Hieronder foto's van de werkkampen uit de Sovjet tijd.
Goelag betekent "hoofd administratie van heropvoedende werkkampen". Het systeem van Stalins werkkampen was de meest monsterlijke fabriek van doden ooit, met meer doden dan tijdens de holocaust in W.O. II. Ongeveer 40 miljoen vonden de dood in de Goelag werkkampen.
De kampen lagen in Taiga een uitgestrekt bos in Russisch Siberie. Tegenwoordig zijn de wegen overwoekerd en zijn de voormalige kampen alleen met de helikopter te bereiken.
De kampen zijn verlaten sinds 1953 het jaar waarin Stalin stierf. Een algemene amnestie werd uitgevaardigd en iedereen zowel de bewakers als de gevangenen ontvluchten snel de streek.
Roosevelt observeerde dat kapitalisme onevenredig rijkdom verdeeld en socialisme onevenredig armoe. Goelag gevangenis leven verdeelde evenredig dood zowel tussen arm en rijk en tussen jong en oud. De dood kende geen voorkeuren en kwam voor iedereen ongeacht geslacht, geloof of nationaliteit.
De mensen woonden in houten barakken. Politieke gevangenen de zogenaamde "vijanden van de staat" en criminelen werden samen vastgehouden. "Vijanden"kwamen vaak uit prominente, intelligente en culturele kringen. Onder de inhumane omstandigheden bleken de culturele en geciviliseerde mensen slechter in staat om te overleven dan de criminelen.
Om de ijzeren wil op te leggen dachten de communisten dat het nodig was om de samenleving te ontdoen van alle denkende en eerlijke mensen. Deze mensen zijn meestal de dupe van dergelijke tirannieke regimes. Zij slaagden hierin bijna: in twintig jaar onderdrukking roeiden zij veel waarden, religies en tradities die ontwikkeld waren in eeuwen uit.
Nadat ze de hersenen van de natie hadden gedood, werd de Sovjet Unie het gekke jongetje van de klas; een dwingeland waarvoor iedereen bang was omdat hij stom was en volstond met Nukes.
Als een hersenloze gigant was de Sovjet Unie niet meer in staat om ook maar iets intelligent of creatief uit te voeren. Door het doden van de wijze en goed opgeleide mensen, was de Sovjet Unie tot niets anders in staat dan een voorbeeld zijn voor de rest van de wereld van hoe het niet moet.
Iedereen die probeerde de Goelag te ontsnappen had zo goed als geen kans om te overleven. Ze moesten honderden kilometers van wildernis overbruggen...ontsnappen was geen optie omdat de mensen geen kant op konden. De hele streek was een groot werkkamp.
Een fles Wodka - een legale drug die de bewakers vaak, illegaal, verkochten aan de gevangenen.
Niets is over van de inrichting van deze eens zo dicht bevolkte barak, Er waren houten stapelbedden met meer dan 120 veroordeelden in een barak.
De meeste historici denken dat de onderdrukking begon in 1932 met een hoogtepunt in 1937. De aanvoer van gevangenen verminderde pas in het begin van de grote Patriottische Oorlog. Waarom? Omdat Goelag veroordeelden konden kiezen om bij het leger te gaan met het risico gedood te worden door kogels. In 1945 eindigde W.O. II en een miljoen veroordeelden keerde terug naar de kampen. De onderdrukking duurde tot Stalins dood in 1953.
Een isoleercel.
Een doorgeefluik van voedsel.
De mensen stierven van uitputting, honger en hard werk...Marxisme, Leninisme was gebaseerd op de theorie van de evolutie die ons leert dat in miljoenen jaren, werk de aapmens heeft geholpen zich te ontwikkelen tot mens... Hier, in de kampen, bewezen ze dat deze ontwikkeling omkeerbaar is. Met hard werk en weinig eten kregen ze het klaar om mensen in slechts een paar maanden om te vormen tot beesten.
"Ik voerde mijn plan uit, en jij?'vraagt de socialistische "poster jongen". Communisten zijn altijd dwangmatige planners geweest, zelfs werd gepland hoeveel mensen er naar de kampen moesten worden gestuurd. Iedere regio moest bijhouden hoeveel "vijanden"zij hadden opgepakt, als de regionale leiders hun quota niet haalden, werden ze zelf "vijanden"en kwamen ze zelf in deze kampen terecht.
Dit is een van de vele bruggen gebouwd door gevangenen. Hij is nooit gebruikt omdat Stalin stierf voordat deze gereed was.
Zij bouwden 900 van de 1263 kilometer spoorweg die nodig was om de steden Igarka en Salechard te verbinden. 300.00 gevangen stierven tijdens de bouw in de periode 1949-1953. Nu leidt deze weg, net als zoveel andere, nergens heen.
Stoomlocomotieven van die tijd. Het werk stopte plotseling toen de autoriteiten besloten muziek van nationale rouw op de radio uit te zenden. De muziek speelde de hele dag, de mensen meer en meer overtuigend dat de dood van hen was. Al snel dachten de bewaarders nog maar aan een ding namelijk terugkeren naar huis. Niemand had nog interesse in doorwerken aan prikkeldraad en locomotieven.
In deze plaats, voor de revolutie, bracht de jonge Stalin, bekent als Koba, enkele jaren in gevangenschap door, Later, werd het een grote transit gevangenis, als een museum door iedereen "Stalins Pantheon"genoemd. Het is verlaten sinds 1953.
Mogen deze foto;s er ons aan herinneren dat een staat geen voorspoed kan verkrijgen op de beenderen van haar eigen burgers. en met burgers die met hun eigen ogen marteling en moorden aanschouwen, de rest zal dan leven in een koninkrijk der blinden.