Το δημοτικό σχολείο χτίστηκε στη θέση της παλιάς Μητρόπολης στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και πρωτολειτούργησε σαν πλήρες μικτό εξατάξιο το σχολικό έτος 1930-1931. Την πρώτη χρονιά λειτουργίας του γράφτηκαν σ' αυτό 339 μαθητές (δείγμα του πληθυσμιακού μεγέθους του χωριού)

    Χτίστηκε με υποχρεωτική εισφορά των Φαναριωτών, που καθορίστηκε  από το κοινοτικό συμβούλιο επί προεδρίας Θρασύβουλου Κατσάρου, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση κάθε οικογένειας. Είναι χτισμένο εξ ολοκλήρου από πέτρα που πάρθηκε από τους βράχους που βρίσκονταν στην παρακείμενη θέση "Παλουκωμένος". (Ο "παλουκωμένος" ήταν ο τόπος εκτέλεσης όσων καταδικάζονταν σε θάνατο από το τούρκικο δικαστήριο. Ήταν κατάλληλα διασκευασμένος, μ' ένα αλώνι στην κορυφή, όπου γίνονταν τα μαρτύρια, ώστε να έχει θέα από παντού και να προκαλεί τον τρόμο. Τα βασανιστήρια ακολουθούσε ο σκολωπισμός, το λεγόμενο παλούκωμα).

    Σύμφωνα με μαρτυρίες παλιότερων πρωτομάστορες υπήρξαν ο Νίκος Λιανός κι ο Γιάννης Λιούλιος και φτιάχτηκε αποκλειστικά από τους ντόπιους μαστόρους του χωριού. Στέκει ακόμα και σήμερα επιβλητικό στην αρχή του δρόμου που οδηγεί στην πηγή κι έχει χαρακτηρισθεί από το υπουργείο Πολιτισμού ως διατηρητέο.