Προπολεμικά στο Φανάρι υπήρχαν περί τις 80 οικογένειες που εκτός των άλλων ασχολιών επιδίδονταν και στην τέχνη της αγγειοπλαστικής. Η αναλογία σε σχέση με το συνολικό πληθυσμό ήταν τόσο μεγάλη ώστε να αποδοθεί γενικότερα στους Φαναριώτες η ονομασία "τσουκαλάδες". Τα πήλινα που κατασκεύαζαν, κυρίως στάμνες και κανάτια, αλλά και μπαρδάκια, λαϊνια, λίμπες, πλιθάρια, υπήρξαν φημισμένα κι έφταναν να πουλιούνται και σε μέρη μακρινά του χωριού. Αρκετοί από τους παλιούς μαστόρους εξακολουθούν να ζουν σήμερα στο  χωριό, αλλά η προχωρημένη ηλικία τους και το γεγονός ότι η τέχνη αυτή έχει εγκαταλειφθεί από πολλά  χρόνια, έχει ως αποτέλεσμα η αγγειοπλαστική να αφανισθεί σχεδόν ολοκληρωτικά.

    Πρόσφατα  μπροστά στον κίνδυνο εξαφάνισης της παλιάς αυτής τέχνης του χωριού, ξεκίνησε μια προσπάθεια αναβίωσης της και πέρυσι στήθηκε ένα εργαστήρι αγγειοπλαστικής και άρχισαν να παραδίνονται μαθήματα σε νέους.

 Παράλληλα σε συνεργασία  με το ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΕΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΚΕΡΑΜΕΙΚΗΣ επιδιώκεται η ίδρυση Ι.Ε.Κ. στο Φανάρι εκμάθησης της αγγειοπλαστικής.