PRINCENee, ik had dit niet verwacht
Hoewel je gretig tekens
maakte en mettertijd, je gaf het toe
Al vele harten raakte-Ik, geraakt? ik ontken het niet:
Ik was godin pur sang
en jij, in ijzeren kooi verlamd
jij was als vele prinsen bang
Ons fort: een spiegelen kist met
hier en daar een uitkijktoren
Het stampen van je zwarte ros
reeds tijdens de wacht bevroren.-Ik, versteend! in oude sagen,
geloofde graag in helden
Maar Morpheus, hij, kwam onverhoeds
en liet ongekende krachten gelden.Nu schrijdt het uur met rasse treden
voort- ik wacht met kloppend hart
en talm nog even aan je bed: want
eenzaam is wie Fortuna tart!Prince: Je zwijgt als steeds , maar 'k weet
Niet alle hoop doet leven. En ook ik
beken nu zacht: je beeltenis was steeds
voor mij een ondoordringbaar beven.