تمامی آن کارها باعث کاهش میزان تشعشعات شد، اما نه به میزانی که باعث شود شهر مجدداً قابل سکونت شود.اینطور به نظر می رسد که مناطق آلوده همگی نفرین شده هستند... دیر یا زود مردم همه این مناطق را ترک خواهند کرد.
پولسکوی یک شهر باستانی است که بر روی نقشه های قدیمی بنام موگیلن قابل یافتن است که در زبان اوکراینی به معنای "نزدیک قبر" است. دلیل این نامگذاری هم کشته شدن و به خاک سپرده شدن دوک شهر کیف "ایهور" در سال 945 میلادی در این مکان است.
از آن پس شهر نامهای
زیادی به خود دیده است. این شهر از حمله مغول ها در قرن سیزدهم جان سالم
بدر برد همینطور از جنگ بزرگ میهن پرستانه در میان سالهای 1941 تا 1945.
اما بعد از آن به کندی و از شدت تشعشعات رادیواکتیوی که در شب 26 آوریل
1986 از حادثه چرنوبیل دریافت کرد زندگی در آن از بین رفت.
ساکنین شهر سعی کردند شهر را زنده نگه دارند و در سال 1991 هنوز 12 هزار
نفر در آن زندگی می کردند. اما زمانی که ساعت بزرگ شهر در سال 1999 از کار
افتاد 1000 نفر باقی مانده در شهر نیز اینجا را ترک کردند.
حالا باخره این شهر به سرنوشت نام باستانی خود دچار شده است.
درختان بر بالای بام ها می رویند. شاید این روش طبیعت باشد تا جایی را که واژگون شده است علامت گذاری کند.
امکان وارد شدن به گورستان قدیمی یهودیان وجود ندارد.
زمین شخم زده شده نشان می دهد حیوانات وحشی در اینجا زندگی می کنند.
مطلب بسیار غمگین کننده ای در مورد این شهر وجود دارد. مردم برای هزاران سال در اینجا زندگی کردند، تفکرات بزرگ در اینجا ایده های جدید ارائه کردند، مردم عادی با هم در مورد مسائل روز بحث کردند، مردم کوته بین هم غیبت دیگران را کردند... هم اکنون هیچ صدایی در اینجا شنیده نمی شود. گرازهای وحشی مراقب خانه های خود هستند، گرگها قلمرو ویران را نگهبانی می دهند، از شهری که به دست انسان ساخته شد و به دست انسان نابود شد، قلمرویی که هم اکنون متعلق به آنهاست...
