AZÄRBAYCAN OĞLUYAM
ŞAİR: Bäxtiyar Vahabzadä
Od kimi yandıranam,
Su kimi söndüränäm.
Mäni yandırsalarda,
Suda batırsalarda,
Yenä mänäm, män mänäm.
Köküm üstä bitmişäm,
Şöhrätim var,
Şanım var.
Mänim gäläcäklädä
Öz ähdi peymanım var.
Azärbaycan oğluyam,
At belindä doğuldum,
Zaman qazanında
Neçä däfä dağ oldum.
Mänim damarlarımda,
Gür sellär çağlamışdır.
Anam, cängilär üstä
Mäni qondağlamışdır.
Azärbaycan oğluyam,
Min ildir, öz adımın
Keşiyindä durmuşam.
Silahım olmayanda
Nifrätimi barıt täk
Qälbimä doldurmuşam...
Hünär göstärmäyincä
Adsız yaşamışam män.
Dädäm Qurqud ad verdi
Mänä öz hünärimdän.
Yoluma nur çiläyän,
Qoluma quvvät verän
Eşqim, ustadım oldu,
Adım doğdu hünärdän,
Hünärim, adım oldu.
Azärbaycan oğluyam,
Yaşım adımdan qädim.
Heçkäsin toyuğuna
Ömrümdä kiş demädim.
Kimsänin torpağında
Gözüm yox, bilsin aläm,
Torpağımdan bir çäräk
Kimsäyä dä vermäräm.
Män bir qädim mahnıyam
Xallarım älvan älvan.
Musiqim Qarabağdır,
Sözlärim Näxcıvan.
Bu torpağda yaranmış
Koroğlunun cängisi,
Qıratın üzängisi.
Özümä vurulmadım,
Sevinc dä görmüşäm män,
Sitäm dä, därd dä, qäm dä...
Sabirin göz yaşıyla
Özümä gülmüşäm dä.
Çänlibel dän düşäli,
Cığırları dağıdıb,
Geniş yollar salmışam,
Çänlibel dän dä uca
Dağlara ucalmışam.
Bäxtiyar Vahabzadä
*SON*