YASADIKLARIMDAN OGRENDIGIM BIR SEY VAR 

Yasadiklarimdan ogrendigim bir sey var: 
Yasadin mi, yogunluguna yasayacaksin bir seyi 
Sevgilin bitkin kalmali opulmekten 
Sen bitkin dusmelisin koklamaktan bir cicegi 


Insan saatlerce bakabilir gokyuzune 
Denize saatlerce bakabilir, bir kusa, bir cocuga 
Yasamak yeryuzunde, onunla karismaktir 
Kopmaz kokler salmaktir oraya 


Kucakladin mi simsiki kucaklayacaksin arkadasini 
Kavgaya tum kaslarinla, govdenle, tutkunla gireceksin 
Ve uzandin mi bir kez simsicak kumlara 
Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir tas gibi dinleneceksin 


Insan butun guzel muzikleri dinlemeli alabildigine 
Hem de tum benligi seslerle, ezgilerle dolarcasina 
Insan baliklama dalmali icine hayatin 
Bir kayadan zumrut bir denize dalarcasina 


Uzak ulkeler cekmeli seni, tanimadigin insanlar 
Butun kitaplari okumak, butun hayatlari tanimak arzusuyla yanmalisin 
Degismemelisin hic bir seyle bir bardak su icmenin mutlulugunu 
Fakat ne kadar sevinc varsa yasamak ozlemiyle dolmalisin 


Ve kederi de yasamalisin, namusluca, butun benliginle 
Cunku acilar da, sevincler gibi olgunlastirir insani 
Kanin karismali hayatin buyuk dolasimina 
Dolasmali damarlarinda hayatin sonsuz taze kani 


Yasadiklarimdan ogrendigim bir sey var: 
Yasadin mi buyuk yasayacaksin, irmaklara, goge, butun evrene 
karisircasina 
Cunku omur dedigimiz sey, hayata sunulmus bir armagandir 
Ve hayat, sunulmus bir armagandir insana 


ATAOL BEHRAMOGLU (1977 Kusatmada)