Ulduz sayaraq gözlämişäm här gecä yarı,
Gec gälmädädir yar, yenä olmuş gecä, yarı.

Gözlär asılı, yox nä qaraltı, nä dä bir säs,
Batmış qulağım, gör nä düşürmäkdädir darı.

Bir quş ayığam söyläyäräk, gahdan ayıldır.
Gahdan onuda yel deyä lay lay huş aparı.

Yatmış hamı, bir allah oyaqdır, daha bir män,
Mändän aşağı kimsä yox, ondan da yuxarı.

Qorxum budur yar gälmäyä, birdän yarıla sübh,
Bağrım yarılar, sübhüm açılma, säni tarı.

Dan ulduzu istär çıxa, göz yalvarı çıxma,
O çıxmasa da, ulduzumun yoxdu çıxarı.

Gälmäz tanıram bäxtimi, indi ağarar sübh,
Qaş böylä ağardıqca, daha baş da ağarı.

Eşqin ki qärarında väfa olmayacağmış,
Bilmäm ki täbiät niyä qoymuş bu qärarı.

Sanki xoruzun son banı, xäncärdi soxuldu,
Sinämdä üräk varsa, käsib qırdı damarı.

Rişxändilä qırcandı sähär, söylädi: durma,
Can qorxusu var eşqin, utuzdun bu qumarı.

Oldum qara gün, ayrılalı ol sarı teldän,
Bunca qara günlärdir edän rängimii sarı.

Göz yaşları här yerdän axarsa, mäni tuşlar,
Däryaya baxar, bällidir, çayların axarı.

Äzbäs mäni yapraq kimi hicranla saraldıb,
Baxsan üzünä sanki qızıl güldü, qızarı.

Mehrâbi şäfäqdä özümü säcdädä gördüm,
Qan içrä qämim yox, üzüm olsun sänä sarı.

Eşqi varıdı Şähriyar’ın güllü çiçäkli,
Äfsus, qara yel äsdi, xäzan oldu baharı.

Şähriyar

Ana Sayfaya Dön