Çıkarırsan seni benden senden artakalanım.

 Her şey var hiç bir şeyim yok gibi yani. Ama bakarsan kafama o kadar çok bildiğim ama artık söylemekte anlam bulmadığım şeyler var ki. Veya bakarsan yüreğime o kadar çok hissettiğim var ki artık hissetmekten korktuğum. Bakarsan o kadar çok güçlüyüm ki ama artakalanımda beş para etmeyen bir şekilde. Yaşama dair o kadar çok beklentim vardı ki ya da yapmayı düşlediğim o kadar çok şey posa gibi kaldı avuçlarımda. O kadar çok anı var ki hatırladığım şimdi anılarımın artıklarını karıştırarak doyurmaya çalışıyorum beynimi. Hayata en güzel anlamları yüklerdim bir zamanlar şimdi ise anlamsızlık ummanı olmuş gözlerim var. Ama hiç korkulacak insan olmamıştım çünkü korkulacak insan olmaktan çok korkardım.

 ...........

 Acı ve utanç veren bir şeymiş sevdiklerinin senden korkması.

 Zaman geçiyor ve taşlar yerine oturuyor kendi ahengini bularak.  hayat kendini tamamlıyor sen her ne kadar eksik bıraksanda. İnanç kendini buluyor. Ve her daim yüzünü okşayacak birisi yanında gören gözlere kavuştuğunda.

 Othello 16.02.2001