Kweekverslag groenvleugelara

Geschreven door Breughelmans Jef , foto's Pakara België

Onze hobby werd vergroot van papegaai naar ara op22-10-1991 met de aankoop van groenvleugelara's (Ara Chloroptera). Deze waren nog niet gesekst, maar toch gokte ik op een koppel. De ene was veel struiser dan de andere, "zodus een man" zeiden ze. Bij het vangen maakte het dier zoveel kabaal, dat ik voor de grap zei: "het zal een vrouwtje wezen aan het lawaai te horen". Wat bleek na het seksen? Het was verdorie nog waar ook. Nu heb ik na al die jaren dikwijls gezien dat arapoppen redelijk gezetter zijn dan de mannen, maar goed, het blijft gokken. Het was dus een koppel tot ons geluk, alleen waren ze nog maar 3 à 4 jaar, dus kweken moest uitgesteld worden.

Nog een verrassing stond ons te wachten. De ring van de man, Ara genoemd, werd een paar dagen na het overbrengen netjes in tweeën gedaan en tien dagen later was die van Sarak, de pop, ook verdwenen. Alsook takken met een diameter van 17 tot 30 cm verknaagden ze tot splinters. Ook brachten we ze twee jaar later een vat dat als nestblok dienst moest doen. Dit alles was na 1,5 maand helemaal gesloopt, alsook scharnieren, grendels en controleluik. Daar ze te jong waren om te kweken hebben we het vat maar een tijd laten hangen.

Sarak werd september 1996 nogal onrustig en zoals bij vele mannen verdween ook bij Ara het hoofdhaar, de kopveren in zijn geval. In allerijl knutselde ik een ander broedblok in elkaar met een bodem van 7 cm en rondom 3,5 cm dik. Sarak begon binnen het uur aan de verbouwing van de toekomstige broedruimte en maande Ara aan om te helpen. De houtkrullen die we nat ingebracht hadden, werden zo fijn gemalen, dat je deze als peper en zout kon gebruiken. Zodus verdwenen deze door de kieren van het blok. Dan begonnen ze het blok langs binnen systematisch te raspen, inclusief de bodem waar in januari 1997 een gat van circa 7 cm ontdekt werd. Geen probleem, zo dachten we, snel een bodem van nogmaals 7 cm onder de bestaande en klaar is kees. Dit zonder Sarak te kennen natuurlijk. Deze liet niet toe dat ik in de buurt van het blok kwam. Zo dus verwijderden we haar uit de volière en kon ik aan het werk, maar waar zat Ara? Deze was in de nestruimte verdwenen en is er tijdens gans de tijd die ik nodig had om de herstelling uit te voeren er niet uit geweest. Oké, Sarak lossen en afwachten maar. Kwaad dat deze was en elke dag hierna verergerde dit. Zelfs bij het voederen dook ze bijna door het luik heen. Liefhebbers, verlies ze tijdens alles wat je doet geen seconde uit het oog of je kan wel eens iets missen aan je lichaam.

Ara zowel als Sarak kwamen altijd fruit en noten uit de hand eten. En dat doet Sarak sinds kort niet meer, ze heeft het enkel op de vingers of neus gemunt. Ondertussen was de bodembedekking in het blok door henzelf aangehoogd tot ongeveer 12 cm hoogte. Gelijk met de bovenkant van deze bedekking knabbelden ze onder het vlieggat een opening van 4 tot 5 cm. Even dacht ik aan een nieuw blok maar groter knaagden ze het niet, het zal wel een uitkijkgat zijn zeker. Half februari werd Sarak razend, ze sprintte over takken, vloog tegen de draad en beet naar al wat bewoog, met uitzondering van Ara gelukkig.

Eindelijk was het zover; het eerste ei was er op 25 februari en een tweede op 1 maart, veel later dan verwacht. Ons geluk is dat Sarak door haar agressiviteit uit het blok gestoven komt en tegen de draad komt hangen in de poging om ons te bijten; dit vergemakkelijkt namelijk de nestcontrole. Op 6 maart werden de eieren belicht en bevrucht verklaard. Wederom ongeduldig wachten tot uitkomst van deze eieren. Nooit gedacht dat het zo lang kon duren. Zondag 23 maart nog een kijkje nemen en ja hoor een eitje aangepikt wat op 24 maart tot een kuikentje leidde. Mooi door zijn lelijkheid zal ik maar zeggen. Een naakt diertje met de ondersnavel zo groot, dat de bovensnavel erin valt maar toch de moeite hoor. Het tweede jong had ergens twee dagen ingehaald zodat deze op 26 maart een frisse lucht kwam scheppen. A propos, het eerste jong heeft mijn vrouw de eerste maal te drinken gegeven doordat deze geen krop had. In de gaten houden dus. Onze ongerustheid was echter onterecht. Na de geboorte van het tweede kuiken werd de krop goed gevuld. Dat in tegenstelling tot de parkieten en andere ara's die we kweekten. Ara en Sarak namen beiden vanaf het begin voedsel tot zich en deelden met zijn tweetjes de schone taak hun jongen te voederen.

Ook het gat dat gemaakt werd ter hoogte van het versnipperd hout had een bedoeling. Het diende namelijk als afvalluik voor al wat niet gewenst was in het nest zoals mest, vederen en de eierschalen. Jongens, groeien dat die beestjes doen, na veertien dagen zijn ze in grootte verdubbeld en staan de ogen op een spleetje. Aan het voedsel zal het niet liggen daar we het grootste deel 's morgens geven en dit niet veranderd is tegenover het gewoonlijk meer geven.

Het is een samenstelling van zaden die bij de graanwinkel gehaald en door ons vrouwtje gemengd word in haar wasmand. Deze bestaat uit : 10 kg gemengde zonnepitten, 5 kg boekweit, witzaad, padie, tarwe, maïs, 2.5 kg gerst, haver, witte en rode dari, katja, millet en hennep. 's Avonds wordt afgewisseld een appeltje, nootjes of een mengeling van fruit en PT- food gegeven. Eenmaal per week worden in plaats van granen pellets verstrekt en eenmaal eivoer vermengd met kokvoer, een eetlepel roosvisee en een eetlepel calcium of eivoer met kiemzaad, roosvisee en calcium. Ook wordt af en toe  insectenvoer voor nachtegalen toegevoegd. Van alles wordt per koppel maar net genoeg gegeven, zodat ze in de middag al de kommen leeg zijn, dit is enkel in de beginne effen zoeken.

Op 12 april besloten we de jongen te ringen. Ze waren 19 en 17 dagen oud. Bij de jongste ging dit tamelijk vlot, maar de oudste had poten die door de twee extra dagen veel dikker en zeker niet gemakkelijk te ringen waren. Dus indien u jonge groenvleugels hebt, raden we aan dit te doen rond 16 à 17 dagen met ringmaat 14 mm. Rond de 30ste dag verschenen de eerste kleuren, groen en blauw op de vleugels en staart en het eerste rood achter de oren. Dit laatste werd vervolgd op het hoofd en tegelijkertijd dons over het hele lichaam. Nu, 6 weken na de geboorte zijn ze in het bezit van groene en blauwe pennen van 2,5 à 3 cm en de rode veren van circa 1 cm op hoofd en rug zitten vol dons, dus voor 75% grijskleurig. Op deze leeftijd hebben we ze uit het nest gehaald en naar een kennis gebracht waar ze verder tot handtamme ara's worden grootgebracht. 

[ Start ] [ Omhoog ]

U kunt een e-mailbericht met vragen of opmerkingen over deze website verzenden aan pakara@pandora.be.
Copyright © 2001 vzw PAKARA België
Laatst bijgewerkt: 17 november 2002