ARGUSOGEN
of
het geweten van HalleEen anarchistische, a-politieke, compromisloze, functionele, gevoelsgeladen, lofwaardige, non-conforme, onverzettelijke, overbodige, verketterde en wereldvreemde elektronische nieuwsbrief over Halle in de breedste zin van het woord voor aftasten, behoefte, bestaansmogelijkheid, bestaansnoodzakelijkheid, consequentie, doorgronden, doorlopend klaarkomen, essentie, jonge en jonge krokodillen, kotsen wegens onbegrip, masochisme -Zonder 'sado', ik houd te veel van het leven.-, overbodigheden, pogingen, problemen, relativiteit, striptease -en dus ook aankleden.- en uitersten en tegen academisme, beperking, compromis, conservativiteit, inconsequentie, normen, 'representativiteit' en traditie.
Mijn grondhouding is: wantrouwen. En het wordt steeds erger. (Günther Wallraff in Humo van 24 april 2001).
Voor Rik [,] de (soms) vergramde poëet, 't was een mooi tijd!" ((opdracht uit "De koningin was in twee stukken" (BRT, Brussel, 1985) van Jan Van Rompaey, moderator van o.a. "Jan Publiek)).
Wouters schrijft [...] vanuit een misnoegen soms, vanuit een ontgoocheling of ergernis, maar hoe dan ook met die basis van idealisme, of kan ik beter het woord oprechtheid en authenticiteit gebruiken, vermengd met een soort argeloosheid waarmee hij enkel maar zijn goede bedoelingen onderstreept. Hij is zodanig bezeten van het boek als een bijna sacraal en tegelijk profaan instrument [...]. (Guy van Hoof, literair criticus, tijdens de voorstelling van 'elke klank heeft zich tot een drein verlangzaamd' van Rik Wouters in 1999).
Colofon
-Een initiatief van de "Casita de la soledad-stichting" uit Halle.
-Contactadressen: Rik Wouters, Merellaan 7 te 1500 Halle en
Argusogen van de twintigste eeuw
Na lang overwegen, wikken en wegen, schrappen heeft Argusogen eindelijk de verdienstelijke Hallenaars van de twintigste eeuw benoemd. Enkele keren was het onmogelijk om de ultieme keuze te maken zodat er 2 laureaten bekroond werden.
Argusogen-kunstenaars van de twintigste eeuw: Jan van den Weghe, schrijver van traditionele dichtbundels en prozawerken en redacteur van verschillende literaire tijdschriften, en Louis Thevenet, fauvistisch schilder.
Argusogen-cultuurliefhebber van de twintigste eeuw: Zuidwestbrabants Museum dat het Halle uit het verleden in woord en beeld probeert te bewaren. Het verwerven van een ruimte waarin een volwaardig museum kan worden ondergebracht, dringt zich op. De Stad is dringend aan een inhaaloperatie toe.
Argusogen-Hallenaar van de twintigste eeuw: de doorsnee-Hallenaar die vooral tijdens de laatste 30 jaren van de twintigste eeuw bewezen heeft dat Halle meer is dan een katholiek en kleinburgerlijk nest met Franse sympathieën dat slechts op middenstand teert.
Argusogen-historicus van de twintigste eeuw: Raymond Clement die als eerste geschiedkundige de Halse geschiedenis niet vanuit strikt- en kortzichtig-katholiek standpunt benadert, die geschiedenis verstaanbaar onder woorden brengt en die zich als geschiedkundige niet boven de gewone mens verheven voelt door zichzelf "wij" te noemen.
Argusogen-journalisten van de twintigste eeuw: "De Gazet van Halle" die net als het Zuidwestbrabants Museum geprobeerd heeft om het Halle uit het verleden in woord en beeld te bewaren, en Ivo Blijkers die in "De Streekkrant" op een subtiele en spottende, zelfs sarcastische manier politici en Vlamingenhaters terechtwijst.
Argusogen-politicus van de twintigste eeuw: Medard Van den Weghe, vader van letterkundige Jan van den Weghe en historicus, die in februari 1938 als schepen van onderwijs niet met zijn christelijke meerderheid meestemde in een motie om de straatnaamborden van Halle weer tweetalig te maken. Na plaatsing van de tweetalige straatnaamborden overschilderde hij ze. De vervlaamsing van Halle, ingezet door Van den Weghe, is nog steeds bezig. Het wordt hoogtijd dat de Stad haar eigen patrimonium vervlaamst, o.a. door de Franstalige, provocerende opschriften op het niet geklasseerde standbeeld van Servais eindelijk te verwijderen.
Argusogen-vereniging van de twintigste eeuw: Halattraction dat Hallenaars (bijna steeds) zonder onderscheid van rang of stand leerde en deed feestvieren. Indien nu ook die tribune vol niet-verklede en niet-lachende eregenodigden en politici weggelaten wordt, zal het opzet volledig geslaagd zijn.
Argusogen-websites van de twintigste eeuw: "De (elektronische) Gazet van Halle" (
Argusogen-anti-Hallenaars van de twintigste eeuw: zij (waaronder tal van politici) die in gesproken en geschreven woorden en daden Frans 'promoten' en daardoor Nederlands en het Nederlandstalig karakter van Halle ontkennen. Ze mogen zich tevreden achten dat Vlamingen verdraagzaam en niet zoals Fransen zijn. In Frankrijk immers dat voor velen van hen het voorbeeld is, worden anderstaligen verplicht zich aan te passen: vraag het maar aan de Catalaanssprekenden uit de Roussillon, de Duitssprekenden uit de Elzas, de Italiaanssprekenden uit Zuidoost-Frankrijk, de Kelten aan Bretagne en de Vlaamssprekenden uit Frans-Vlaanderen.
Argusogen-misdadiger van de twintigste eeuw: X, moordenaar van Julien Lahaut. X -Laat me toe om hem naar de eerste letter van zijn familienaam G te noemen.- was een impulsief man, een royalist, al tijdens de oorlog een overtuigd anticommunist, en alleszins geen flamingant die zich in een café in Halle erop beroemd heeft dat hij bij de moord op Lahaut, voorzitter van de unitaire Communistische Partij van België, volksvertegenwoordiger en democraat die tijdens de eedaflegging van kroonprins Baudouin op 11 augustus 1950 "Vive la République" riep en die op 18 augustus 1950 vermoord werd, was betrokken geweest. Dit zich beroemen op betrokkenheid is volgens zijn rechtstreekse familieleden uitgesloten, des te meer omdat hij met hen zelf slechts op het einde van zijn leven en dan nog met grote terughoudendheid over het gebeuren in Seraing heeft gesproken. (VAN DOORSLAER, Rudy en VERHOEYEN, Etienne. De moord op Lahaut. Het communisme als binnenlandse vijand. Kritak, Leuven. 1985). Het zich beroemen op betrokkenheid is zeker en vast gebeurd. Ikzelf was er immers getuige van toen G in de apotheek van mijn vader in dronken toestand op die moord en zijn betrokkenheid erbij alludeerde. Toen begreep ik niet waarover G het had. Laat pas is het besef en de afschuw gekomen. Heeft G het bloedgeld in zijn zaak die door de erfgenamen nu nog wordt voortgezet, gestopt?! Ligt hier geen taak voor Hallensia weggelegd: het verhaal van die moord met namen en toenamen uitschrijven!!!
Argusogen-masochist van de twintigste eeuw: Rik Wouters die sinds het verschijnen van zijn dichtbundel "Nauwelijks ademend verheffen woorden zich" in 1982 niet nagelaten heeft Halle in zijn gedichten door te lichten, van commentaar te voorzien en onrechten aan te klagen. In "Argusogen" dat sinds 2001 verschijnt, zet hij in prozaïsche vorm door. Misplaatste kritieken van politici, cultuurbarbaren en fransgezinden legt hij naast zich neer. Het laten (passief) en doen (actief) teloorgaan van Halle door mensen die zich erop beroemen Halle lief te hebben, doen hem onnoemelijk veel pijn.
