******************************

Als mensen meer zouden weten over Tsjernobyl zouden ze wel twee keer denken voordat nucleaire faciliteiten worden gebombardeerd. Extreem gevaar voor nucleaire besmetting is aanwezig, onafhankelijke van of er nucleaire stroomvoorziening of –wapen faciliteiten worden geraakt. Onze wereld is te klein geworden voor het bombarderen van nucleaire reactors. Het bombarderen van nucleaire faciliteiten in Iran met doel de wereld 'veiliger' te maken is gestoord – een paradox net als 'heilige oorlog' of 'vechten voor de vrede'.

Laat ons eens een retrospectieve blik werpen op de halfwaardetijd van sommige radioactieve elementen en die langs de bestaanslijn van de mensheid leggen. We kunnen zien in wat voor relatie radioactieve elementen staan ten opzichte van de geschiedenis van onze vooruitgang. De halfwaardetijd van Americium is 458 jaar en het verspreiden van dit soort verontreiniging over onze aardkloot zou onze samenleving terugsturen naar de tijd van Shakespeare. Plutonium verontreiniging zal de aarde voor 24.400 jaar vergiftigen, wat ons terugbrengt naar de tijd van de Mammoets. Neptunium-237 heeft de uitzonderlijk lange halfwaardetijd van twee miljoen jaar, en we zijn terug in de tijd waarin we apen waren.

In contrast hiermee, de halfwaardetijd van bruikbare diensten van een politicus kan worden gemeten in luttele maanden en de meeste van hen kunnen ook geen problemen zien die langer dan deze periode duren. Laat me nog een voorbeeld geven om uit te leggen hoe klein en zielig de ambities van onze politici zijn: Als de Romeinen nucleaire energie hadden uitgevonden en als later iemand hun reactors zou bombarderen zouden we nu nog steeds, 2000 jaar later, bewapende militie hebben om de stortplaatsen met hoogwaardig nucleair afval te bewaken.

March, 2007

Een optimistische noot

Tegenwoordig werk ik aan vertalingen van mijn websites in verschillende Europese talen. Het vertaalwerk begon in december 2006 en in april 2007 waren er al meer dan 800 pagina's vertaald. Dit is belangrijk omdat Tsjernobyl de nooit genezen wond is, een echte 'Achilleshiel' van het nucleaire monster. Ik ben er zeker van dat onze moeite niet voor niets zal zijn.

Met betrekking tot nucleaire ongelukken, waar ook maar enige schrijnende fouten naar boven komen, de geruchtenmolen aanwakkeren en toegejuicht worden door de bobo's, moeten we daar niet wanhopig van worden maar liever simpelweg realiseren dat ze hun brood verdienen aan de nucleaire industrie. Waarom zouden ze willen dat de volledige waarheid ooit boven tafel zou komen? Publieke bekendheid en acceptatie van de waarheid zou beteken dat ze geen werk meer hebben. Zij, met hun nucleaire militaire bolwerk, hebben nauwe contacten met politici, de media in hun zak, en al het geld van de wereld omdat het ook nog eens belastingpenningen zijn die ze in de nucleaire industrie steken. Met zulke middelen tot hun beschikking kunnen ze wel twee tot drie 'Tsjernobyl-achtige' rampen incasseren in het heden, ze kunnen echter niet het verleden uitwissen. Dat is gewoonweg onmogelijk. Zij zullen verliezen en wij zullen winnen omdat tijd altijd de niet aflatende neiging heeft om wetenschap en oordelen te corrigeren. Het verleden heeft wijsheid aan haar kant. Als deze wijsheid niet wordt toegelaten, komt ze die opeisen. Het verleden is in essentie een geest, indien getergd komt het terug om te spoken, onvermijdbaar en de enige manier om ervan af te komen is om z'n bestaan niet te negeren maar te accepteren en ermee te leren leven.

Een juiste beoordeling maken kan een langdurig proces zijn. Het duurt meestal meerdere generaties voordat de man op de straat de waarheid op eigen houtje erkent die mensen met een heldere visie al vanaf het eerste moment zagen. Hoelang dit voor Tsjernobyl gaat duren is afhankelijk van ons – mensen die al van de werkelijke gang van zaken op de hoogte zijn en bereid zijn deze informatie met anderen te delen. Hoe lang het duurt is ook afhankelijk van de moeilijkheid van het onderwerp en alles wat over straling gaat is met opzet verwarrend gemaakt maar de Tsjernobylse feiten, hoe ingewikkeld ook, beschikken over welsprekende waarheden. Niemand kan ongelukken van een dergelijke omvang voor eeuwig verborgen houden voor het publiek, zelfs de almachtige nucleaire industrie niet. De bobo's zullen altijd industriële ongelukken verdoezelen, maar het zijn niet de bobo's, noch industrieën die kennis corrigeren, maar wij- gewone mensen, die de geschiedenis opschonen.

We zijn op het punt aanbeland waar de ontmaskering onontkoombaar is. De regels van list en bedrog, aangedikt door succes en bijgestaan door het blinde vertrouwen van de blockheads die hen promoten, zullen tot hun einde komen. De dwaasheid van alle officiële verslagen over Tsjernobyl heeft zulk een piekhoogte bereikt, dat de waarheid voor een ieder overduidelijk is. We kunnen het ons dus permitteren ze te laten begaan. Nu geldt: Des te wilder hun uitlatingen, des te beter….en des te makkelijker voor ons om ze te piepelen en aan de kant te schuiven…..

April, 2007

*************************

Tijdens de koude oorlog, de gevaarlijke periode die Tsjerny op een kinderspeeltje had kunnen laten lijken, durfde academicus Andrei Sakharov kritiek te uiten over het nucleaire programma van de Sovjets. Dit had tot gevolg dat hij gearresteerd werd waarna verhoor en uiteindelijk publiekelijk vernedering volgden…Sakharov geloofde dat reactors veilig kunnen zijn, mits ze ondergronds werden gebouwd.

Academicus Legasov, die droomde van een 'instituut voor veilige technologie' werd tot zondebok gemaakt. Bij hem werd kanker vastgesteld, die hij opgelopen had in Tsjernobyl, echter dwong het systeem hem om nog eerder afscheid van z'n leven te nemen, hij pleegde twee jaar na de ramp bij Tsjernobyl zelfmoord.

De media brandmerkte Dr Gordon Mac Lead als een paniekzaaier nadat hij bewezen had dat het ongeluk op Three-Mile eiland een verhoogde kindersterfte had veroorzaakt.

In ieder land en op ieder tijdstip is het verhaal hetzelfde; of we het nou hebben over Didier Anger, die gearresteerd werd in Frankrijk, voor het organiseren van anti nucleaire protest acties in de jaren 60, of over Youri Bandazheysky uit Wit-Rusland, die genetische mutaties bestudeerde in Tsjernobyl en werd veroordeelt tot vijf jaar cel nadat de resultaten van zijn studie werden gepubliceerd in 1996. Of we het hebben over de moord op Karen Silkwood in de USA of de moord op Hilda Murrell, een expert op het gebied van nucleair afval in Groot-Brittanniл…het verhaal blijft hetzelfde, alleen de tijd en plaats zijn anders.

Nogsteeds wens ik dat iemand een poging zou wagen om een studie te maken van de tragische geschiedenis van iedereen die deze wereld de gevaren van nucleaire energie heeft proberen duidelijk te maken. Ik zou de sjofele manier waarop de onderzoekers en wetenschappers, het trotste bezit van menige natie, zijn behandeld moeten veroordelen. Zo'n geschiedenis zou vertellen over het martelaarschap van bijna iedereen die niet wilde toegeven aan de half waarheid maar gedreven door instinkt van zelfbehoud de gehele waarheid wilden vinden en daarmee een onschatbare dienst aan de mensheid hebben verleend, door het toepassen van hun talent en kracht om mensen te waarschuwen voor het nucleaire gevaar.

Zo'n geschiedenis zou ons laten zien hoe ze gevangen genomen werden en gemarteld tot de dood erop volgde, hoe ze werkten zonder erkenning, zonder sympathie, zonder volgelingen, hoe ze hun baan aan het verliezen waren en leefden in armoede, misиre en angst, geld en veiligheid werden gestolen door de onwaardige. We zouden leren over hoe ze voorbij de controle slipten, om foto's mee te brengen die de realiteit weergaven, hoe ze onderzochten wat de echte waarheid was en niet hetgeen dat het industrieel/ militaire complex het beste uitkwam. Het meest nog over hoe ze werkten zonder enige kans dat de resultaten van hun onderzoek ooit zouden worden gepubliceerd. Hun lot was als dat van Esau die, terwijl hij aan het jagen was en hertenvlees aan het halen was voor zijn vader, beroofd werd van zijn buit door Jacob.. deze mensen zijn de vuurtorens van de menselijkheid; zonder hun zou de mensheid zichzelf kwijtraken nucleaire rook en de oneindige zee van monsterlijke fouten. Ze zijn het zout van de aarde, fruit van de boom, waarvan Jezus zei dat als er geen fruit meer aan zou groeien deze gebruikt zou worden als brandhout.

Het werk van al deze personen is als het ware een heilig object van zijn of haar leven en hun doel is het opslaan van dit voor het ongelukkige nageslacht, welke na het erven van het verwoeste land met hopen nucleair afval nergens in geпnteresseerd zullen zijn behalve dan om te weten hoe dit heeft kunnen gebeuren en hoe het begonnen is.

April, 2007

Ongelukkig nageslacht

Om te begrijpen waarom het nageslacht ongeluk heeft door geforceerd te worden gezuiverd van het schuim van de samenleving moeten we een koers uitzetten waarop onze huidige beweging ons meeneemt. Het verhaal van onze beschaving is als het verhaal van een varkenshoeder die z'n vaders nalatenschap heeft verkwanselt met de varkens van deze wereld, die z'n erfenis heeft laten verpieteren door ze te laten mixen met slechte wezens en bedrijfskundige monsters. De toekomst van onze beschaving is zo voorspelbaar als het leven van een alcoholist, niet geleid door vrije wil maar meegesleept door de kettingen van noodzakelijkheid. Tot in de jaren tachtig kan de manier waarop we met onze natuurlijke grondstoffen omgingen worden vergeleken met iemand die leeft van rente van hun geld: wat vandaag werd uitgegeven was morgen weer vervangen. Vanaf de jaren tachtig is onze positie zoals een investeerder die z'n eigen kapitaal aan het spenderen is. We hebben 100% van de natuur z'n jaarlijkse opbrengst behaald.

In het begin merken we nauwelijks het verschil op omdat het grootste gedeelte van onze acties worden gecompenseerd door de eigenschap van de natuur zichzelf te vernieuwen en als het defect klein is besteden we er geen aandacht aan. Waneer het defect zich blijft uitbreiden dan begint ons natuurlijke weelde – zoals pool kappen en gletsjers – weg te smelten. Het tempo hiervan neemt kwadratisch toe, echter is het merendeel van de mensheid hier nog niet tot de conclusie gekomen dat dit per dag serieuzer word.

Terwijl de dronken partij zo door gaat word onze positie steeds minder zeker. Nu al voelen we onszelf armer worden terwijl we nog niet kunnen voorzien dat het tappen van onze natuurlijke grondstoffen zal leiden tot een desastreus einde. Niemand durft de partij te stoppen terwijl onze val van rijkdom naar armoede toeneemt – vergelijkbaar met de val van een vast object door de ruimte- tot er op een moment absoluut niks meer over is. Als de partij verdwijnt blijft alleen een vernield landschap en een grote publieke kater over.

Ons ongelukkig nageslacht wie dit landschap zal erven zal waarschijnlijk terugvallen tot jagers. Ze zullen in leven in gescheiden gemeenschappen, in barbaarse tegenspoed. Ze zullen moeten worstelen en zich moeten aanpassen aan de nieuwe realiteit van schaarsheid. In veel opzichten zullen ze lijken op de overlevenden van Tsjernobyl. Ze zijn ongelukkig en als alle ongelukkige mensen zullen ze alleen goede filosofie hebben als compensatie voor het verlies van kwaliteit in leven.

*************************

Deze lente is een Tsjernobyl-achtig spel op de markt gebracht met de naam S.T.A.L.K.E.R. (schaduw van Tsjernobyl). Dit is een populair spel en heeft veel publiciteit gehad door debatten over de wijsheid of een scène met ellende in een computer spel moet worden verwerkt. Ikzelf heb geen mening over dit spel maar raak opgewonden door de systematische manier waarop onze wetenschap, handel en politiek systeem opzoek zijn naar manieren om (1) ons in een gesimplificeerde volledig kunstmatige en vervalste wereld van computer spellen te houden en (2) daardoor de gevolgen van falen en menselijke misère te ontkennen.

Waar ze naar streven met hun macht spelletje is universeel geluk voor de kudde die alleen plezier kan vinden in het vervalste beeld, met veiligheid, gebrek aan gevaar, comfort en een makkelijk leven voor iedereen. Miljoenen zijn nu opzoek naar Tsjernobyl monsters op hun computers zonder een idee te hebben dat er een echt monster is dat hun kan gaan achtervolgen, op ieder ogenblik, in het echte leven.

Mei 2007

De Atoom Middeleeuwen

In Mei 2007 begon ik met met het boek "Atoom Middeleeuwen". De titel van het boek komt voort uit mijn sterke overtuiging dat we leven in een tijd die veel lijkt op het leven van mensen uit de middeleeuwen in europa . Nadat de Barbaren Rome veroverden, verdwenen enkele eeuwen van de menselijke kalender. De kerk werd het hoogste gezag, de creativiteit werd onderdrukt, en meningen van de bevolking werden vergiftigd met dranken en godsdienst.

Onder de stalen dicktactuur van bedrijven zoals het vandaag de dag is, wordt Europa nu overstroomd door migrerende vreemdelingen, en de volks meningen van nu worden vergiftigd door alle soorten van nieuwe "narcotica", ideologische, godsdienstige, en biochemische gif.

Ik geloof echt dat de tijd van de zogenaamde Donkere eeuwen zal aanbreken met inbegrip van - de Atoom Middeleeuwen, en de historische betekenis van Tchernobil zal zijn dat de sarcofaag de eerste grafsteen van dat epoche zal zijn . Het zal minstens 100.000 jaar radioacktief blijven en zal absoluut alle andere tekens van onze tijd overleven.

Natuurlijk, delen de meeste mensen dit idee niet omdat zij denken in progressieve tijden te leven. Maar zevenhonderd jaar geleden was er niemand die dacht in de middeleeuwen te leven. In de Middeleeuwen, dachten de mensen dat zij in moderne tijden leefden en in menselijke vooruitgang geloofden, zoals de mensen vandaag.

*****************************

Kern Globalisme

Vandaag, beginnen meer en meer landen van de wereld kernreactoren te bouwen, het negeren van fouten van oude kerncentrales of van open besprekingen bij de bouw van nieuwe kernreacktoren. De Atoomrenaissance verlaat geen twijfels dat zowel de westerse als oostelijke beschaafde werelden een nieuwe "Donkere eeuw" ingaan met "het gebaseerde denken" afhangend van dwaze, hevige, donkere propaganda en onredelijke geloofssystemen .

Wij laten ons door gebaseerde kritieke lijden, en beginnen ons van het harde werk, en van creatieve innovatie te vervreemden - in plaats daarvan zijn we op weg naar een ultra-egoïstisch,-NIETS, dwaas consumentisme dat door onze leiders door krachtig hebzucht-gemotiveerd corporatisme wordt gecontroleerd. Wij zijn snel op weg naar een vals soort democratie dat werkelijk collectief-gecontroleerd, militaristich fascismisch is. Dit proces is globaal.

Zij bouwen kernreactoren op bevel. De atoom macht valt net zo makkelijk onze planeet binnen als Hitler Europa binnenviel, die ondervond toen net zo weinig weerstand . Dat is een goede illustratie wat deze globalisering, in werkelijkheid is. De globalisering van culturen, waarin de verschillende rassen en de naties zich samen mengen en mengen een ander teken van Nieuwe Middeleeuwen.

Sta de collectieve media niet toe om u verkeerd te leiden en te laten geloven dat de globalisering de naties binnenwaarts zal verrijken. dit Wordt slechts gebaseerd op economische belangen, globalisering kan slechts een diversiteit aan bedrijven brengen, dit maakt het voor hen makkelijker om markten te doordringen en corrupte consortiums te vestigen; in het begin kunnen zij sommige economieën laten groeien, maar voor het leven van de maatschappijen en culturen, is het een vermindering en zal het uiteindelijk ook een ramp voor de economieën zijn.

Voor culturen, is de globalisering een ramp, het veranderd bijna alles, tot slechts één type - " houtenhoofd consumenten, die geen speciale status of stijl hebben om hen te onderscheiden. Zij zijn het zelfde als massa vervaardigde goederen,geen capaciteit om te denken en te oordelen - Barbaren! De Barbaren van de digitale eeuw, waarvan agenda het toppunt is , TV kijken, op spelcomputers spelen , en film sterren respecteren.

De globalisering verdeelt binnenarmoede in de zelfde graad waarin het buitenrijkdom verdeelt. Als de mensen, als nu zo passief zijn, dan zal de globalisering ons verlagen, zal het ons middelmatig maken en zal het de sociale en morele waarden verminderen, vulgarity en de corruptie zullen normaal zijn.

Terwijl de Aarde een zeer breed verschil tussen rassen en de naties plaatst, negeert de globalisering en beoordeelt hen. Zoals gemengd kleuren die hun helderheid verliezen , een wederzijdse integratie dwingt ons, omwille van de harmonie, om onze vorm te laten verschrompelen ,of totaal te veranderen. Dit eist een handeling van strenge zelf-ontkenning; het rooft ons van onze nationale identiteit als etnische groep of als natie moet iemand zijn indentietijd laten vallen om bij de rest van 12 en een dozijn maatschapij te horen .

Ik zal verder gaan en zal zeggen dat de globalisering noodzakelijk is als eerste voorwaarde van zijn bestaan, wederzijdse aanpassing en terughoudendheid op het deel van zijn leden impliceert. Dit betekent des te groter het conglomeraat en de meer naties in kwestie, smakelozer zijn toon en lager zal zijn, zijn waarden. Uiteindelijk zijn het de naties die binnenwaarts slecht zijn geworden en laten enkel de gehele partij instorten, zoals de vroegere Sovjetunie.

Ik roep onze tijd de "Atoom Middeleeuwen" omdat veel zaken van deze tijd erg verwand is aan het begin van de eerste Middeleeuwen . Het proces van de instorting van staten staat parallel met het universalistisch verenigen.het begon met de processen om zich terug te trekken en consolidatie, gelijkend op de processen om consolidatie tijdens de tijd van de keizer Diocletian.

In mijn deel van de wereld zie ik duidelijk het begin van een nieuwe feudalization. De massa afgescheiden republieken, voor twee decennia die zonder enig monetair systeem of een andere eigenschappen van een staat leven, is lood voor ambitieuze feodale Lords. Elk van deze streeft om in de positie van kernbaron te stijgen.

Vandaag zijn er enorme transmigraties en verplaatsingen van de massa's van de mensheid. Er volgt een nieuwe chaos onder alle volkeren. Aangezien barbarisme vooruitgaat, snel overal terrein winnend, constant vermindert het aantal echte beroeps en nauwgezette specialisten. De vraag die ik zou willen stellen is ' wie het afval zal bewaken op hoog niveau en wie er voor de atoomfaciliteiten zal worden aangestelt als deze geautomatiseerde systemenopsplitsing en politiek uit de hand loopt ?'

Als dit proces op deze manier verdergaat, zullen er spoedig geen specialisten meer over zijn , slechts een massa van dichtbijgelegen-wilden die zowel ambtenarijstandpunten als hoge technologieinstallaties bezetten. Wat op ons wacht is het nieuwe barbarisme, maar er zal geen barbarisme in het midden van bossen en gebieden zijn zoals in Rome, dit barbarisme in het midden van een neo-hel van oorlogsmachines en kernreactoren zal

De geestelijke cultuur zijn deze dagen, als in de Middeleeuwen, ervaart ook deze tijd zijn catacombe periode. Vandaag leeft niet op de pagina's van documenten en tijdschriften, noch binnen de zalen van universiteiten of kerken. De ware geestelijke cultuur van onze tijd is ondergronds gedreven en word nu geleefd in de virtuele holen, de passages, en de labyrinten van het Internet

Mijn boek sprong van deze catacombs op waar het ons op de kleur van onze sociale eenheid wijst. het heeft niet tot doel om te beschuldigen of om depresief te maken . Eerder ben ik van plan als zaden van een wildebloem onder de tarra van technologie te worden gezaaid.

*********************

Officieel, begonnen de Atoom Middel eeuwen op 7 Mei.1945, met de eerste atoomproef van de V.S. genaamd trinity. sins dien is het verkrijgen van kernwapens een prioriteit van vele landen geworden. Omdat wij in een wereld leven ,waar de staten net zo veel rechten hebben als dat ze macht hebben , zijn de burgerlijke kernprogramma's altijd onder de speciale bescherming van hun overheids militaire systeem geweest. Niemand geeft er iets om dat elke kerncentrale miljoenen ,dollars,roebbels,en ponden meer heeft gekost, dan werd geschat, dat zij langere jaren hebben om te bouwen. Het wordt zelfs genegeerd dat, ze aan het eind , slechts een bescheiden deel van de totale elektriciteit geproduceert hebben die door hun gastheerlanden wordt gebruikt. Natuurlijk zouden de politici en militaire systeem dit negeren. Dergelijke technische mislukkingen staan niet ter discussie, toch gaat de atoommachtsindustrie niet over elektriciteit, maar over macht.

Atoom Renaissance

Van mijn recente lokale documenten: "Europa is begonnen, een nieuwe kern eeuw in te gaan, die twee decennia van beleid omkeert ,dat kern energie moest stoppen aangezien zo n energiebron de ramp van Tchernobyl in 1986 had veroorzaakt Finland bouwt de grootste kerncentrale ,het zal in 2010 openen. Zweden, Italië en Nederland of verlaten plannen om oude kerncentrales of geopende besprekingen bij de bouw van nieuwe degenen geleidelijk te elimineren. Zwitserland heeft een moratorium op nieuwe installaties opgeheven. Polen kwam in Februari overeen om te helpen een installatie in Litouwen bouwen.. Wit-Rusland begint volgend jaar met de bouw van een kerncentrale die in 2014 opengaat , Rusland is begonnen oude kernonderzeeërs en andere kernoorlogsschepen om te bouwen naar drijvende atoominstallaties, enz.

Het is duidelijk dat de 20-jarige kernpauze die door de ramp van Tchernobyl werd ingestelt zal eindigen. de reden van het keerpunt: hoge olie en aardgasprijzen plus bezorgdheid over slechte betrouwbaarheid van fossiele brandstoflevering vanuit Rusland.

Maar bovenal is er bezorgdheid over de opwarming van de aarde , die in vergelijking met Tchernobyl vele malen erger is - het tempo van smeltende gletsjers en pool ijskappen neemt toe. Het idee ,om de aarde met kernreactoren af te koelen is naar voren gebracht door sommigen die zeggen dat atoomreactoren een goed alternatief voor fossiele brandstoffen zouden kunnen zijn , omdat zij geen aandeel hebben op het opwarmen van de aarde. Anderen zeggen, is het geen goed idee, om meer reactoren te bouwen om de opwarming tegen te gaan.

De alternatieve oplossingen zoals wind en zonne energie zijn nog niet populair omdat zij weinig geld en zelfs minder politieke macht produceren. en omdat zij te weinig kostbare tijd over hebben om objectief naar schone en natuurlijke wind en zonne energie opties te kijken. Als er niet snel een alternatieve oplossing ontwikkeld zal worden, zullen wij slechts een keus tussen verhoogd gebruik van atoommacht hebben of fossiele brandstoffen... het leven zal, in feite, een min of meer hevige schommeling tussen die twee uitersten, een verband tussen twee manieren voorstellen, één waarvan tot Tchernobyl en een andere dat naar Atlantis leidt. hoe meer wij Aan de graad waarin wij afhangen om gelukkig te zijn , dichter zullen wij andere naderen. Na kernrampen, wanneer de verschrikkingen van straling komen die belangrijker dan alle andere verschrikkingen zijn - de pijn wordt slechts één norm waardoor wij onze acties regelen - zodat wij de atoominstallaties zullen sluiten ; maar zodra de kernpijn dan nogmaals wordt verlicht zullen de orkanen en de vloed meer echte bedreigingen zijn . als wij in die tijd de kerncentrales opnieuw gaan openen. Als een gezonde oplossing niet zal worden gevonden , dan zullen wij uiteindelijk met zijn allen ëindigen in een radioactief moeras .

Het is tijd voor de mensen om te ontwaken van die onbezorgde houding, tijd om te realiseren om ons te bevrijden van dit onbezorgt schijn leven van de jaren 90 ,dat niet meer met ons is, is het een paradijs dat wij weg hebben gegokt; vandaag,is in leven blijven belangrijker dan de natuur; het conflict groeit en het is werkelijk tijd om te begrijpen dat als wij de aarde blijven dwingen,onze overwinning van kort duur zal zijn , het zal rijkdom van een minuut zijn; Niet meer. Want de aarde zal ons zeer spoedig,laten zien en onderwijzen, op een ruwe en harde manier dat wij werkelijk niets bezitten, maar dat alles in de wereld zijn bewind is. Het zal een onbetwistbaar recht zijn met dubbele en drievoudige kracht, voor nieuwe gebieden, voor onze huizen en ondernemingen, en dan, wanneer het te laat zal zijn, zal iedereen er defenitief achter komen dat wij allen door teleurstelling zijn geregeerd en van valse standarts geleefd hebben en dat de enige manier om te overleven in de harmonie met de aarde leven is, ga niet in confrontatie aangezien de universeel goedgekeurde positieve filosofie ons onderwijst. Het nalaten om deze waarheid - als een mislukking te erkennen die door optimistische ideeën wordt bevorderd - is de bron voor al onze problemen.

Juli, 2007

[ Voetnoot 1: De positieve filosofie (positivimisme) is de filosofische doctrine van wetenschap, die ons onderwijst dat het, het beste is om het positief te zien en niet de teleurstellingen te benadrukken dat een occasioneel deel van het leven zijn; dat de wereld moet worden veroverd; dat de enige die er niet in slagen te bereiken zij zijn die niet knap genoeg zijn om de moeilijkheden te overwinnen die in hun manier... liggen In tegenstelling, Upanishads en de Bijbel die allen onderwijst dat de zorg de enige belofte is dat het leven behoudt en het verdriet het enige ding is dat de mensen werkelijk... bezitten

Het kapitalisme en socialisme werden volledig gelijk besmet door deze geest. De belangrijkste doctrine van communisten, genoemd "dialectische materialisme," was een vorm van positivisme, waaruit een patroon van verandering in de geschiedenis van de geïnformeerde socialistische maatschappij slechts uit onomkeerbare veranderingen in één richting bestond en die richting was naar verbetering. Overeenstemmend met deze doctrine, konden rampen gelijkend op Tchernobyl niet gebeuren; het was enkel onmogelijk. Maar toen, toen het echt gebeurde stortte deze filosofie in, met het instorten van de Sovjetunie tot gevolg . Tchernobyl heeft de eigenlijke stichting van Sovjetideologie ondermijnd. Het systeem kon niet reageren, omdat positivisme niet de zelfde wetenschappelijk-gelete op, op reden-gebaseerde kritieke positivimisme was aangezien het aan het begin van 20ste eeuw was, die puntdoctorine had gedegradeerd in een onhandige en dwaze ideologie van een partij . Alhoewel zij nooit de catastrofe toelieten, kon het systeem van dialectische materialisme niet langer bestaan. Ik hoopte dat Tchernobyl de laatste spijker was die in de doodskist van het sovjetpositivisme werd geslagen , maar dat was niet het geval. Sporen van, dialectische materialisme sterven niet ,deze dagen is het in een nieuwe vorm van corporatieve positivimisme omgezet.het raakt nog wal nog aarde ,dit is een illusie die de werkelijke problemen voor een tijdje onzichtbaar maakt , net als een storm, spoken vliegen over en na een tijdje verzamelt het nieuwe krachten zodat de reis verder gaat... ]

Juli, 2007

Interview met "Wirtschaftswetter" online magazine

Vragen voor Elena:

Elena – Waar was je op 26 april 1986? Wat gebeurde er met jou en jouw familie op die dag?

Deze dag verschilde niet van de andere dagen; we speelden op staat en er stond een zuidenwind, dus de radioactiviteit was niet hoog in Kiev. Toen de waarden opliepen, stuurde mijn vader mijn zus en ik weg. Hij zette ons op de trein zonder kaartjes. De paniek had al toegeslagen, dus de trein zat al vol met kinderen. Mijn vader vertelde dat gedurende deze dagen de waarden van de radioactiviteit al meer dan 1 milliröntgen per uur was op ooghoogte en 20-50 milliröntgen per uur op grondniveau.

Tegenwoordig kunnen zulke waarden alleen gemeten worden op radioactieve begraafplaatsen in Tsjernobyl.

De meeste inwoners van Kiev vluchtten en verbleven bij familieleden tot het midden van mei in 1986. Toen eisten scholen, colleges, fabrieken en andere faciliteiten dat hun werknemers en studenten terugkeerden. Dus we hadden geen andere keuze dan naar het radioactieve Kiev terug te keren.

Waar zijn de inwoners van Tsjernobyl tegenwoordig?

Mensen werden herplaatst en leven tegenwoordig in verschillende dorpen en steden in de Oekraďne – voornamelijk in Kiev. Het opnieuw vestigen was voor hen erg pijnlijk. Het is als het transplanteren van een lichaamsdeel of het herplanten van een boom. Dit mislukt vaak, omdat het wortelen op de nieuwe plaats niet lukt. Zeker als de omgeving anders is.

De meeste evacués uit Tsjernobyl leefden in een landelijke omgeving. En hier zijn er grote verschillen tussen het leven in steden en dorpen. Laat me een paar vergelijkingen trekken om de problemen uit te leggen.

De taal: in de steden wordt Russisch gesproken, in dorpen Oekraďens. Dit is een grote barričre.

Het tempo: in dorpen is het leven statisch, in steden dynamisch.

Levensbeschouwing: In dorpen wordt alles afgeleid uit de kennis van de natuur, het is organisch. Terwijl het in de steden bepaald wordt door ontwikkeling, kunst, mechanisering en pragmatisme.

Mentaliteit: In dorpen is de mentaliteit bitter of organisch. Het stamt voort uit - of is verweven met - een cultuur van voorvaderen en kan niet buiten heilige rituelen. Anderzijds is het leven in de steden pro civilisatie. Het is de intentie om wereldwijde macht voor te schrijven, te beginnen met de grootschalige reorganisatie van de oppervlakte van de aarde zelf. Een stad is van nature internationaal, terwijl een dorp sub-nationaal is.

Maar wat de dorpelingen ten diepste heeft beďnvloed, was de spirituele beroving na hun herplaatsing. Het leven in dorpen is van nature religieus. Hierdoor verschilt het van het leven in de steden welke a-religieus is. Een ziel uit het platteland is er een wiens voorname manier van doen beďnvloed zijn door de christelijke periode in de geschiedenis. Het schijnt door alles met de stralen van de christelijke zon. In de stad zijn deze stralen weggedrukt door de verblekende praktijken van een goddeloze samenleving.

Om deze reden zijn veel evacués van Tsjernobyl gestorven door het drinken, de heimwee en de vertwijfeling. Dit, terwijl anderen naar hun huizen terugkeerden en overleden door de straling. Degenen onder hen die jong en sterk waren, vestigden zich in verschillende plaatsen en leven nu bij ons.

Wat zal er in de toekomst met de reactor gebeuren? Deze zal toch nooit meer veilig zijn?

Ik kan niet voorspellen wat er met de reactor zal gebeuren. Er waren pogingen om nieuwe sarcofagen te bouwen, maar deze mislukten allemaal. Het enige dat ik weet, is dat zolang de politieke en economische situatie in de Oekraďne instabiel is, er niemand zal investeren in dit miljardenproject.

Mensen zeggen dat het tegenwoordig veel veiliger is om door de zone van Tsjernobyl te reizen. Is dit waar? Wat over de radioactiviteit in de bodem? Zullen mensen ooit in staat zijn om daar weer te kunnen leven?

Het reizen is een stuk veiliger, maar om er te wonen is het nog steeds niet veilig. De natuur zal het land genezen en ik hoop dat er op een dag, op sommige plaatsen, weer mensen zullen leven.

Elena – op jouw website publiceer je veel foto's, informatie, dagboekverslagen en jouw gedachtegangen. Waar ben je op zoek naar? Wat maakt het dat je keer op keer terug gaat?

Ik ben er zeker van dat er op de wereld veel mensen zijn die hetzelfde zouden doen. Maar niet iedereen heeft geld om er naartoe te reizen en niet iedereen spreekt de taal en weet hoe je toestemming krijgt om Tsjernobyl te bezoeken of hoe je door controleposten heen moet gaan. Ik weet dit, omdat ik er vandaan kom. Tsjernobyl is dichtbij en dit werk voortzetten is voor mij veel makkelijker dan voor mensen die ver weg wonen. Tsjernobyl is ook een deel van mijn leven en ik voel dat ik een zekere verplichting heb om erover te vertellen.

Op een dag hoop ik mijn motor te repareren en mijn verhaal te vervolgen.

Wat denkt je als de de denkbeeldige grens met het Land van de Wolven passeert?

De denkbeeldige grens met het Land van de Wolven is voor mij de brug, ongeveer 60 kilometer van de reactor vandaan. Er is een verlaten dorp Bobyor (bever), deze was gelegen aan de oevers van een rivier. Dit is een hele mooie plek en, terwijl ik op deze brug sta, krijg ik altijd het gevoel of ik wat gevoel van realiteit kwijtraak. Dit is eigenlijk het kwijtraken van de aanwezigheid van tijd.

Gewoonlijk voelen mensen of de tijd stil staat in Tsjernobyl. Dat is omdat de tijd, in welke er van alles gebeurt, er niets verandert in Tsjernobyl. In een mensenleven is tien of vijftien jaar een significante hoeveelheid tijd. Er gebeurt altijd iets, terwijl er in Tsjernobyl in dezelfde periode niets verandert. Dus het voelt of ik sta op de brug naar de oneindigheid en ik daar voor duizend jaar hetzelfde beeld zie, dezelfde gedachte denk over de vluchtigheid van ons bestaan en de kortheid van de menselijke levensduur. Deze is slechts een kort moment in het uiteenvallen van isotopen als zij langzaam en subtiel van het ene element in het andere stralen.

Op deze brug voelt het alsof ik tussen twee werelden sta. De ene die ik verlaat is de onze, de geciviliseerde waar eeuwige rusteloosheid, tumult en het snelle voorbijgaan van iedere tegenwoordige tijd de enige mogelijkheid van van menselijke existentie is, terwijl Tsjernobyl vergeten is, omdat de meeste mensen niets anders zijn dan de belichaming van tegenwoordige impulsen. Voor hen bestaat datgene wat geweest is niet meer.

Als ik de denkbeeldige grens passeer, denk ik dat de wereld die ik verlaat een puur fysieke is, terwijl de wereld die ik binnen ga een metafysische is. Hier zijn straten zonder voetgangers, toonbanken zonder winkeliers en kerken zonder priesters. Want het is noch hemel noch God, noch is het het rijk van Caesar. Het is nu het rijk van Pluto, waar alles, verleden, heden en toekomst samenvloeit en existeert in één modus.

Ik denk ook aan het leven dat eens in Tsjernobyl bruiste, over gewoon menselijk leven waar mensen carričres opbouwden en anderen tegen windmolens vochten. Leven waar sommigen schuilkelders tegen de storm groeven, terwijl anderen luchtkastelen bouwden. Leven waar sommigen zaad zaaiden dat zij nooit zagen uitkomen en anderen oogsten terwijl zij niet hadden gezaaid... Nu zijn al hun streven, verdiensten en passies slechts een vage schaduw op de muur.

Geloof je dat mensen over 10 of 20 jaar nog over Tsjernobyl zullen spreken?

Mensen kunnen Tsjernobyl niet totaal vergeten, omdat het zo'n enorme regio is die vergiftigd is met radioactiviteit. Het zal er altijd zijn en altijd van zich laten horen.

Ben je tegen nucleaire technologie?

Nucleaire technologie spreekt de doodstraf voor de wereld uit. Het is erg gevaarlijk in handen van de mensheid.

Wat zou jij tegen de kinderen die in de afgelopen 15 jaar zijn geboren. En wat tegen hun ouders?

Voel je niet in de steek gelaten. De wereld treurt om jullie.

Kijk niet te lang in de bodemloze put van jullie ongeluk, want (zoals Nietzsche zei) als je te lang in de bodemloze put kijkt, zal de bodemloze put in jou kijken.

De bedoeling van dit is dat je jezelf beperkingen oplegt in het denken aan oneindige zaken, zoals tijd, het universum en de menselijke stupiditeit.

Elena, ben je nog steeds een optimist?

Ik ben een blije pessimist.

Astrid Wehling/Wirtschaftswetter/October 2007

[Voetnoot 2: Friedrich Nietzsche, "Voorbij Goed en Kwaad" Epigrammen en Interludes", 146: Wie monsters bestrijdt, moet er voor waken dat hij in het proces geen monster wordt. En als je lang in een bodemloze put kijkt, kijkt de bodemloze put ook in jou.]

volgende deel