selemat siang,

de ramp in de vs is ook in indonesia het gesprke van de dag. juist ook omdat megawati naar de vs gaat. in ieder geval hebben annelies en ik de 11e september ook als grote shock ervaren. iedere keer dat we krant lezen of op internet wat lezen sta ik weer te trillen. vanuit jakarta naar jogyakarta getreind waar we onze intrek hebben genomen in een guest house met zwembad, ah ja low season doet wonderen met de prijzen. jogya is niets meer dan een volgende stad, met stank, lawaai & veel te veel opdringerige mensen die een riksja look-a-like voor je voeten parkeren om een ritje aan je te verkopen. in jgya de highlight van de stad bezocht, het kraton. echter niks meer dan een een paar muren staan overeind ter herinnering aan de tijd van de sultans.

van hieruit de borobudur bezocht, een van de wereld wonderen, so they say, een van de drie belangrijkste buddhistische bouwerken in de wereld. echter, de buddhisten op java zijn al eeuwen geleden verjaagd door de islamieten. het bouwwerk zelf is mooi met veel beeltenissen van de buddha opgesloten in een stupa van bakstenen waar hier en daar een steen is opgesloten zodat het zeer bekende buddhahoofd-stelen kan worden voorkomen, indrukwekkend gelegen te midden van een aantal heuvelruggen. drie toeristen telde ik bij de borobudur, inclusief annelies en mezelf, tegen de tijd dat we vertrekken arriveren de tourbussen met scheepsladingen ... nederlanders. de volgende dag naar prambanan waar een van de belangrijkste hindu-bouwwerken ligt. de aanhangers van dit geloof waren door de islamieten al lang verjaagd naar bali. na nog een keer de smog in mijn neus en oren van jakarta en jogya in het zwembad achter gelaten te hebben in het chloorwater, vertrekken we via solo naar surabaya. aankomst om 2000 uur, voordat we een hotelkamer gevonden hadden was het inmiddels 2130 uur. een of andere conferentie was er debet aan dat alle hotelkamers vol waren en dat er bij wijze van sprken drie doorweekte t-shirts voor nodig waren eer we een hotel hadden gevonden.

van surabaya via probolinggo naar cemoro lawang. yes eindelijk peace and quietness. te midden van bergen en vulkanen ligt dit dorpje wat zijn bestaansrecht ontleent van hetgeen wat zich via mijn guest house balkonnejte mijn ogen doet verwennen... .gunung bromo. in de middag vertrekken we samen met een perpignaanse berggeit naar de top van gunung penanjakan. een klim van circa 2 uur om een indruk te krijgen van bromo op een afstandje. echter na een half uurtje lopen en een spontane ingeving om mij es een keer om te draaien aanschouw ik de pracht van een schilderij. op de voorgrond de weg met de rijstvelden er om heen, iets lager ligt het dorpje met zijn ohuten daken tem idden van vele bomen. in de bovenste gedeelte kruipen vijf vulkanen naar de lijst, terwijl een zee van zand als een sluier om het grijs geverfde gedeelte heen. het duurt even voordat ik door heb dat dit niet een kaart is zo als je hem nooit zelf kan fotograveren maar dit werkelijkheid is. uit een van de vulkanen komt een onophouidelijke stroom van rook, een andere die sputtert ngo wat na, terwijl de hoofdvulkaan , gunung semeru zich een keer goed laten gaan. de tocht van 2 uur is lekker inspannend, niet afmattend. net nadat de zon zich verschuilt achter de vulkanen besluiten we de terugtocht in te zetten. voor het klauterwerk is er nog net genoeg ligt, daarna volgen de easy to follow trails die na wenning aan complete duisternis eenvoudig

te volgen zijn. als lichtpunten hebben we de huizen ergens in de verte, een complete heldere sterrenhemel, de melkweg die als een regenboog van de ene kant van de horizon loopt naar de andere en een vulkaan waar iets oranjes uit komt. de lavasliert wordt steeds langer en langer, maar gelukkig ligt ons dorpje op een goede heuvels en wordt dus niet bedreigt. de volgende ochtend om 0400 uur opgestaan om de tocht naar gunung bromo te starten. een hels lawaai van jeeps dient als wekker, lees: het merendeel van de toeristen neemt een jeep tot aan de stairway to heaven van 246 treden, terwijl we preferen de zandzee en de lavatongen met zijn kuilen en bulten zelf over te steken. eenmaal op de top kleurt de hemel vel oranje en is de craterrim bedekt met telelenscameras en sony camcorder. drie eenvoudige bakcpackers zoeken een rustiger punt om te genieten van de views. bromo slaakt af en toe een noodkreet door wat rook te lossen, nog ff niet spugen jongen!!!

dan van cemoro lawang via probolinggo naar denpasar, bali. bij aankomst in denpasar worden we begroet door een horde bemo-touts die ons graag naar de eerste aanlegplaats in bali, ubud, willen brengen, voor het lieve sommetje van...... 60.000 rupiah. yeah sure, thats the same prive for a train ride of ten hours on java for two people. maar indonesier zal een indonesier niet zijn om verder niet te tornen aan de juistheid van de door hem vastgestelde prijs en besluit niet te onderhandelen. in indonesia they just dont like to lose their face... staat letterlijk in de reisgids vermeld. het blijkt......

via busstation 1 naar nummer 2 en daar een bemo naar ubud, helaas is vertrek van de bemo 1,5 uur later dan het instappen in de bemo. we gaan pas als we vol genoeg zijn...... in ubud, onze intrek genomen via een tout (deze kwam erg van pas aangezien alle leuke plekjes besloten hun prijs te verdubbelen in een jaar tijd...) in guest house Igna, gelegen in de straat Gang Beji (ff zoeken voor baligangers), een grote aanrader aangezien ons kamertje wordt voorzien van een uitzicht op uitsluitend palmbomen, altijd verse thee in een thermoskan en een continu aanstaande cd met vogelgeluiden en het geluid van door de wind bewogen palmtakken..... life's bitch!

per gehuurde auto bali verkent. richting de meren en de vulkanen in het noorden (gung batur, agung, abang), de rijstterassen van tegellalang, tirta gangga / abang, de tempels van besakih, waar een guard, not a guide, ons rondleidde door de mother temple, met gunung agung (mother mountain) op de achtergrond soaring.

yes i am a hindi, i am a guide, you dont pay me, cause i am hindi, you give donation, for restoration, no matter how much.... (waar heb ik dat eerder gehoord... eeeeeh pushkar yuri ?????). na een fijne en informatieve rondleidding kwam dan het overmijdelijke afscheid... echter met 10000 rupiah neemt hij geen genoegen.. everybody pays 3 or 4 us dollar. dus.......? the gods will see you!!!!!....... weggelopen uiteraard.

teruggereden door de steden amlapura, candi dasa en mijn persoonlijke favoriet... (qua naam) abangbatudinding. annelies heeft nog zeker vier levens gered door aandachtig te anticiperen in het verkeer..... lees: afstand tussen auto en auto voor je is: 1/2 meter, auto achter je haalt in, helaas ontmoet deze auto een tegeligger en moet dus als de sodemieter invoegen: of je wordt van de weggedrukt letterlijk of je staat boven op je rem in de hoop dat alles auto in de lange rits achter je dat ook doen.

selamat jalang!

edwin

ubud, bali, indonesia, 17 september, 17:00 Hrs. local time