منطقه ممنوعه در بلاروس الان "جنگل حفاظت شده محيط زيستي تشعشعات" ناميده مي شود. بسياري از روستاهاي درون اين جنگل بسيار دور افتاده هستند. بسياري از آنها هيچ جاده اي ندارند و تنها راه رسيدن به آنجا بدون استفاده از تراکتور، پياده روي است.
اگر خسته شديد هميشه يک صندلي براي نشستن وجود دارد.
يا مي توانيم بايستيم و به همتاي چرنوبيلي آبشار نياگارا نگاه کنيم. ميزان تشعشعات در اينجا به مانند شهر کيف است.ايستادن بر روي اين پل به همان ميزان ايستادن بر روي پلي در ونيز امن است. اما هيچ وقت اين را نبايد فراموش کرد که اينجا چرنوبيل است و ممکن است چندصد متر آنطرف تر به منطقه اي بسيار خطرناک برسيم. در منطقه چرنوبيل صدها منطقه دفن زباله هاي راديواکتيو وجود دارند که هيچ علامتي ندارند و هيچ کس هم از همه آنها اطلاع ندارد. افرادي که آنها را دفن کرده اند خود نيز الان مدفون هستند- اميدواريم که در آرامش باشند چون ما که زنده ايم در آرامش نيستيم. بدلايل امنيتي بايد شمارنده گايگر هميشه روشن باشد.
در آخر مي رسيم به روستاي... بي نام.
براي من سخت است که احساسم را تشبيه کنم وقتي به روستايي مي آيم که هيچ کسي در آن نيست، اما سعي خود را مي کنم، ابتدا احساسي است همانند اينکه کر شده باشم. سکوت بسيار شگرف است. هيچ پرنده اي نيست که آواز بخواند، هيچ نسيمي، هيچ چيزي که بتواند اين سکوت را بشکند. روستاها نسبت به شهرها زيباتر هستند، خانه ها و سايه بانها واقعي به نظر نمي رسند. انگار همگي نقاشي شده اند و من قدم درون يک تابلو نهاده ام.
