Nasıl unutursun
ilk günleriydi İstanbul!a taşındıgınızın
usulca dokunmuştun hanımeli kokan
bir duvara yaşlı beyaz bisiklete
----binmek istermisin
diye bir sesle irkilip
ayrılmıştın hayal dünyasından

Anenin dizlerine yatırıp
sarı saçlarını
saatlerce taramayı düşlediği Ömercik
duruyordu işte tam karşısında
ki yaramazlık yaptığında
az mı dua ederdi
onun gibi uslu olmana

Kalırmıydın hiç altında
böylesi sıcak birdavranışın
sen de cebinde taşığın
kolanya kapağını uzatmıştın ona
ve başlamıştı bir arkadaşlık
çatılarına martıların konduğu
Çiçekçi sokaklarında

Evlerin arasından
bakmak istersen Kız Kulesi'ne
acemisi olduğun bisikletten düşmüştün
gitmiyor gözünün önünden
filmlerdeki gibi yardımına koşması
üstelik o gün ilk kez
yara bandıyla tanışmıştın

Kaybettin Ömerciği
şoförlük yaptığın duymuştun bir ara
ama bu şehirde
taşradan gelen bir çocuğa
bisikletini verecek insanların
yaşadığına inanıyorsun yine de
siyah ve kıvırcık saçlarınla

              g e r i