|
Το μάθημα των Θρησκευτικών. Ένα μάθημα που ταλαιπωρήθηκε και ταλαιπωρείται αρκετά τα Τελευταία σχολικά έτη είναι το μάθημα των " Θρησκευτικών". Καθημερινά οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί - θεολόγοι αντιμετωπίζουν τις τόσες αντιξοότητες τόσο από τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις όσο και από τη σχολική πραγματικότητα. Θυμάμαι κάποτε τον γέροντά μου που μου είχε πει " Η θεολογία δεν είναι για βιοπορισμό". Και πράγματι το διαπιστώνω καθημερινά ότι έτσι συμβαίνει. Τη μια φορά το μάθημα μπαίνει σε Πανελλαδικές εξετάσεις και κυριολεκτικά τρομοκράτησε τους μαθητές. Την άλλη χρονιά βγαίνει από τις εξετάσεις και οι μαθητές πιστεύουν ότι βγαίνει ως μη αναγκαίο. Για να μην αναφέρω τις ποικίλες απόψεις και των ίδιων εκπαιδευτικών θεολόγων και άλλων.... Είναι κρίμα και μεγάλη αδικία όμως να αντιμετωπίζεται ένα ουσιώδες μάθημα της εκπαίδευσης και διαπαιδαγώγησης με τόση επιπολαιότητα και Περιφρόνηση! Σκοπός του μαθήματος η διάπλαση της άγουρης προσωπικότητας των μαθητών, και η ενημέρωσή τους επάνω σε θρησκευτικά θέματα. Πολύ ευαίσθητη η εργασία του κάθε εκπαιδευτικού , αλλά και πόσο κόπο πρέπει να καταβάλλει κανείς για να μορφώσει χαρακτήρες με ήθος και αρετές! Αντί όμως να συμπαρασταθούμε όλοι (κοινωνία και κράτος) στον θεολόγο εκπαιδευτικό που έχει επωμιστεί αυτή την αποστολή, δείχνουμε πλήρη αδιαφορία μέχρι και ειρωνεία! Και μάλιστα με διάφορα διατάγματα ταλαιπωρούμε και αυτόν και τα παιδιά! Επιτέλους αγαπητοί μου! Ας δείξουμε λίγη σοβαρότητα και συμπάθεια προς τα παιδιά μας που σπουδάζουν στα ελληνικά σχολεία! Μη τα καταπιέζουμε και τα αποπροσανατολίζουμε , γιατί εις βάρος μας θα είναι όταν θα χάσουν το μπούσουλά τους στη ζωή και τότε εμείς θα κλαιμε, μα θα είναι μάλλον αργά! |
Το Κατηχητικό Σχολείο. Ίσως γνωρίζουμε πολύ λίγα για την προσφορά του Κατηχητικού σχολείου αν και χιλιάδες παιδιά, νέοι και νέες έχουν ακούσει για πρώτη φορά κάτι για τις ηθικές αξίες την διάκριση τη συμπόνια και τη φιλανθρωπία που πρέπει να δείχνουμε. Πολλοί χριστιανοί γονείς αμελούν και παραμελούν να εγγράφουν τα βλαστάρια τους στο σχολείο αυτό στερώντας τους έτσι το δικαίωμα να κατηχηθούν στα θέματα της πίστης τους. δεν θεωρούν ως φαίνεται βασική και αξιόλογη την θρησκευτική αγωγή (αν και λέγουν ότι είναι χριστιανοί), και ας μας είναι γνωστός από την αρχαιότητα ο θεσμός των κατηχουμένων στο Σώμα της Εκκλησίας. Η Εκκλησία παρέχει αυτή την υπηρεσία ως δώρο και προϋπόθεση στα μέλη της. Επανδρώνει μάλιστα τα κατηχητικά σχολεία με εθελοντές αξιόλογους ανθρώπους, κυρίως νέους οι οποίοι μορφώνονται και επιμορφώνονται ώστε να μπορέσουν να μεταλαμπαδεύσουν τη χριστιανική πίστη στα νέα μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. Ακόμη μέσα στο Κατηχητικό το παιδί θα έχει την ευκαιρία να δει με σεβασμό και εκτίμηση τους άλλους θα καλλιεργηθεί η ευγενική ψυχή του να αγαπά και να συμπορεύεται με τον υπόλοιπο κόσμο. Θα μάθει να φέρεται έντιμα σε όλους, και θα καταλάβει πόσο σημαντικά νοήματα και ζητήματα θίγονται στις λατρευτικές συνάξεις της Εκκλησίας. Εάν καταφέρει να γνωρίσει και να αγαπήσει τον Χριστό τότε θα είναι έτοιμο να συμβιώσει αρμονικά και με τον υπόλοιπο κόσμο. Μήπως όλα αυτά που αναφέραμε πιο πάνω είναι ασήμαντα για το μέλλον του παιδιού μας; Μήπως όλα αυτά είναι σε θέση να τα φροντίσουν οι σημερινοί γονείς παράλληλα με τη μάχη που δίνουνε καθημερινά στον αγώνα της ζωής για να εξασφαλίσουν στα τέκνα τους τα αναγκαία για τη διαβίωσή τους; Μήπως Τελικά έχουν ανακαλύψει κάποιον άλλο τρόπο ώστε τα παιδιά να εφοδιάζονται και να προετοιμάζονται για όλα αυτά; Δε νομίζω ότι η ζωή στην Κατηχητική ομάδα αγάπης και προσφοράς μπορεί να αναπαρασταθεί κάπου αλλού. Καλό θα είναι να φροντίσει η Εκκλησία ακόμη καλύτερα τη στελέχωση των σχολείων της καθώς και τον τρόπο λειτουργίας. Και οι γονείς ας σταθούν με δεκτικότητα και ευγνωμοσύνη μπροστά στη δωρεά αυτή της Εκκλησίας, και ας ακούσουμε για λίγο τον Κύριο που μας λέει:" άφετε τα παιδία ελθείν προς με"
|
Οι άγιοι στην Εκκλησία
|
Οι εικόνες στη ζωή της Εκκλησίας
|
|
Η εγκατάλειψη του παιδιού. Κάποτε τα παιδιά που είχαν μια σωματική δυσπλασία ή μειωμένες σωματικές και νοητικές ικανότητες οι Σπαρτιάτες τα έριχναν στον Καιάδα. Στον ελληνορωμαϊκό κόσμο η θέση του παιδιού δε διέφερε πολύ από τη θέση των κατοικίδιων ζώων. Στη σύγχρονη κοινωνία παρατηρούμε την λειτουργία και οργάνωση ποικίλων φορέων για τα "Δικαιώματα του Παιδιού". Έτσι θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί ότι τα παιδιά απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους και αναγνωρίζετε παγκοσμίως η αξία τους. Ο πρώτος βέβαια που έκανε λόγο για την αξία και την προοπτική των παιδιών ήταν ο Κύριος όταν τα κάλεσε κοντά Του. Κοιτάζοντας όμως το βίο των σημερινών παιδιών με περισσότερη προσοχή, θα δούμε ότι δυστυχώς τα παιδιά σήμερα βιώνουν έναν βίο αβίωτο. Κι αυτό γιατί εις βάρος τους ασκείται η παιδική πορνεία, σωματεμπορία, εκμετάλλευση. Η κοινωνία μας στέκεται σήμερα απαθής σ' όλα αυτά που υποφέρουν οι μικροί άνθρωποι. Εκατομμύρια παιδιά σ' όλο τον κόσμο πεθαίνουν από αρρώστιες και πείνα. Τα πολυεθνικά θηρία όμως αδιαφορούν και μένουν ασυγκίνητα μπροστά στο παιδικό κλάμα και πόνο. Οι εκτρώσεις νομιμοποιούνται και η ανευθυνότητα των ενηλίκων θεσμοθετείται! |
Γιατί όμως όλα αυτά τα δεινά; Μα φυσικά γιατί το πρωταρχικό κύτταρο της κοινωνίας υπολειτουργεί. Ίσως και να μη λειτουργεί καθόλου σε κάποιες περιοχές του πλανήτη. Ο λόγος για την οικογένεια! Ναι αγαπητοί μου. Η αποτυχημένη οικογένεια, η ανύπαρκτη οικογένεια, ευθύνεται για τα βάσανα των παιδιών. Άνθρωποι που γίνονται μισάνθρωποι προέρχονται όπως αποδεικνύεται από ελαττωματικές οικογένειες με ψυχικά τραύματα κι απωθημένα. Αυτά προσπαθούν να τα ξεπεράσουν αργότερα με τη σκληροκαρδία τους. Οι νέοι σήμερα μπαίνουν στο γάμο σαν σε διάλειμμα από την προσωπική τους καταξίωση. Πάνω απ' όλα μετράει γι αυτούς η καριέρα! Η φυγή από το σπίτι! Έτσι όταν γίνονται γονείς νιώθουν σκλάβοι κι όχι δημιουργοί. Νιώθουν κουρασμένοι κι όχι δημιουργικοί. Νιώθουν ότι το παιδί είναι κάτι που περισσεύει ή που αναπτύσσεται μόνο του και δε χρειάζεται να ασχολούνται κυρίως μ' αυτό. Συνεχίζουν έτσι την προσωπική τους ζωή, από την οποία αποκλείουν τα παιδιά. Είναι δυνατόν τέτοιες εγκαταλειμμένες υπάρξεις να είναι ποτέ γεμάτες αγάπη και συμπάθεια για τους άλλους; Είναι δυνατόν τέτοιες εγκαταλειμμένες υπάρξεις να νιώθουν την ανάγκη για μάθηση και πνευματική πρόοδο όταν τους λείπει το βασικότερο; η στοργή και φροντίδα! Εγκαταλείπουμε τα παιδιά μας σήμερα; θα μας εγκαταλείψουν εκείνα αύριο! Και δε θα εγκαταλείψουν μόνο εμάς αλλά τον κόσμο ολόκληρο! Ας τα αγκαλιάσουμε όσο είναι νωρίς. Ας τους προσφέρουμε από τον χρόνο μας. Ας κάνουμε το γάμο μας οικογένεια, σύναξη, εκκλησία. Μόνο έτσι θα κοιμόμαστε ήσυχοι! |
|
Εορτολόγιο | Ψαλμοί & Ύμνοι | Ιστορίες Γερόντων | Βιβλίο Επισκεπτών |