Her
akşam sokak ortasında öldükçe
Önümü
arkamı bilmiyorum
Azaldığını
duyup duyup karanlıkta
Beni
ayakta tutan gözlerinin
Ellerini
alıyorum sabaha kadar seviyorum
Ellerin
beyaz tekrar beyaz tekrar beyaz
Ellerinin
bu kadar beyaz olmasından korkuyorum...
İstasyonda
tren oluyor biraz
Ben
bazen yolunu bulamayan bir adamım
Gülü
alıyorum yüzüme sürüyorum
Her
nasılsa sokağa düşmüş
Kolumu
kanadımı kırıyorum
Bir
kan oluyor bir kıyamet bir çalgı
Ve
zurnanın ucunda yepyeni bir çingene...
Cemal Süreyya
