| AHMED
ARİF |
| ŞİİRLERİ |
Leylim - Leylim
Leylim - leylim dunyamizin yarisi
Al - yesil bahar,
Yarisi kar olanda
Gene kavim - kardas, can - cana dusman,
Gene yedibogum akrep,
Sari engerek,
Alnimizin akliginda pust isi zulum
Ve canim yari geceler
Cift kanat kapilarina karsi daragaclari,
Mahpusanede cesme
Yandan akar olanda,
Gelmis yoklamis ecel
Kaburgam arasindan
Yoklasin hele...
Cagidir, can dayanmaz,
Cagidir, en catal, en asI,
Cehennem koncasi memelerinin.
Cagidir, kirk gun - kirk gece
Kollarin boynuma kement,
Ha canim kotuye inat...
Vah ki ne desem,
Kursunlari namlulara surulu,
I'kelleri kan,
Baskincilar uykumuzu yikar olanda,
Alir yuregim:
Yankin yasak, aynalara.
Inemem bahcende talan,
Tam, bos yani bu, derim namussuzun,
Tam, bicagim cehennem gibi guzelken,
Aklima dusuyorsun
Ellerim arik...
Bilmis
Butun zula'lar
Egri hancer, kara mavzer, kan pusu.
Ve insan dusuncesinin o en orospu,
O en ayip, frengili yemisi,
Cildirtilmis uranyum
Bilmis,
Bilsinler!
Sana nasil yandigimi
Uuuuy gelin...
Iste kan tutmus korsanlar,
Haramla beslenmis azgin,
Duzmece peygamberler
Ve cuceleri
Ve igdis ve aptal kolelerine karsi,
Iste bir kez daha
Bu can bendeyken,
Delin, div^anenim iste
Uuuuy gelin...
Bu yasaklar,
Firavun kalintisi.
Yoksun,
Akdan - karadan.
Gizline, canevine kurulu faklar.
Gun ola, umut kesip korkunc yetinden,
Murdar tutkusuna dunyasizligin,
Gun ola, dusesin bekler.
Dusme!
Olurum...
Gozlerinden, gozlerinden olurum.
Leylim - leylim
Ayvalar, nar olanda
Sen bana yar olanda.
Belali basimiza
Dunyalar dar olanda.
AHMED ARIF
(Hasretinden Prangalar Eskittim, Cem Yayinevi, 33.
Basim) Geri
|
|