Door Anton de Wit.
Celtic Frost leeft. De invloed van Frost is tot vandaag de dag voel- en hoorbaar in de Metal-scene en ver daarbuiten. En juist onze goede ouwe underground-scene lijkt deze Keltische vrieskou als nooit te voren in de ijzige harten te hebben gesloten. Het is dus alles behalve een donderslag bij heldere hemel dat Noise Records nu zowat het complete repertoire van Celtic Frost heruitgeeft, met origineel artwork, extra nummers en alle 'goodies' die je van een heruitgave mag verwachten. Natuurlijk voedt de 'terugkeer' van deze oude metaalgoden een geruchtenstroom over een mogelijke reünie van Frost. Martelgang vatte het geniale plan om het gewoon rechtstreeks aan de maestro zelf te vragen.
Op stipt de afgesproken tijd, op de dag van de heruitgave van het Frost-oeuvre, meldt Thomas Gabriel Fischer, beter bekend als Tom G. Warrior, zich aan de andere kant van de lijn. Vriendelijk en zelfverzekerd schetst hij de stand van zaken in het Frost-kamp.

"Finally Tom is happy with Noise." Dat prijkte groot boven de advertentie voor de rerelease. Een beetje een vreemde kop boven een advertentie, niet waar?
Nou ja, als je ziet dat we het grootste deel van de jaren '80 in rechtzaken tegen Noise verwikkeld waren, is het niet zo vreemd dat we die kop kozen. Tegenwoordig is Noise een professioneel bedrijf, vandaar dat we die heruitgaven bij hen doen. Ja, die kop is nogal direct, maar dat komt omdat ik de advertenties zelf mocht samenstellen. Ze vonden het zelf eigenlijk ook wel een grappige kop. Het zijn niet meer dezelfde mensen. Anders hadden we dit nooit gedaan. De vete is over. Ik heb niets tegen de mensen die nu bij Noise werken. En het is toch ook positief voor hen dat ik nu wel tevreden met ze ben?

Ik las ook nog iets over mastertapes die kwijt waren geraakt. Wat was er precies aan de hand?
Er waren verschillende dingen zoekgeraakt. Het vroegere Noise was een bedrijf dat in totale chaos verkeerde en totaal geen organisatie kende. We waren artwork kwijtgeraakt en inderdaad ook tapes. We konden de originele tapes niet vinden, waardoor we niets konden remixen of zo. Het mag eigenlijk een wonder heten dat we deze heruitgave kunnen doen. Gelukkig vonden we nog wat back-uptapes.

Vanwaar eigenlijk deze heruitgave? Heeft het iets te doen met het feit dat bands momenteel massaal met jullie weglopen?
Nee, dat interesseert me niet zoveel. Dat is mijn leven niet. Ik loop niet de hele dag te denken: "O wat is mijn band toch invloedrijk!" Ik heb nu mijn leven en besteed niet echt veel tijd aan het nadenken over de 'good ol' times'. De reden voor de heruitgave is dat wij denken dat onze albums nooit op de correcte wijze zijn uitgebracht. Dat dachten we destijds overigens ook al. De platenmaatschappij heeft ons artwork in de jaren '80 gewoon totaal verminkt en kreupel gemaakt. Ze lieten de teksten weg, veranderden de foto's of lieten ze helemaal weg uit kostenbesparing. Ze hebben onze albums op een beschamende wijze verkwanseld, met boekjes van maar twee pagina's en advertenties binnenin. En dat bij een imagobewuste band als Celtic Frost. Vandaar dat we toen al wisten dat we die albums ooit opnieuw uit moesten brengen.

Dus je geeft die albums simpelweg wat ze verdienen.
Precies! Dit is voor de allereerste keer sinds die albums gemaakt werden, dat ze op de markt verkrijgbaar zijn zoals de band het gewild heeft. Voor het eerst representeren ze echt Celtic Frost. Niet alleen in muziek, maar in alles. En natuurlijk hebben we er een extra luxe editie van gemaakt, omdat het zo lang geleden is dat de originelen uitkwamen. Alle teksten zitten erin, aanvullende informatie, nog nooit eerder vertoonde foto's en ga zo maar door. We hebben het ultieme Frost-pakket samengesteld. Het is zeer zeker geen commercieel trucje van de platenmaatschappij. De band had er voor de volle honderd procent controle over en het initiatief lag ook bij de band en niet bij het label. Het is geen goedkope poging om geld te verdienen. Het toont voor het eerst echt de artwork en de benadering van de band.

Het ultieme Frost-pakket, zeg je. Maar zou dat niet een heruitgave van alle albums betekenen? Dus ook van 'Cold Lake' uit '88?
Nee, het ultieme Frost-pakket bevat ieder goed Frost-album. En niet dat stuk stront dat de titel 'Cold Lake' draagt. We wilden het pakket niet bederven. Dan zou men daar weer vragen over gaan stellen, en ik ga dat stomme kankeralbum niet lopen verdedigen.

Nou, je bent nogal fel over dat album!
Ik ben gewoon eerlijk. Ik heb een goed paar oren, ik heb het gehoord en het is een stuk stront. Dat mijn naam erop staat wil niet zeggen dat het per definitie goed is. Ik ben ook maar menselijk. Ik ben blij dat de schade nog beperkt is gebleven, dat dit de enige kutplaat is. Anders had het misschien een pakket geworden van maar één album, hahaha.
Zojuist zei je dat de heruitgave niets te maken heeft met het huidige fanatisme rond de band. Maar doet die wederopleving van de Frost-geest in onder andere de Death en Black Metal-scene je dan niets?
De hele waardering van Celtic Frost maakt geen deel uit van m'n leven, om eerlijk te zijn. Het is in het bijzonder dat Black Metal-gedoe waar ik geen connectie mee heb. Ik sta er zelfs erg kritisch tegenover. Waarom? Omdat ik denk dat je als band een platform vormt waarop mensen in hun pubertijd, die naar zichzelf op zoek zijn, zich oriënteren. Vandaar dat je een bepaalde verantwoordelijkheid hebt in hetgeen je uitbrengt. Je moet bepaalde gedachten in je teksten stoppen, en niet slechts negatieve dingen. En dat zeg ik niet om te preken. Ik ben geen ouder, ik ben geen leraar. Ik ben zelf een revolutionair persoon die de gevestigde orde hekelt. Maar dat betekent niet dat ik de geesten van de kinderen vergiftig. Je kunt best intelligente teksten hebben zonder ouderwets of saai te zijn.

Dus als Black Metal-bands zeggen geïnspireerd te zijn door jullie is dat op z'n minst vreemd te noemen?
Het is sowieso onmogelijk. Het enige Celtic Frost-album met een religieus thema was 'Morbid Tales'. Martin is een kenner op dat gebied. En dat album was erg kritisch, in het bijzonder over satanisme en die zogenaamde Black Metal. Dus hoe kunnen die bands ons in hemelsnaam als een invloed zien?

Nogal wiedes: vanwege jullie donkere en rauwe geluid.
Oké, dat is misschien wel waar, maar daar houdt wat Black Metal betreft de vergelijking op.

Terug naar jullie zelf. Er wordt flink wat gespeculeerd over een Celtic Frost-reünie. Wat kun je daar over vertellen?
We zijn nog steeds heel goed met elkaar bevriend en houden nog constant contact. Zeker nu met deze rerelease. Het spreekt voor zich dat we het derhalve vaak hebben over het schrijven van nieuw Celtic Frost-materiaal. En vorig jaar hebben we besloten dat we echt een nieuw album gaan opnemen. Wanneer het gaat gebeuren is niet helemaal duidelijk, maar het zal in ieder geval binnen één à twee jaar zijn. En daar willen we een paar shows aanplakken, om te zien of we het nog steeds in ons hebben. En om te kijken of het de reputatie van Celtic Frost niet verknalt.

Ben je daar bang voor dan?
(Resoluut:) Ik ben er niet bang voor, maar ik laat het niet gebeuren. Ik denk dat Celtic Frost altijd een vernieuwende, experimentele en moderne band is geweest en ik wil die reputatie niet verknallen straks in 2000 of 2001. Als ik het gevoel krijg dat het volgende album slechts het herkauwen van oud materiaal is, dan denk ik niet dat we het moeten doen. Ik hoop dat we zelfkritisch genoeg zullen zijn om niet een album met gouwe ouwe op te nemen. Het toekomstige Frost-album gaat zo wild worden als het altijd is geweest, anders is er geen enkel doel.

Dus geen 'Morbid Tales Part 2' uit commerciële overwegingen?
Hell no! Het zou mogelijk zijn, maar zelfs als ik dat deed dan zouden de fans het niet eens slikken. 'Morbid Tales' is vijftien jaar oud. Al zou ik het willen, ik ben niet meer dezelfde persoon. Ik kan niet meer met dezelfde naïviteit en frisheid schrijven als toen.

Vlak voordat jullie uit elkaar gingen bestonden er plannen voor jullie opus magnum die de titel 'Under Apollyon's Sun' moest krijgen. Zal het nieuwe Frost-album de trekken van dit prestigieus maar nooit gerealiseerd project krijgen?
Ik weet het niet. Het wordt zeker niet precies dat album, want dat is geschreven in '91 en '92 en is nu dus nogal achterhaald. Ik heb wel veel elementen uit dat materiaal gebruikt voor mijn huidige project Apollyon Sun, omdat het grootste gedeelte van dat album toch door mij geschreven was.

Het feit dat je nieuwe band Apollyon Sun heet spreekt natuurlijk al boekdelen. Wil je met deze band de teleurstelling van het niet waarmaken van dat ene Frost-album compenseren?
Zeer zeker, ja. Zonder twijfel.

Kun je wat meer vertellen over Apollyon Sun?
Het eerste album zal in februari of maart volgende jaar uitkomen en het zal waarschijnlijk de titel 'Sub' dragen. Ik zeg altijd tegen mensen dat dit klinkt zoals Celtic Frost zou klinken als we nog steeds bijeen zouden zijn. Celtic Frost is altijd op zoek geweest naar nieuwe invloeden. Op dit album worden traditionele, heftige Rock-elementen gecombineerd met eigentijdse instrumenten zoals synthesizers en samplers. Zeker niet op een Industrial-manier, want we houden geen van allen van de steriliteit van dat soort muziek. We willen het warmer maken. Het heeft echt een uniek geluid.

Welke band heeft je prioriteit?
Apollyon Sun. Alle voormalige Frost-leden hebben nu andere dingen te doen in hun leven. We zitten allemaal in de muziekscene. We zien Celtic Frost als een doorgaand experiment dat we erbij doen. Zelfs als we meer dan één album zouden doen, dan nog is het maar een experiment waar we ons van tijd tot tijd juist bij voelen.

Op 'Cold Lake' uit 1988 na, brengt het Duitse Noise Records het al het Celtic Frost-werk uit, van het legendarische 'Morbid Tales' tot en met het onbedoeld laatste 'Parched With Thirst Am I, And Dying'. Een oeuvre met bovenal veel contrasten en grilligheden. Martelgang vroeg Tom G. Warrior hoe hij nu over deze albums denkt.

Morbid Tales (1984) Tom: "Dit album is erg recht door zee. Ik hou ervan, juist omdat het zo ongecompliceerd is. Het geeft perfect het wanhopige verlangen weer dat we toen hadden om Celtic Frost te vestigen en de Hellhammer-periode achter ons te laten. "

To Mega Therion (1985) Tom: "Het eerste, echte Frost-album. Het bevat erg heftig artwork en hele donkere muziek en dat is voor mij toch typisch Frost. Ik luister dit album zo nu en dan nog wel. Niet iedere dag, maar soms ben ik wel weer nieuwsgierig. Meestal zet ik het ook snel weer af, want ik ben er toch te veel bij betrokken."

Into the Pandemonium (1987) Tom: "Natuurlijk hét sleutelalbum. Ik denk dat het voor iedereen die erbij betrokken was het meest belangrijke album was dat we deden. Hier zijn we echt het trotste op. Samen met 'Vanity/Nemesis' mijn favoriete Frost-album."

Vanity/Nemesis (1990) Tom: "Voor mij is dit het op één na belangrijkste album, omdat we met Roli Mosimann mochten werken, en dat wilden we al heel lang. Dit album is erg duister en muzikaal gezien erg gecompliceerd."

Parched With Thirst Am I, And Dying (1992) Tom: "Het retrospectieve album. Op dat moment was dat erg essentieel omdat het een onbekende kant van de band liet zien. We waren in het archief gedoken om wat rariteiten op te graven. De enige keer dat we een stap terug namen."