INHOUDSOPGAVE VERSLAG
|
22e Dag,
Zondag 11 januari
Na een rustige start gaan we met
Peter, Toos en Peter even na tienen de stad in.
In de stad is het nog rustig; het is
zondag en misschien ook nog te vroeg om op te starten. Na een tijdje lopen gaan we de
nauwe en soms ook vieze straatjes van de oude stad in. Door een jongetje worden we door
dit doolhof geloodst richting ghats.
Ook op de ghats aan de brede traag
stromende Ganges is het niet druk.
De mensen mediteren, baden, doen
allerlei oefeningen, doen de was; en dat alles gaat zo de hele dag door. Langs de ghats
lopend komen we bij het Maniharnika-ghat. Hier zijn ze op een aantal houtstapels de lijken
aan het verbranden, enkele lijken liggen in felle kleding gewikkeld klaar.
Ook worden er 2 "nieuwe"
lijken aangevoerd die in de Ganges worden gewassen.
We vinden de beelden niet schokkend,
wel maken ze, zeker als je je realiseert wat er achter de hele rituelen zit, behoorlijk
indruk op je. En automatisch maakt dat dat je respekt hebt voor deze mensen in hun
grootste heiligdom, Varanasi.
Na een tijdje de ghats verlaten, de
stad in gegaan en wat gegeten.
Onderweg geproefd van allerlei
typische en leuke tafereeltjes van het dagelijkse leven in Varanasi. Laat in de middag
teruggegaan naar de Ganges om de aangegeven ceremonie mee te maken. Helaas hebben we deze
gemist; wel kwamen we weer bij de "burning ghat", waar we ook 's morgens waren.
Er waren nu wel 20 verbrandingen aan de gang wat in de invallende duisternis ook weer een
heel speciaal beeld opleverde.
Door de smalle onderstad naar het
hotel en op tijd naar bed. Immers morgen al om half zes eruit.
Ad en Brigitte
23e Dag,
Maandag 12januari
Al om 5 uur gaat de telefoon.
Morning call-up. Hoezo vakantie? Met bijna de hele groep gaan we rond 6 uur in de riksja's
naar de Main-gate. Op de trappen naar de Ganges zit het al vol melaatsen en gebrekkigen
die wat geld en eten vragen.
Ingescheept en stroomopwaarts geroeid. Onze guide vertelt in het engels en in het
nederlands welke tempels en huizen en hotels we allemaal passeren. Ook hier is er veel
verval te zien. Het leven aan de Ganges is al op gang gekomen. Wel is het veel minder druk
dan je meestal op foto's ziet. Gelukkig is het niet zo mistig en zien we na een tijdje de
zon opkomen. Er mag behalve bij de burning-ghats overal gefilmd worden en foto's gemaakt
worden.
Hiervan wordt dan ook driftig gebruik gemaakt.
Bijna terug bij de aanlegsteiger zien we hoe een kind "begraven" wordt. Het
lichaampje wordt op een steen vastgebonden en midden op de Ganges in de rivier
neergelaten.
Alles bij elkaar genomen een aparte belevenis waarbij je kunt zien hoe mensen vanuit hun
geloof omgaan met leven en dood.
Na het bezoek aan de ghats een groot aantal muntjes uitgedeeld aan alle arme, ziek en/of
gebrekkige sloebers die op de trappen zitten. Maar wat zijn die paar muntjes toch op alle
ellende die je ziet? Nog geen druppel op een gloeiende plaat. Na het ontbijt met 6
man/vrouw in 2 riksja's naar Sarnath, de heilige plaats waar Boeddha onder een boom zijn
volgelingen aansprak.
We bezoeken allereerst de tempel met de nog mooie gave (pas ± 60 jaar oude)
fresco's.
Dan horen we op straat muziek en zien een lijkstoet, waar we met z'n allen wij zelf,
Marijke, Iris, Mananne en Pierre naar gaan kijken. Het blijkt dat een oude man, 95 jaar,
is overleden.
Het afscheidsritueel kan niet worden voltooid omdat er nog 2 dochters, die verder weg
woonden, moeten komen.
We zien dat de mensen zelf foto's maken en ook wij worden uitgenodigd dit te doen.
Na enige aarzeling wordt hiervan op bescheiden schaal gebruik gemaakt.
Vervolgens lopen we door de mooie tuin, komen bij een grote stupa en de ruïnes van een
klooster.
Uitgebreid alles bekeken. Het zal niet vaak meer gebeuren dat we op zo'n historische
plaats komen (denk ik).
Het vervolg van deze dag, met name het verhaal van onze Djoser-riksja zal door Heleen
worden opgetekend.
Ad en Brigitte
24e Dag,
2 januari 1998
Het riksja "relaas".
In een land als India kun je je
als westerling rondwandelend met je geldpakken op 4 plaatsen verborgen, soms knap
machteloos voelen. Daar sta je dan, getuige te zijn van schrijnende armoede, als een soort
lamgeslagen voyeur. Een paar roepies hier, een paar daar en nog een paar aan de bedelaar,
die ongemerkt voor de derde keer z'n bakje onder je neus drukt.
Niet met de intentie het land te
redden van de ondergang, maar ook om toch iets structurelers te doen dan losse muntjes
weggeven, besloten we een bedrag van ongeveer F 200,-- bijeen te leggen.
Bestedingsplan A was de aankoop van
een riksja, een nuttig kapitaalgoed. Riksja rijders rijden in de meeste gevallen op een
gehuurde fiets en moeten per dag een bedrag betalen aan de uitbaters. Ze zijn dus
werknemers die, afhankelijk van hun omzet, op sommige dagen misschien wel niets verdienen.
Een riksja kopen dus .
Maar het vinden van een geschikt
persoon om deze aan te schenken, bleek niet mee te vallen.
Het overgrote deel van de fietsers
is door de uitzichtloosheid van het bestaan verslaafd geraakt aan alcohol en
"paan". Een erg trieste zaak, maar het is niet de bedoeling dat de versgebouwde
riksja linea recta omgezet wordt in flessen drank bij de eerste de beste "váne en
beershop" om de hoek (dat noemt men geloof ik: van de regen in de drup, maar dan
andersom!) Ofwel, 'n dilemma maar niet in een Hinduistisch land!
In deze cultuur heerst de opvatting
dat je karma je huidige en toekomstige levenslopen bepaalt.
En daar stond hij, enthousiast te
vertellen de beste riksja-fietser vanVaranasi en omstreken te zijn Santosh, een jonge man
van 15. Afkomstig uit een arm gezin van 9 kinderen, vader (zich onbewust van
geboortebeperking) verdient de "kost"als schoolkinder fietsriksja.
Santosh, geheelonthouder en
analfabeet. Tot professor zal hij het toch niet meer schoppen en hij is op een leeftijd
dat hij aan zijn toekomst kan werken als hij die kans krijgt. Ofwel, 'n goede
bestemming.
De dag erop ging na de tocht over de
Ganges "missie riksja" van start.
Santosh begeleidde ons (Peter,
Peter, Toos, Leny, Heleen) naar zijn familie. Dat was even slikken.
Het huisje bevond zich in een gore
smalle steeg. We schenen de eerste westerlingen te zijn die het vuil aldaar betraden.
Zodoende hing men op en over daken en balkonnen en dromden zich om het stel blanke reuzen
samen.
De kinder(over)bevolking was
gelukkig nog niet
geïnfecteerd met het beruchte
"pen-baksheesh-bonbon virus". Tot zover de straat. Het huisje .
Een soort kijkdoos. Gelieve zich in
een rij op te stellen en een voor een naar binnen te kijken.
Ter grote van ± 2 WC hokjes en nog
wat leeft een gezin van elf mensen in het vuil. De vader, met ingevallen gezicht en
trieste afgeleefde uitstraling draalde zenuwachtig in het rond en beluisterde met glazige
blik de preek van bootman Anil over gezinsplanning. Het publiek begon massale trekken te
vertonen en we werden bij de kapitaalkrachtiger overburen geïnstalleerd.
Een luxe hok van ong. 12 vierkante
meter met plankbed, kookstel, offerbeelden, kast en TV.
De luxe tractatie die werd
voorgeschoteld had voor mij meer waarde dan een maal in een toprestaurant; gemberthee,
aangerukte engelse koekjes en een toetje; échte paan.
Na dit festijn reden de riksia's
gevuld met rood-rochelende reuzen naar fietsshop nr 1.
Na een babbel, wat info en de
standaard "bemoei chaos' trok de "stoet" verder naar shop 2.
Na een prijsafspraak over modelletje
x en design y, kan de knutselploeg beginnen met zijn oerdegelijke indiase handarbeid.
17.00 uur: Klaar om de verse
"Flying Djoserman" te aanschouwen . Drie uur later, vele sigaretten en baksheesh
lichter, ambtelijke delegatiepraktijken ten top en veel gestress en gedraai van vader en
zoon, stond ie er dan.
India is een zelfstandig ondernemer
rijker. Het is geen fractie van wat je zou willen doen, maar beter dan niets.
Deze jongen kan samen met zijn
familie, door ervoor te werken en slim te zijn, een beter bestaan opbouwen. Een
startkapitaal en dus financiële onafhankelijkheid.
De toekomst ligt voor Santosh nog
open en hoogstwaarschijnlijk zal hij in staat zijn om zichzelf en zijn familie goed te
onderhouden. En met de belofte niet meer dan 2 kinderen te nemen, verdween hij fietsend in
de nacht. De drukke, rumoerige en keiharde nacht van Varanasi.
Het gerommel van dronken
riksja-fietsers ging nog even door en men discussieerde over de vraag wie wat wel/niet
verdiende. Alles is voorbestemd gelooft men hier en misschien is dat ook wel zo.
Heleen
25e Dag,
13 januari 1998
Na een zeer korte nachtrust
worden we middernacht om kwart voor drie gewekt. Alles was al ingepakt , dus we waren zo
beneden, daar stond het personeel al klaar in het restaurant, snel 'n kop koffie besteld,
die wel 40 min. op zich liet wachten, maar ja, dit is India. Dit had tot gevolg
dat we vertrokken met een vertraging
van 'n half uur. De eerste stop was gepland om ca 8 uur.
'n Mooie tijd om te ontbijten
dachten we. Maar door de dichte mist was dit onhaalbaar, waarschiinliik had de
buschauffeur ook de hotels en restaurants gemist, zodoende stopten we pas om 10. 15 uur.
Na inspectie van de reisleidster, die het restaurant te smerig vond, besloten we na kort
overleg door te rijden naar de volgende stad. Het is inmiddels half twaalf. Het is een
smerige stad en de reisleidster staat dan ook meteen tot haar knieen in het open riool.
Het ene na het andere restaurant werd gekeurd door de groep. Enkele durfden na aanblik van
het eerste restaurant zelfs niet meer verder te kijken, en zochten de bus weer op . De
meerderheid waagde het er op, het was nog lekker ook, zo'n middagontbijtje. Om 13.00 uur
wordt de reis voortgezet, nog 4 uur rijden tot de grens, maar volgens mij was de chauffeur
de weg kwijt, want het werd heel wat later, dan begint er een chaos van papieren invullen
en wachten. We gaan van het ene checkpoint naar de andere. Ondertussen proberen we uit
alle sobere eettentjes nog iets lekkers te vinden. Dan uiteindelijk na 1,5 uur gaan we
over de grens. We stoppen om nog snel wat geld te wisselen. Het is al direkt een andere
wereld, terwijl er maar 100 m. tussenzit.
Het is er schoner, luxer en de
mensen zien er ook meteen anders uit. Het is inmiddels half negen en we zetten de reis
voort. Van het landschap is niets te zien. Na nog enkele plasstops genomen te hebben komen
we na middernacht voor het park aan. Hier wordt alle bagage overgeladen in jeeps met ca 25
personen verdeeld over 2 jeeps rijden we naar Rhino Lodge. Het is half twee. We hebben dan
21 uur in de bus gehangen, de voorspellingen waren 10- 15 uur. Maarja, ooit zit het soms
tegen. Na het vermelden van de kamers, wordt er nog wat gegeten en gedronken en gaat
iedereen gebroken naar zijn lodge om te gaan slapen.
Ad en Brigitte
26e Dag
14 januari
Rond de klok van 10 uur komt
iedereen langzaam tevoorschijn uit zijn lodge. Enkele van de groep zaten al te ontbijten,
zo werd over en weer verteld hoe hun nieuwe huisvesting was en hoe men had geslapen. Na
een lekker ontbijt gingen we het dorp verkennen, we wilden nu wel eens bekijken waar we
afgelopen nacht terecht zijn gekomen. Al snel zoekt een jongetje van het dorp kontakt, hij
loopt met ons mee, en probeert ons door het dorp te loodsen. De jongen ziet er onverzorgd
en slecht gekleed uit. Vertelt zelf dat hij geen ouders heeft en dat hij honger heeft. Een
andere jongen bevestigt zijn verhaal waarna de jongen ons blijft volgen. Hij krijgt een
zeepje en shampoo om zich eens goed te wassen (dit was wel nodig). Na een wandeling door
het dorp, dat erg schoon en rustig was, komen we aan bij enkele restaurantjes en
winkeltjes. Leny heeft medelijden met de jongen en koopt slippers voor hem. Daarna liep ik
naar een restaurant en vroeg hem wat hij wilde eten. Bestelde dit en hij at alles met
smaak op. Daarna adviseerden we de jongen zich te gaan wassen zodat hij een nieuw T-shirt
zou krijgen. Deze jongen was vies van water en wilde zich niet gaan wassen, hij bleef ons
wel in de gaten houden. Na een tijdje verdween hij in het dorp. Nu werd het tijd om te
gaan lunchen want om 14.45 uur hadden we een afspraak voor een junglerit met een olifant.
Een leuke tocht ongeveer 10 olifanten trokken de jungle in met elk 4 personen en een
drijver. Al snel troffen we de eerste neushoorn aan waarna de tweede en de derde ook in
zicht kwamen. Enkele rendieren, wilde zwijnen, pauwen, lieten zich enkele ogenblikken
zien. Het natuurschoon, de rust, het gafje een heerlijk gevoel. Even weg van alle drukte
en stinkende steden. Na zo'n 1,5 uur was de tocht beeindigd en ik mocht nog even
plaatsnemen op de plaats van de drijver voor een leuke foto. Net achter de oren van de
olifant. Na een korte wandeling kwamen we uit bij de rivier; onder het genot van een
drankje genieten van het mooie uitzicht. Het koelt af, vooral aan het water. Dus we lopen
naar Rhino Lodge waar iedereen zo z'n eigen verhaal vertelt. Al snel wordt ons gevraagd om
overmorgen mee te gaan raften, wij stemmen toe. Dat zijn dan 4 personen maar het aantal
moet minimaal 5 zijn, wat nu? Elly wordt min of meer overgehaald maar toch wil ze er nog
een nachtje over slapen, ik ben benieuwd. Het loopt al tegen de klok van 8 uur en er wordt
aanstalten gemaakt om te gaan eten. We lopen met een groot aantal personen van de groep
richting dorp waar we een leuk gezellig restaurantje vinden waar het goed vertoeven is. Om
het vuurtje wordt een drankje genuttigd, zo ook soep en voor 't sudderpannetje met verse
vis werd de tafel gedekt. Het was verrukkelijk, en allen waren goed verzadigd en tevreden
bij een terugblik op deze dag. Iedereen gaat al op tijd naar bed, want morgenvroeg mogen
we weer vroeg uit de veren.
Toos
27e Dag
15 januari
Vandaag zijn we net op tijd uit
de veren. We gaan een gezamenlijke junglewalk maken volgens ons programma. Na een korte
wandeling moeten we in een gammele kano stappen om naar de overkant gebracht te worden.
Enkele dames hebben de broek al bijna nat zonder dat ze met het water in aanraking zijn
geweest. Aan de overkant wordt de groep opgesplitst in twee groepen. Een groep vogelaars
en een groep spoorzoekers die al snel een neushoorn opgespeurd hebben. We komen tot op een
afstand van ong. 10 meter en na hem goed in het vizier te hebben zet hij het op een lopen.
We zetten de wandeling voort en proberen muisstil te zijn wat voor sommigen niet meevalt.
Na enkele rendieren te hebben gezien en veel vogels en een wilde kip zaten we eindelijk
een tijger op het spoor. Maar helaas de tijd was om en we moesten terugkeren, via dezelfde
holle boomstam de rivier over. Einde excursie en de volgende staat al weer gepland. Een
jeeptoer met junglewalk van ong. 5 uur. Na een snelle hap bij de bakker en een cola,
bestijgen we de jeep en rijden langs het park door kleine dorpjes. Het ziet er stukken
beter uit dan in India- De meeste "woningen` 'hebben dan ook een toilet. Na ong. 1
uur rijden zien we de eerste dieren, 'n slang en enkele krokodillen. Dan 1 uur later komen
we op de plaats van bestemming. Even de rivier oversteken, de schoenen uit, broekspijpen
omhoog alsje tenminste geen natte broek wilde hebben. Halverwege staat een kano klaar die
ons verder brengt. Na aankomst begint onze wandeling. We proberen muisstil te zijn. Na 1,5
uur lopen en alleen maar vogels te hebben gezien willen we ook wel eens andere dieren
zien. En ja hoor! Bij dat meer barstte het van de krokodillen die we dan ook ca 1 uur gaan
observeren. Volgens sommige van ons zijn ze opgeblazen, maar enkele anderen zeggen dat ze
uit een boomstam gehakt zijn omdat er dan ook helemaal geen beweging in zit. We lopen
verder waarna iemand een enorme vis in het water ziet. De gids besluipt hem en slaat hem
met zijn knuppel in zijn nek. Hierop volgt een persoonlijk gevecht tussen de gids en de
vis. De gids legt de vis op het droge en is nat tot op zijn kruis. 'n Meerval van ong. 70
cm. , deze wordt goed opgeborgen omdat vissen in het park verboden is. Na een flinke
wandeling wordt er door de dames een flinke neushoorn gesignaleerd, die na het zien van de
dames het hazenpad kiest. We moesten genoegen nemen met de voetsporen van het dier. Het
was al laat , het was tijd om terug te gaan via dezelfde rivier. Na een moeizame kanotocht
en een wandeling door het water, waar enkele een nat kruis aan overhielden klimmen we weer
in de jeeps, die met een rotvaart, terugrijden. Bij terugkomst staat het eten al
geserveerd in buffet-vorm. Een Nepalees diner noemen ze het. Je kunt wel zien dat het arme
mensen zijn, want een soepje en een toetje zit er niet in. Na het diner worden we buiten
verwacht door een dansgroep die elkaar met stokken te lijf gaan. En de eerste gewonde valt
dan ook spoedig af. Even erna was onze hele groep aan het dansen, dat ook tevens het einde
van hun optreden was. Na nog wat nagebabbeld te hebben bij het kampvuur zochten we onze
nestjes op om zo van de niet geziene beesten te kunnen dromen.
Peter
28e t/m 30e Dag
Vrijdag, zaterdag, zondag
De rust van 't Chitwan achter ons
gelaten. Via de highway naar Pokhara. Mooi gezicht op de hoge toppen van de Himalaya. De
zonsondergang beleefd in Pokhara wat prachtig ligt aan een meer. De heuvels zie je achter
elkaar in de mist verdwijnen. Toeristische boulevard waar van alles te koop is en goed te
eten. Van Tibetaans tot pizza. We hebben wat gesnoven aan het Tibetaans. Dat stuk dak van
de wolken nog net even meegenomen. De volgende dag zijn de meesten er voor wandeltochten
op uitgetrokken. Elly, Patricia en ik gingen naar het Begnasmeer op 'n 10 km. van Pokhara.
Daar de heuvels opgelopen. Geen toerist tegengekomen.
Prachtige uitzichten. Kleine
gehuchten. Op de heuvel wat gegeten en gedronken in 'n klein tentje. Een jochie van nog
geen drie die de ansichtkaarten aan je geeft en zelf gelukkig nog geen idee heeft wat
daarmee moet. Prachtig zicht op 2 meren en de hoge toppen. Er bleek, onder het bamboe
verscholen nog een klein restaurantje te zijn. Je kon kiezen uit drie soorten zakjes
noodies, 'n paar eieren erin en 'n goede soep. Verderop nog wat verdwaald. Ontmoeting met
'n jong gezinnetje. Stralend van geluk en de eerste vrouw in deze vacantie die me recht in
de ogen keek en dat bleef doen. Afgezakt naar het meer waar een visser ons heeft
overgevaren. Terug met de locale bus. Ik stond op voor een oude vrouw, maar dat lijkt niet
de bedoeling te zijn in Nepal. Zij straalde van trots en ik stond de rest van de weg
gebogen (en dat met mijn slechts 1.80 m lengte). Pokhara nog even bezocht in het noorden.
Dan lijkt het direkt weer heel veel op India. De tempel werd druk bezocht door offerende
andi's. Zondagmorgen vertrokken richting Kathmandu over een beroemde weg. Berucht vanwege
zijn verzakkingen in de moesson. Als je ziet wat er voor nodig is om dat te voorkomen dan
hebben wij het toch maar makkelijk. Fantastisch mooie tocht met vele bergen en dalen. Mijn
ogen uitgekeken en met muziek van Neil Young en Pink Floyd werd het nog veel mooier.
Heleen stuurde de bus nog terug uit het dorpje naar het restaurant. Chauffeur wilde niet
stoppen en terugrijden maar Heleen stond op haar strepen. Goed voor haar. Jammer van het
dorpje waar de laatste ontmoetingen met Nepal hadden kunnen plaatsvinden. (prettig voor
anderen die de highway prefereren). Jan en Enny gingen per vliegtuig. Jan zal dus wel de
mooiste foto's van het gebergte hebben. In Kathmandu wat rondgelopen en plannen gemaakt om
de reis goed af te sluiten.
Stephan en Patricia
31e Dag
Maandag 19januari
De zoveelste diarree aanval en
maagkramp moeten ondergaan. Ontbijt dus aangepast (toast en banaan). Met 'n taxi met Toos
en de 2 Peters naar Bodnath (7 km. buiten het centrum), het grootste boeddhistische
centrum. Een mooie grote stupa met de afziende ogen en veel vlaggetjes vanaf de punt naar
beneden hangend. We hebben rond de stupa gelopen (linksom). De pelgrims lopen rechtsom en
draaien aan de gebedsmolens onderwijl gebeden prevelend. De mensen zijn uiterst
vriendelijk en evenzeer nieuwsgierig naar jou om je fototoestel. Veel Tibetaanse monniken
en vrouwen. Een mooi gezicht. Veel toeristenwinkeltjes eromheen. We zijn een tempel
ingegaan waar een hele grote Boeddha (aangekleed) in stond. Daarvoor een grote
gebedsmolen. Doorgelopen naar Pashupatinath. Een echte oude wijk, die er weer minder
netjes uitziet als het centrum, In Pashupatinath een tempel waar alleen hindoe's in mogen.
We hebben wel even bij de ingang staan gluren. Een grote goud gekleurde stier staat binnen
op het plein. Duidelijk een stier, gezien de grote ballen van goud. Rijen gelovigen lopen
naar binnen met offerandes in de handen (sinaasappels, rijst pap etc.). Wij om de tempel
heengelopen naar de ghats. De rivier was praktisch droog en flink vervuild. Toch wassen de
gelovigen zich 3 x per dag en drinken eruit. Enkele brandstapels gezien en Sadhu's bekeken
(behoorlijk commercieel). We zagen mensen met een lijk op een brancard aan komen lopen.
Meteen naar de verbrandingsplaats gelopen. We hebben vanaf de waterkant het hete ritueel
van afscheid en begeleiding naar het Nirvana kunnen bekijken. Vrienden (vermoedelijk)
lopen 3 keer om de doden heen en gieten water in de mond. Daarna komen de familieleden
(vermoedelijk de 4 zonen) en na zich helemaal gewassen te hebben lopen ze om de baar en
kussen de voeten. Als laatste een vrouw (echtgenote of dochter) gesteund door mannen, die
strooiend met rijst al jammerend drie keer om de baar loopt en de voeten kust. Zij wordt
afgevoerd en vervolgens wordt de brandstapel met daarop het lijk bedekt met stro
aangestoken door een familielid in het wit gekleed. Deze hele ceremonie heeft ongeveer 1,5
uur geduurd. Het gebeuren was heel indrukwekkend. Af en toe moeite om mijn tranen te
bedwingen bij zoveel verdriet en emotie. Het was zo open en natuurlijk. Zelfs het moment
dat je de mannen aan het halfafgebrande lichaam ziet zitten porren. Zoals een voet die nog
niet verbrand is terugduwen en het skelet dat je even ziet oplichten omdat ze alles op een
hoopje willen hebben liggen. Met 'n taxi terug naar centrum Kathmandu naar Durbar Square
plein volop in reparatie, flink onderkomen gebouwen maar toch wel sfeervol. Al slenterend
door de steegjes richting hotel en alvast georiënteerd op de koopdag van 21 jan. 's
Avonds na een heerlijk maal en op tijd naar bed. En morgen gezond weer op. Een heerlijk
indrukwekkende mooie dag. Er is eigenlijk nog veel meer over te schrijven, maar ja!
Iris
32e Dag
Dinsdag 20 januari
In Dagje gezamenlijk met de bus.
Vertrek naar Patan, waar we ongeveer 1,5 uur kunnen rondkijken op het Durbar Square. Veel
tempels, en het koninklijk paleis waar we ook even op de binnenplaats een kijkje kunnen
nemen. Met Marianne en Patricia lopen we ook nog naar het Kva Bahal, een oud boeddhistisch
klooster, ook wel golden tempel genoemd. Je ziet dan ook heel veel goud. We gaan verder
naar Bhaktapur, hier hebben we gelukkig wat meer tijd. Ook weer een Durbar Square met veel
tempels, een koninklijk paleis en Tandmadhi plein met 2 prachtige tempels. We lunchen hier
op een schitterend plekje in de zon. Dan lopen we naar het Potter's Square, waar je
inderdaad heel wat pottenbakkers bezig ziet, zelfs hele kleine. Het is een grappig gezicht
hoe de schijven met de hand via een stok worden aangeslingerd. Als we terug naar de bus
willen lopen, komen we uiteindelijk terecht op het plein van Tacapal met de Dattatreya
tempel. Helemaal verkeerde richting! Alles komt goed en om 3 uur rijden we verder naar
Nagarkot, waar we een prachtig zicht hebben op de Himalaya. Het is even zoeken voor we de
hoogste top de Mt. Everest vinden. Wat een omgeving!!!!!!!!!!!!!!!!! enorm overweldigende
natuur. Hier blijven we tot de zon ondergaat. Prachtig.
Marijke
33e Dag
Woensdag 21 januari
Onze laatste dag in Nepal. Na een
zeer koude nacht- 3 T-shirts, legging en dikke sokken, onder 3 dekens was nog niet
voldoende. Om 9 uur afgesproken met Pierre en Leny, die ons deskundig terzijde zullen
staan met het kopen van een goretex jack. Marijke en ik slagen beide voor 'n jack en 'n
vest en Leny en Pierre gaan verder met shoppen. Dan hebben we uiteindelijk de
"handlezer" gevonden. Gewapend met pen en papier om te notuleren wat hij precies
over ons vertelt. Dat is dus een echte aanrader! Voor 5 dollar zijn we helemaal op de
hoogte van ons verleden, heden en toekomst. Het blijkt zelfs dat ik 3 kinderen heb gehad,
hoe schattig! Jammer dat ik ze alleen niet meegemaakt heb! Hij had verder wel wat frapante
dingen die zowel bij Marijke als bij mij klopten. En we krijgen natuurlijk een
fantastische toekomst inclusief de mannen die nu al op ons zitten te wachten. Daarna
hebben we heerlijk in het zonnetje op een dakterras geluncht. Als culturele afsluiter zijn
we nog met de riksja naar Svayambhunath een Buddhistische tempel geweest (eerst 365 treden
klimmen !) Er was veel te zien, een van de bekendste stupa's. We hebben nog even een
kijkje kunnen nemen in een klooster waar monniken onder hevig tromgeroffel aan het zingen
waren. Dan weer 365 treden tussen de apen naar beneden om - helaas- onze koffers te gaan
pakken. Vanavond als afsluiting met de hele groep Japans eten.
Marianne
34e Dag
Donderdag 22 januari
Terug naar Delhi, waar we als
afsluiting van deze fantastische reis de stad nog zouden kunnen bezoeken. Marianne en ik
kiezen echter voor een zalige massage in een Ayurvedhi instituut, waar we met de riksja
naar toe gaan. 'n Heel eind van het hotel vandaan. Het is een hele ervaring, we worden
overgoten met warme olie en door 2 vrouwen stevig gemasseerd. De kosten zijn afhankelijk
van hoe tevreden we zijn! Als we terug naar het Ashok hotel willen, blijken er heel wat
hotels met dezelfde naam te zijn. (voor het eerst geen kaartje van het hotel meegenomen!
Wat stom.) Als ik probeer uit te leggen dat het hotel vlakbij Connaught place ligt, snapt
de riksjarijder er volgens mij nog niet veel van. Meer aanwijzingen kunnen we echter niet
geven. Dus opletten of we niet toevallig langs ons hotel tuffen. Na 6 keer de weg gevraagd
te hebben zien we plotseling ons hotel liggen en ik geloof dat de riksjarijder nog
opgeluchter was dan wij. Met veel extra shampoo proberen we de olie uit onze "wet-
look" kapsels te krijgen. 's Avonds laat naar het vliegveld voor de terugreis. Ik ben
heel wat indrukwekkende ervaringen rijker; 'n beetje 'n ander mens geworden. Ik hoop dat
ik de innerlijke rust die ik zoveel om me heen gezien heb voor mezelf 'n poos kan
vasthouden. Evenals de invloed van deze totaal ander waarden en normen. Vragen zoals
"wat is echt belangrijk in het leven" houden me nu bezig.
Marijke
marijke, marianne, pierre, leny, jan, enny, ad,
brigitte, toos, peter, stephan, patricia, iris, cees, maria dolores, pierre, nelly, heleen
en peter.
 
|
