Nog even wachten
en het is te laat.

Nog een keer deze lucht,
deze rotte stad, nog een keer
deze stilte inademen
voor ik stik in stof sterren en
hersenspinsels

Nog een telefoontje,
gauw
een een stamelende brief
met droge kus-

Nog even, liefste
en ik weet wat al lang mijn handen
wringen:

Ik ben slechts
een samenzwering van vlees en
herinneringen.

En reeds voel ik starre aarde
zich vermengen met mijn zinnen.

Inhoud