Büyüklerle ben yapamıyorum
çocuklarda almıyor beni oyunlarına
devlet dairesindeki
yangından kurtarılmayacak
sıkışmıs bir çekmece gibiyim
açılamıyorum sana

Kardeşiyle sokaklarda hep
bir örnek giydirilen sen
nasıl sevmezsin eşitliği
yürürken düşen çoraplarını
aynı hizaya getirmek için
annen değil miydi önünde diz çöken

Öpüşme sahnesinin tam ortasında
içeri girdiğin yazlık sinemanın
yer göstericisiyim
yürüyorsun fenerimin ışığında
yer; Kız Kulesi
ve sonu ayrılıkla bitecek
hüzünlü bir aşk filmi oynuyor
beyaz duvarında

Bir kez olsun çıkmazken ağzından
sen sevdiğimi
her gün söylememi yadırgama
bil ki bu şehirde
iskele verilmesini
beklemeden atlarım vapura

Son karesi gibi Red-Kit'in
batan güneşe doğru
sürerken atımı
gitme kal demeni bekliyorum
ama yalnızca 
rüzgar çekiştiryor atkımı
 

g e r i