijkheid voor hun om te leren van Tsjernobyl, de waarheid van Tsjernobyl l is voor hun verborgen net als voor de rest van ons. Het onverantwoordelijk gedrag van leiders en ontwerpers van de reactors wordt aangemoedigd door het feit dat niemand gestraft is na het Tsjernobyl ongeluk. Nu doen ze wat ze altijd al deden alleen meer duidelijk met cynisme omdat ze weten dat ze niet verantwoordelijk worden gehouden voor hun daden.

Veel regeringen staan onder invloed van grote firma’s en maken het beleid in het onderwijs. Hun gezamenlijke inspanningen zijn er op gericht dat kinderen worden opgeleid om niet kritisch na te denken over wat de grote bedrijven en overheden beramen. Ze spiegelen een opgeschoonde versie van gebeurtenissen voor zodat de jeugd een goed gevoel blijft houden bij alles wat ze ook maar ondernemen. Ze cultiveren productiviteit, efficiëntie en succes, maar laten kennis van alles wat leeft achterwegen. Studenten studeren alleen voor een bepaald beroep. Ze leren voor een academische titel en hoe ze mechanisch productief kunnen zijn - ontdaan van intelligentie.

Ons heel modern scholingsysteem is als een lopende band, leraren proberen steekpenningen te krijgen van studenten die diploma's proberen te krijgen. Ons onderwijssysteem is in de laatste fase van degradatie. Het produceert doktors die zeggen dat kinderen uit de Tsjernobyl regio een hoger IQ hebben als uit niet besmette streken, journalisten die schrijven dat Tsjernobyl slechts een klein brandje was...Wat te zeggen van het seminaar, waar ze op de agenda hadden "Laten we stoppen met praten over Tsjernobyl".

De meeste sociale instituten zijn ontworpen om mensen intellectueel en emotioneel dom te houden waardoor ze makkelijker geregeerd kunnen worden, het maakt ons allen gedienstig en incompleet, gedachteloos en hopeloos passief. Dit systeem is goed voor de regerende elite omdat een afgerichte samenleving consistent bruikbaar is voor de manipulaties van de heersende klasse. Dit is de droom van elke regering: Een gecontroleerde massa die als een kudde schapen kan worden verplaatst van de ene naar de andere besmette regio. Maar deze droom is een Utopia, een gedachteloze samenleving kan nooit lang bestaan, laat staan overleven, met zoveel chemische industrie en nucleaire installaties. Elke samenleving waar technologie voor de eigen ontwikkeling gaat is bestemd uit te sterven. Aftellen voor de dag des oordeels.....

September, 2006

***********************

Amateurs! Hobbyisten! Dat is het neerbuigend commentaar, van de mensen die Tsjernobyl onderzoeken met winst als doel, naar de mensen die Tsjernobyl onderzoeken om achter de waarheid te komen of uit pure interesse naar de geschiedenis.

Deze neerbuigendheid berust zich op het feit dat winst uit het onderzoek te halen valt uit het ondersteunen van de energie-industrie. Daarbij wordt op elk mogelijk moment getracht duidelijk te maken dat mensen zonder kwalificaties nooit serieus genomen mogen worden. De mensenmenigte snapt weinig van straling en neemt de kijk aan van de winstonderzoekers. Hierop berust het vertrouwen en het respect in de 'professionals' en neerbuigendheid jegens de amateurs.

De waarheid is echter dat voor de 'amateurs' de hele zaak Tsjernobyl het einde betekent, maar voor de `professionelen' is het slechts een middel om een doel te bereiken. In werkelijkheid zijn de echte `professionelen' enkel de mensen met een directe interesse in Tsjernobyl en die zich er mee bezig houden uit pure interesse. Het woord `amateur' komt van het Latijnse werkwoord `amare' wat `houden van' betekent. Een amateur doet zijn ding omdat hij daar van houdt. Niet omdat hij daar betaald voor wordt. Alleen dit type onderzoeker zal echt serieus zijn werk doen. De grootste ontwikkelingen worden door de onderzoekers die niet op de loonlijst staan.

Sommige onderzoekers worden nooit ontdekt en worden dus standaard bestempeld als amateur. Hun probleem ligt in het feit dat het werk eerst erkend moet worden door mensen die het liever tegen werken. Dit is dan ook, volgens Shopenauher, het grootste nadeel van alle intellectuele ontwikkelingen: men moet wachten tot het goede wordt geaccepteerd door mensen die alleen het slechte produceren.

Baby voeding

Ik vraag me vaak af hoelang de mensen nog in het donker blijven tasten voor wat betreft Chernobyl. De geschiedenis in het algemeen laat zien dat begrip, voor een dergelijke complexe ramp als Chernobyl en zijn gevolgen, moet groeien in de tijd. Het is begrijpelijk dat de energieleveranciers niet zaten te juichen toen ze het nieuws hoorden en de meeste willen deze informatie dan ook in het donker begraven. Niettemin, vroeg of laat, zullen er mensen zijn die onderscheiden zonder vijandelijkheid of voorkeur. Alleen dan zullen de feiten aandacht krijgen voor een hogere intelligentie dan accountants en spin doktors.

De optimist in mij wil geloven dat de vraag achteraf geleidelijk onderworpen wordt aan een onderzoek; er licht op geworpen wordt; er over nagedacht wordt, overwogen, bediscussieert en dat uiteindelijk op het eind de juiste kijk hierop wordt bereikt. Na een tijd - de tijdsduur hangt af van de moeilijkheid van het onderwerp- zal de gewone bevolking begrijpen wat ieder scherp intellect onmiddellijk begreep.

Of wij in dit leven deze dag meemaken hangt af van veel factoren, in het algemeen, hoe groter en hoe belangrijker een historisch moment, des te onwaarschijnlijker is het dat overlevenden en getuigen de dag meemaken dat de mist optrekt en de waarheid voor iedereen zichtbaar wordt. Bijvoorbeeld, het duurde 50-70 jaar voordat de meerderheid van de bevolking hier de waarheid ontdekte van de revolutie, de honger en de onderdrukking. Het schijnt, dat de geschiedenis alleen wint van oud kwaad terwijl huidig kwaad wint van de geschiedenis. Voor wat betreft Chernobyl, het kan langer duren maar niet eeuwig.

Er is een speciaal voordeel voor iedereen met een helder hoofd: het duidelijk zien van de feiten te midden van disinformatie. Men kent de waarheid van dingen onmiddellijk, niet pas na een halve eeuw zoals de simpele zielen die wachten tot het eindresultaat verslonden, verteerd en weer uitgekost wordt over hen door tv kanalen.

************************

Wat indruk op me maakt inzake Chernobyl is de half waarde tijd van sommige nucleaire isotopen. Honderd, duizend, zelfs tienduizenden jaren! "Chernobyl leeft voort tot de tweede komst van Jezus", zei eens Gorbashov in een interview

Deze lente hebben nieuws coryfeeën een nieuwe uitdrukking geïntroduceerd: "Oud Chernobyl" . Misschien willen ze ons laten geloven dat Chernobyl afnemende geschiedenis is die binnenkort helemaal is verdwenen...

Spijtig genoeg, het zijn de slachtoffers die zijn verdwenen voordat ze oud zijn. Chernie blijft altijd jong, altijd gevaarlijk. De weeën bij de geboorte van zijn nucleair ongeluk 20 jaar geleden zijn slechts een paar seconden in het leven van dit eeuwig levend kind.

Ik geloof dat een deel van de reden waarom de bevolking niet in staat is om het langdurend probleem van nucleaire ongelukken in te zien ligt in het feit dat ze alleen de tijd kunnen begrijpen die voorbij is. We zijn nog steeds te dicht bij de datum van Chernobyl om de hele omvang van de ramp te kunnen zien.

Net als bij een groot gebouw moet je van een afstand kijken om de hele structuur te kunnen waarnemen, zo is het ook met Chernobyl: de monstrans van zijn lange schaduw zal pas tevoorschijn komen na vele generaties. Daarna, zal het niet verdwijnen tot de eind der tijden.

***********************

Op de poorten van de sarcofaag schrijf ik dezelfde naargeestige tekst als Dante schreef op de ingang van zijn Inferno: 'Gij die hier binnentreed, laat alle hoop varen'

************************

Ze zeggen: in het rijk der blinden is de eenoog koning. Als je helder kunt zien midden tussen disinformatie dan ben je als iemand met op zijn minst een oog terwijl de rest er geen heeft.

Je bent werkelijk een koning of koningin als je de dingen ziet zoals ze werkelijk zijn terwijl de rest geloofd wat ze willen geloven. Je ziet, hoe iedereen valse standaarden aanhoud en zich laat leiden door gidsen die stekeblind zijn, zich omringend met andere blinden zwervenden maar je kunt niets doen om het te veranderen. Er is geen manier om iemand te helpen te zien wat jij ziet; daarvoor hebben ze jou ogen nodig.

September, 2006

Bloggers en journalisten.

Tegenwoordig zijn de grote media in een harde competie verwikkeld met internet. Bloggers blijven winnen aan publiek en meer en meer kranten stand op de rand van faillissement. De reden is simpel, internet bloggers zijn veel meer objectief, open en liberaler dan de mensen die voor de nieuwsbureaus werken. Kranten reporters en nieuwslezers vragen zich vaak af waarom mensen op internet bloggen. Wat ze echt niet kunnen begrijpen is waarom bloggers gratis de dingen doen die zij de reporters voor geld nog niet klaar krijgen.

Over het algemeen schrijven bloggers beter omdat ze niet voor geld werken. Mensen gaan slecht schrijven als ze het voor loon doen. Een auteur kan alleen maar objectief blijven als hij of zij schrijft om de feiten bloot te leggen. Auteurs die schrijven voor geld lijken op prostituees. Hun doel is dan om de media bazen te behagen en om aan de smaak van de lezers te voldoen. Verder, net als bij prostituees, is het onmogelijk voor hun om plezier te beleven aan hun activiteiten. Een toegewijd blogger is er niet op uit om in de smaak te vallen. Erg vaak werken ze in strijd met alle officiele en zakelijke doelstellingen, schrijven alleen voor het plezier van denken en het delen van hun persoonlijke conclusies met anderen.

Journalisten en bloggers zijn erg verschillend. Een echte blogger kan niet voor de media werken net als een reporter niet kan bloggen.

Iedereen die solliciteerd bij een nieuws medium, ongeacht of het voor een krant of radio of televisie is, is bereid alle instructies van politieke correctheid te volgen. Ze zullen nooit ethnische minderheden beledigen, religieuze gevoelens kwetsen, op de dikke teen van het nucleaire monster gaan staan of de voedende hand van chemische voedselproducenten bijten enz... Met al deze belemmeringen is de geest van een journalist geketend aan een frame van limieten en zoals een vogel in een kooi sterk beperkt in bewegingsvrijheid. De geest van een blogger is als een vrije vogel, vliegend zonder grenzen alles opnemend zoals het werkelijk is. Daarom kan de blogger onbeperkt en vrij spreken. Intelligentie en opleiding van een blogger is in principe niet zo belangrijk zolang deze persoon maar meester blijft van zijn eigen gedachten en zijn intelligentie blijft groeien. In contrast hiermee zal de geest van een journalist wegzinken in een moeras van onwetendheid en apathie en deze gaat daarom constant achteruit.

Als je voor de grote media wilt werken moet je aan al hun regels gehoorzamen. Op den duur voel jij je als iemand die na een uitnodiging voor een disco, daar aangekomen, constateerd dat iedereen op krukken danst. Je zult dan na een tijdje ontdekken dat behalve mensen met een natuurlijke handicap er goede dansers tussen zitten die op krukken dansen omdat ze hun familie moeten voeden. Als jij je aansluit bij de dans van de lammen zul je na een aantal jaren merken dat je niet meer zonder krukken kan dansen. Gefeliciteerd - je bent nu een journalist.

October, 2006

******************

Onze beschaafde wereld is een groot gemaskerd bal. Verdriet van leiders, de lach van winkeleigenaren, medelijden van philantropen en het rondborstige van porno actrices zijn allemaal maskers, er is niets echt aan hen. Men zet het masker van gerechtigheid op en is advocaat. Een ander kiest voor patriottisme die hem of haar veranderd in een politicus. Een derde kiest religie of zuiverheid van doctrine en wordt priester enz. Of het algemeen zitten achter deze maskers geldwolven en oplichters, die veel meer succes hebben met bedriegen dan dat ze het vermogen hebben om hun echt gezicht te verbergen.

Met de landen in de wereld gaat het precies hetzelfde. Elk land presenteerd zich met een vrolijk gezicht uitgedragen door een bepaalde groep politici, popsterren, filmhelden, sporters en meer of dergelijke bekende persoonlijkheden.

Ze presenteren enkel het "spel gezicht" van hun land en dit leert ons dus niets. Het echte gezicht van een land wordt geopenbaard door sociale opstanden, stakingen en oorlogen die hun broze maskers breken. Als de stukken voor een korte tijd afvallen zien we de echte problemen. Chernobyl is op deze manier een geweldige ramp. Het imago van mijn land is bezoedeld voor vele tientallen jaren. In de eerste tien jaar na het ongeluk was het moeilijk voor hun om een masket op hun mistroostig gezicht te zetten maar alle inwoners kunnen nu meedoen aan het gemaskerd bal. Oekraine heeft nu goede voetballers, boksers, zangers en dansers. Het doet er niet toe hoe donker de nacht is, het feest gaat door en door...

************************

Als de gevangenen in de Goelag gevangenissen een informant wilden vermoorden zonder dat er iemand voor verantwoordelijk kon worden gehouden draaiden ze een lang touw om de nek van de verrader. Dan begonnen zen met enkele tientallen mensen aan de ene en met enkele tientallen mensen aan de andere kant van het touw te trekken. Op deze manier kon niet worden vastgesteld wie verantwoordelijk was voor de dood van deze persoon.

Hoe meer mensen betrokken waren bij dit touwtrekken hoe groter de kans voor hen om te ontsnappen aan straf en persoonlijke aanspakelijkheid. Dit is het hoofd principe van collectieve misdaden en dit verklaard waarom het aantal slachtoffers van Chernobyl altijd hetzelfde is en waarom niemand schuld bekent of spijt heeft voor deze misdaad. Er waren gewoon teveel mensen aan beide zijden van het touw.

September, 2006

************************

Vandaag, op 16 December 2006, viel me op dat het stralingsniveau bij mij thuis hoger was dan normaal. Ik ging daarop naar buiten om het stralingsniveau te meten in de omgeving. Om zeker te zijn van mijn zaak gebruikte ik verschillende Geigertellers.

Van mijn informatiebronnen kreeg ik later te horen dat het verhoogde stralingsniveau kwam doordat er werkzaamheden waren aan de sarcofaag van de reactor. Dit gaf mij stof tot nadenken. Kwam de straling door reflectie uit het opengewerkte dak van de sarcofaag of werd het meegebracht met de wind. We kunnen alleen maar gissen. Er is nooit een officieel nieuwsbericht geweest in de media. De weerman geeft een normaal stralingsniveau aan.

Over het uitgeven van een boek

Twaalf jaar geleden leverde ik enkele boeken af bij een gevangenis. Ook maakte we daarbij de bibliotheek schoon, inclusief alle oude Sovjet boeken. De bibliothecaris aldaar, hij staat beschreven in het korte verhaal genaamd "Nikholayevich",moest praktisch huilen bij het zien van duizenden boeken die de bibliotheek uitgedragen werden. `Meerdere generaties zijn opgevoed met deze boeken en nu doen we ze voor het gemak weg.'.

Tegenwoordig wandel ik met een zelfde gevoel over boekenmarkten. Ik kan alleen maar zuchten bij het idee dat over een aantal jaar ook deze boeken en hun auteurs vergeten zijn. De moderne literatuur is als een loterij waar nog nooit een winnaar is geweest. Het is tegenwoordig een industrie waar iedereen probeert winst te maken met literatuur. Zowel auteurs, uitgevers, recensisten en reclamemakers; allemaal corrupt. Ze plakken bij elkaar om zo elkaar in stand te houden. Uiteindelijk hebben ze maar een doel, mensen van hun geld en tijd beroven.

De boekenindustrie leeft op mensen met een drang tot het kopen van boeken op de bestseller lijst. Als je zo'n boek openslaat zie je, als ware het een soort van suikerspin, verhalen die smelten op de tong en die geen nasmaak achterlaten. Dit is omdat het niet mogelijk is echte gedachten in boekvorm uit te geven. Het systeem is allergisch voor intellect en dwingt auteurs te schrijven over draken en vliegende schotels. Alles behalve realiteit. Op een zelfde manier is het hier onmogelijk een boek over Tsjernobyl uitgegeven te krijgen. Alle boeken over Tsjernobyl moeten in West-Europa uitgegeven worden, maar nu nucleaire energie weer aan populariteit wint, wordt ook dit steeds moeilijker.

Erg weinig literatuur zal blijven overleven. Slechts de middelmatige auteurs zullen de tand des tijds overleven. De uitvinders van een nieuwe stroming wellicht, met sterke banden met de zakenwereld. Het nageslacht zal een zucht uitslaan bij het zien van zo'n verzameling woorden. Het zal door de façade heenkijken en ontdekken dat het verhaal nietszeggend en leeg is. Een wassen neus. Toekomstige bibliothecarissen zullen geen traan laten bij het weggooien van de hedendaagse `literatuur'.

October, 2006

***********************

Tsjernobyl is vreemd in de geest van ons tijdperk, Dit omdat onze cultuur alle misère ontkent en alleen succes accepteert. We worden meer bewogen door de hoop op voordeel dan door het gevaar van verlies. Mensen leren alleen plezier na te streven met een minimum aan denkwerk. Realisme heeft geen plaats vandaag de dag en iedereen met een realistisch inzicht klinkt als een vreselijke pessimist. De gigantische propaganda machine leert dat geluk verplicht is en misère optioneel. Zijn meedogenloze mantra is 'geniet op elke manier van iedere dag van het leven en leef alsof morgen niet bestaat'. Uiteindelijk zorgt dit dat hele samenlevingen niet toegeven aan of leren van fouten. Resultaat daarvan is dat de wereld meer en meer slecht nieuws genereert.

Te allen tijde geldig, de eerste regel voor een wijze manier van leven is uitgesproken door Aristotoles. Hij adviseert ons onze aandacht niet te richten op het zeker stellen van plezier en welzijn maar om deze te richten op het zo veel mogelijk vermijden van de ontelbare verschillende vormen van het kwaad. Tegenwoordig is deze regel overboord gegooid. Ik geloof dat het afwijken hiervan de bron van al onze hedendaagse en toekomstige problemen is. Hoe kunnen mensen het kwaad, vergissingen en fouten vermijden als ze zelfs ontkennen dat ze bestaan?

P.S.

Als we leven alsof morgen niet bestaat dan zal er ook geen morgen zijn.

[Voetnoot 1: 'De verstandige mens zoekt geen plezier maar vrijheid van pijn' Aristoteles 'De Nicomaanse ethiek' 1152b10

Tsjernobyl was een harde les en heeft de wereld laten zien dat we de technologie niet op onze eigen ontwikkelingen vooruit kunnen laten lopen.

Kerken in Tsjernobyl

Er zijn meer dan tweeduizend spooksteden en -dorpen in een radius van 250 km rondom de verwrongen reactor van Tsjernobyl. Het is onmogelijk om deze allemaal te tellen omdat de autoriteiten er vele systematisch hebben vernietigd en omdat sommige wegen thans geruïneerd zijn.

Reizend door de dode zone ben ik nog geen enkele geruïneerde kerk tegengekomen. Plunderaars zijn bijgelovige mensen en zijn bang om kerken te beroven. Ook komen mensen van in de buurt gelegen geloofsgemeenschappen eens in de paar jaar langs om de verlaten kerken te repareren, waardoor ze langer blijven staan dan alle andere gebouwen in de omgeving.

Deuren in deze oude kerken zijn niet op slot. Er is niks kostbaars binnen, alleen een paar goedkope iconen, handdoeken en licht radioactieve bijbels – gewoonlijk geopend op de bladzijde waar het tijdperk van Alsem wordt verteld (Openbaringen 8: 10,11*). Weinig mensen blijven ongeroerd als ze ontdekken dat het Oekraïense woord voor Alsem 'Tsjernobyl' is. Ik ben hierop geen uitzondering en dit inspireerde me de heilige kant van Tsjernobyl te onderzoeken.

Chernie wordt achtervolgt door vele geesten omdat twee spirituele legers nog steeds en constant in oorlog verwikkeld zijn: De krachten van goed en kwaad. Zolang als de kerken blijven staan blijft het gevecht doorgaan. Het is niet zomaar een verlaten plaats, zoals die verlaten mijnsteden. Tsjernobyl is magisch, weerzinwekkend, interessant en beangstigend tegelijk. Iemand die solo door Tsjernobyl reist voelt nooit of hij of zij alleen is, er is een altijd aanwezig gevoel bekeken te worden. Het ongemak is echt. Dit bovennatuurlijk gevoel kan zelfs door foto's en video's van Chernie worden waargenomen. De Christenen noemen dit: de aanwezigheid van het kwaad.

Ik geloof niet dat Tsjernobyl alleen gaat over de bittere smaak van Alsem, de vallende ster uit Openbaringen. Ons Tsjernobyl is de uiteindelijke consequentie van opeengestapeld menselijk falen en hebzucht, de hoofdoorzaken die ook aangegeven staan in vele boeken van het oude en het nieuwe testament.

Als ik een paar passages uit de bijbel zou moeten kiezen die uitleggen wat de oorzaken van Tsjernobyl zijn kies ik als meest toepasselijk en innemend de verleidingen van Jezus in de woestijn. Deze getuigen niet van een eindig, aards intellect, maar inderdaad van het eeuwig, absoluut en volmaakt slechte brein van een verstoten engel: Satan zelf.

Deze verleidingen zijn wonderen, brood en autoriteit. Verleiding met brood is het meest van toepassing op de ramp in Tsjernobyl en ook het meest moeilijk te weerstaan voor het menselijk ras.

'Ziet gij de stenen in de verlaten en verblindende wildernis? Beveel dat deze stenen in brood veranderen – (en het menselijk ras zal achter U aanrennen. Laat mensen een wonder zien en ze zullen U volgen),' zangfluisterde de slechte engel.

Jezus wijst alles af, maar de mensheid is te zwak. Wetenschap maakt het mogelijk om van uranium stenen wapens en brood te maken. De mensheid omarmde deze visie met een ongetemperd enthousiasme, in de val gelokt door de foefjes van nucleaire alchemie. Nooit werd gedacht aan de keerzijde van het behalen van de woekerwinst en aan de overtreding van de natuurlijke principes, de mensen gingen voor deze bedorven wonderen, marcheerden met nucleaire wapens in parades en riepen – Hoera!

Maar nadat de reactor explodeerde verloren mensen hun enthousiasme. De wetenschap is ook gefrustreerd en niemand gelooft meer in wonderen. De tijd van vrije wil is voorbij en het echte nucleaire geweld begint. We kunnen weinig doen om het te stoppen, omdat als we het zwaard afpakken we ook geen brood meer op de plank krijgen, dus moeten we het accepteren om door te kunnen gaan met leven. De tweede nucleaire komst is niet zo wonderbaarlijk als de eerste was – nu is het inmiddels noodzaak. Het veranderen van nucleaire deeltjes in voedsel is nu een industrie geworden, gevoed door de wil om te leven.

In Satan z'n drie verleidingen van Jezus vinden we, alsof vermengd in, en voorspeld aan ons, de complete toekomstige geschiedenis van de mensheid. Er worden ons drie beelden getoond, alle toekomstige, diepgewortelde, onoplosbare problemen en tegenstrijdigheden van de mensheid in zich herbergend. Het zaad van deze waarheid is wijd verspreid in de bijbel; het is meer dan slechts enkele losse passages. Tsjernobyl is een levensbelangrijk symbool voor het moderne Christendom en een bittere les voor iedereen.

· Openbaringen 8 : 10 – En de derde engel liet zich horen en een grote ster viel van de hemel, brandend als een lamp, en viel op het derde deel van de rivieren en op de waterfonteinen; 11 – En de naam van de ster is Alsem; en het derde deel van het water veranderde in Alsem; en velen stierven door het water omdat het bitter was geworden.

volgende deel