Eerst de kalkrotsen beklommen, gevolg was wel erg witte bergschoenen. Daarna gewacht op de zondsondergang, die echt de moeite waard was. De volgende dag per bus naar Uquia. Hier krijgt men al dat groen in de woestijn door middel van bevloeiing. Men heeft een simpel maar doeltreffend systeem ontwikkeld om hun grond met water te kunnen bevloeien. We hebben het kerkje bezocht alsmede de begraafplaats. In de middag een siesta gehouden, die Pieter in een hangmat doorbrengt. In de namiddag gaan we weer in de omgeving wandelen en beklimmen steile bergen met veel klein losliggend gesteente. Bij de afdaling moeten we oppassen dat we niet uitglijden en tegen een enorme cactus of doornstruiken aankomen. Op de terugweg naar Humahuaca lopen we door de droge rivierbedding en komen onderweg nog een kudde geiten tegen.