Index:

Site:

Home
Staff
Contact
Disclaimer
Nieuws
About

Info OoT:

Inleiding
Karakters
Plaatsen
Walktrough

Info MM:

Inleiding
Karakters
Plaatsen
Walktrough

Zelda serie:

Inleidingen
Walktroughs
Overig

Multimedia:

Plaatjes
Filmpjes
Muziek

Overig:

Humor
Fanfics
Fanart
Links

links palace

Lake Hylia

Moe, maar blij dat ze toch getraind zal worden, gaat Zelda via de andere trap naar boven. Dit keer laat de vrouw wel de deur open en Zelda kan het huis binnengaan. Het huis ziet er van binnen nog vager uit dan van buiten. Aan de muren hangen allemaal wapens, en het ruikt er naar wierook. De vrouw wijst Zelda een stoel aan, en verdwijnt dan in een kamertje. Zelda kijkt nog eens goed rond. Vooral de wapens facineren haar. Er hangt van alles. Zwaarden, dolken en messen, maar ook kanonnen, pistolen, speren, granaten, en vlijmscherpe boomerangs. Plotseling hoort Zelda iets grommen. Ze kijkt om en ziet een enorme tijger haar kant op komen. Verschrikt staat ze op, en gaat plat tegen de muur staan. De tijger komt steeds dichterbij, en is klaar om aan te vallen. Hij kan elk moment op haar afspringen en haar verslinden. Dan denkt Zelda plotseling weer aan de wapens aan de muur. Nog steeds kijkend naar de tijger tast ze de muur af. Op goed geluk pakt ze een zwaard. Die houdt ze voor haar uit. Nu zijn beiden klaar om toe te slaan. Ze kijken elkaar aan. De tijger met zijn scherpe tanden, en Zelda met een zwaard dat dodelijk kan zijn. Ze hoopt op een wonder, een wonder die er voor zorgt dat het niet op een gevecht uitdraait. Het zweet staat op haar hoofd, en haar handen zijn klam. Dan komt de vrouw weer uit de kamer. "Af Skera!" Sist ze. De tijger zakt door zijn knieën en loopt de kamer uit. Opgelucht zet Zelda het zwaard weer terug op zijn plek. De vrouw zet het dienblad met eten op een tafel. "Neem wat," beveelt ze. "Je zult het nodig hebben." Zelda houdt er niet van om bevelen van anderen op te volgen, maar omdat ze toch wel erge honger heeft, begint ze gauw te eten. De maaltijd bestaat uit brood en melk, maar het brood is het lekkerste wat Zelda ooit heeft geproeft. Ook de melk is heerlijk. Als het op is, merkt Zelda dat de vrouw niet meer verandert is sinds ze de kamer uit is gelopen. Ze is nog steeds de jonge vrouw met eenvoudige kleren aan. "Ik ben Trisha. Morgen begint de training. Slaap goed, want je zult al je energie nodig hebben. En kom nergens aan. Volg me." Trisha staat op. "Nou, kort maar krachtig!" mompelt Zelda, en volgt haar naar een kamer die bestaat uit een bed, een bureau, een kast en een stoel. "Slaap lekker," zegt Trisha, en sluit de deur. Zelda gaat liggen, en is ineens wel erg moe. Niet lang daarna slaapt ze.

Volgende stuk

De volgende dag wordt Zelda wakker van het felle ochtendlicht. De kamer heeft geen gordijnen, dus Zelda kijkt recht in de zon. Ze stapt uit haar bed, en loopt de gang op, naar de grote kamer. Daar zit de vrouw op een stoel. "Goeiemorgen" zegt Zelda, en gaat op een andere stoel zitten. Voorzichtig kijkt ze wat rond. "Skera is buiten," zegt Trisha alsof ze Zelda's gedachten kan lezen. "Oh," zegt Zelda opgelucht. "Valt ie altijd gasten aan?"
"Je bent geen gast, je bent hier om te leren. Toch?"
"Ja, das waar. Maar eh, slaapt ie binnen?"
Trisha staat op zonder antwoord te geven, en loopt naar buiten. "Het is tijd voor de training." zegt ze. Zelda staat ook snel op en probeert op dezelfde manier als Trisha te lopen, en net zo zelfverzekerd te lijken. In haar concentratie let ze niet op waar ze loopt en valt van het plateau. Vlug krabbelt ze weer op, maar ziet tot haar schrik de tijger van gisteren voor haar staan. "Dit is je eerste trainingsopdracht," zegt Trisha. "Ik houd je in de gaten, maar denk niet dat ik je ga helpen."
"O... Oke!" Met deze bemoedigende gedachte (UCHE!) kijkt Zelda om zich heen voor een wapen - of in ieder geval iets wat er op lijkt. Maar er ligt absoluut niets. Wat nu? "Ik heb niks om mee aan te vallen!" schreeuwt ze naar Trisha.
"Je hebt je handen, en verder je gezond verstand."
Die helpt me dus ook niet verder, denkt Zelda. Ze concentreert zich 100% op de tijger, en probeert een plan te bedenken. Een gevecht zal ze zeker verliezen. Maar wat dan? Ondertussen komt de tijger steeds dichterbij en begint te grommen. Zelda wordt zenuwachtig. "Kom op!!" zegt ze tegen zichzelf. "In van die films bedenken ze ook altijd iets, dus kan ik het ook!!!" Ze loopt steeds meer achteruit, tot ze tegen de muur komt te staan. Net als de vorige keer zoekt ze de muur af, ookal weet ze dat ze toch niks zal vinden. Toch voelt ze iets. Ze kijkt om, en ziet een soort klimop. Als in een reactie klimt ze naar boven. Hier kan die tijger haar even niet pakken. Maar wat nu verder?

Volgend stuk

Zelda's hersens werken op volle toeren. Ondertussen slaat de tijger zijn klauwen naar haar uit. Zelda kijkt nog eens rond. "Pak wat," zegt ze tegen zichzelf. "Het maakt niet uit wat, maar pak iets." Ze ziet een liaan hangen, en buigt zich voor over om hem te pakken. Ze buigt net iets te diep..... Zelda voelt hoe ze haar evenwicht verliest, en hoort de tijger grommen. In paniek grijpt ze nog om haar heen, maar het helpt niets, Zelda valt met een smak op de grond, en ze ziet de kaken van de tijger op haar af komen. Dan wordt alles zwart....

Zelda doet haar ogen langzaam open. Het lijkt of ze wel een paar dagen heeft geslapen. Ze gaat zitten om te kijke waar ze is, en voelt daarbij de steken in haar rechterarm en rug. Gauw gaat ze weer liggen. Ze hoort een deur open gaan. Het is Trisha.
"Ben je eindelijk wakker?"
Zelda knikt. Bij het zien van Trisha begint ze haar denkvermogen en geheugen terug te krijgen. "De tijger.. Ik leef nog?"
"Natuurlijk. Je bent hier om te trainen, niet om dood te gaan."
"Maar hoe kan dat? Ik zag de tijger, zijn klauwen, zijn enorme kaken!! En ik viel naar beneden..."
"Geen vragen. We passen de training wat aan, maar zodra je weer compleet hersteld bent doe je opdracht opnieuw."
Zelda slikt. "Nog een keer tegen die tijger vechten?"
Weer zegt Trisha niks, en wil de kamer uit lopen. "Kom mee," beveelt ze Zelda. Zelda staat met moeite op, en loopt achter Trisha aan. Ze voelt dat ze ook pijn haar been heeft. Als de 2 weer buiten staan, kijkt Zelda angstig om zich heen. Trisha besteedt er geen aandacht aan, en pakt twee zwaarden uit de muur. Een gooit ze naar Zelda, die gauw opzij springt. "Pak op. Ik leer je zwaardvechten." zegt Trisha. Zelda kijkt haar raar aan. "Je ziet toch dat ik pijn mijn arm heb?" zegt ze geërgerd.
"Je hebt toch nog een andere arm?"
"Ja, maar ik ben rechts, en mijn rechterarm is degene die pijn doet."
"Dan wordt het tijd dat je ook eens een keer met je linkerarm leert vechten. Pak nu dat zwaard op."
Met tegenzin doet Zelda wat haar gevraagd wordt, en gaat er goed voor staan. "Ik zal al haar klappen ontwijken, en een goede leerling zijn." neemt Zelda zich in gedachten voor. Trisha doet voor, en Zelda doet haar na. Eerst gaat het nogal onhandig met haar linkerhand, maar als ze er aan gewend is blijkt ze het goed te kunnen. Zo oefenen ze enkele slagen, en dan mag Zelda ze uitproberen op Trisha, wat ook best goed lukt. Maar als Trisha zonder iets te zeggen dan Zelda aanvalt, gaat het mis.....

PREVIOUS PART

Snelle schets huis van Trisha