Sipah-e-Sahaba Pakistan
(SSP)

Pencap'ın siyasi ve ekonomik gücü daha çok Şii olan büyük toprak sahiplerinin elinde olmakla beraber Şii'ler, Sünni mezhebine oranla azınlık konumundadırlar.

SSP'nin, İslam Uleması Cemiyeti (JUI) adlı en önemli dini-siyasi partiden filizlendiği belirtilmektedir. Ayrıca söylendiğine göre SSP, Ziya-ül Hak rejimini yıkmaya ve 1980'lerin askeri rejimine karşı olan demokrasi yanlılarına karşı islmi muhalefeti kurmaya yönelik güçlerin arasında yer almaktadır.

SSP, Eylül 1985'te Maulana Hak, Nawaz Jhangvi, Maulana Ziya-ür-Rahman Faruki, Maulana Azim Tarık tarafından Pencap'ta, mezhepsel düşmanlığın arttığı bir ortamda kurulmuştur.

1986'da Lahor'da şiddetli bir anti-Şii ayaklanması olmuştur.
Ayaklanmayı takiben Ahl-e-Hadith liderleri Alama Ehsan Elahi Zaheer, Maulana Habib-ür-Rahman Yazdani (1987) ve Tehrik-Niaz-e-Fiqh-e-Jafaria lideri Arif  Hussain Al Hussaini (1988) gibi önemli Sünni liderlere pek çok suikastler düzenlenmiştir. Şubat 1990'da SSP'nin kurucularından Maulana Jhangvi öldürülmüştür.

Bu suikastler mezhepsel şiddeti derinleştirse de SSP'nin bulaşıp bulaşmadığı belli değildir. Sünni şiddet organizasyonları, İran'ı, Şii uçlara yardım etmekle suçlamışlar ve Jhangvi'nin öldürülmesi ile ilgili hakedilen bir ceza olarak İran'ın Lahor Başkonsolosu'u Sadeq Ganji, Aralık 1990'da öldürülmüştür.

SSP 1991'ye kadar sofistike silahlara sahip olmuş ve bu silahları yasa uygulayıcı kurumlara karşı da kullanılmıştır. Haziran'da SSP milianları tarafından roketatar kullanılarak 5 polis öldürülmüştür.

1994, Pencap'ta mezhepsel şiddet açısından en kötü yıllardan birisi olmuş ve olaylarda 73 kişi ölmüş 300 kişi de yaralanmıştır. Ölümlerin çoğu dini ibadetlerini yapanların üzerine ayırım gözetilmeden ateş açılması neticesinde gerçekleşmiştir.

SSP, diğer Şii ve Sünni organizasyonlarla birlikte bu şiddetin sanıkları arasında gösterilmektedir.

Milli Yakjeheti Konseyi tarafından kıas süreli bir barışın getirilmesi ve şiddete katılan çoğu mezhepsel grupların katılımıyla bir Barış Cephesi'nin oluşturulmasının ardından 1996 yine şiddetin bol olduğu bir yıla dönüştü. Özellikle yılın ikinci yarısı olayların azaldığı ancak kayıpların arttığı bir dönem olarak dikkat çekmektedir.

Örneğin SSP, Temmuz'da Vehari Bölgesi-Mailsi'deki bir yas törenine ayırım gözetmeden ateş ederek 10 kişinin ölümüne yol açmakla suçlanmıştır.

Ocak 1997'de Lahor mahkeme oturumları sırasında patlayan bir bomba sonucu aralarında dönemin SSP lideri Ziya-ür-Rahman Faruki ile 22 polis ve gazetecinin bulunduğu 30 kişi ölmüştür. Çabuk bir cevap olarak, aynı ay içerisinde Lahor'daki İran Kültür Merkezi saldırıya uğrayarak ateşe verilmiş ve Mutan'da aralarında İranlı diplomat Muhammad Ali Rahimi'nin de bulunduğu 7 kişi öldürülmüştür. Eylül'de ise Pakistan'da eğitim için bulunan İran Silahlı Kuvvetleri'nin 5 mensubu öldürülmüştür.

SSP'nin sosyo-ekonomik temelinin kökeni, SSP'nin ana merkezi olan Jhang'ın dekonomik profili ile açıklanabilir. Pencap'ı güneyinden merkezine ayıran bir bölgede bulunan Jhang, halen feodalizmi nisbeten rahatsız edilmeden bırakan büyük arazi holdinglerinin olduğu bir yer olarak önem arzetmektedir.

Şii olan toprak sahiplerinin bir çoğu, bölgedeki sosyal hayata ve politikaya egemendirler. Ancak yıllar boyunca bölgede tüccarların, esnafların ve nakliyecilerin güçlerinin yavaş yavaş artması sonucu, bölgede önemli bir "Mandi" (Pazar Kenti) olarak da gelişmiştir. Genellikle Sünni olan bu sınıf politik bir ses ve rol arayışı içerisinde geleneksel feodal yapıya meydan okumaktadır. SSP'nin oluşumuyla feodal yapıya karşı en ciddi meydan okuma şekli mezhepsel şiddet olarak vücut bulmuştur. Bu, kaynaklara toplum içindeki statüye erişmede mücadele ve bölge egemenliği için yarışma, sadece sınıfsal bölünme veya modernleşme zorunluluğuyla değil mezhepsel kimliklerle yüzleşme şeklinde de olmaktadır.

Bir çok bölgenin şiddetten etkilenmesiyle önemli bir çelişki de artmaya başlamıştır. Ciddi sayıda tüccar ve esnaf SSP'yi maddi olarak desteklenmekte iken bir çoğu ise partiyle birleşik şiddete inanmamakta ve güven satın almaktadır. Bununla birlikte mezhepsel çatışmanın sonucu olarak son yıllarda SSP'ye yapılan destekte bir azalma meydana gelmiştir.

1996'da SSP'nin içindeki daha radikal ve uçlardan oluşan bir grup, organizasyonun doğasının yumuşatılmasını protesto ederek yapıdan ayrılmışlar ve Lashkar-e Jhangvi adıyla sadece mezhepsel şiddet içeren bir grup oluşturmuşlardır.

Tezat olarak, SSP daima net bir şekilde benzer bir politik profil ortaya koymuş, seçimlerde mücadele etmiş ve Pencap Koalisyon Hükümeti'nin öğelerinden biri olmuştur.

Pakistan Pencap'ının 32 bölgesinde şubesi bulunan SSP'nin 100 bin'in üzerinde görevlisi olduğu söylenmektedir.

Diğer mezhepsel gruplar gibi SSP de, Kasım 1999'daki darbeden sonra faaliyetlerini azaltmayı tercih etmiştir. Bu durum, diğer mezhepsel ve etnik gruplar gibi SSP'nin de pasif ülke yönetimlerinin şiddet karşısında pasif tutum izlemeleri ve şiddete görünmez bir destek vermeleriyle şımardıkları yönündeki hipotezi doğrulamaktadır.