برچينندگان
يادبود شب چرنوبيل. تقديم به جان باختگان و به دنيا نيامدگان ... حک شده بر سنگ براي زندگان.
اين کاميون هاي آتش نشاني هيچ وقت به گاراژهاي خود بازنگشتند و آتش نشان هايي که با اين ماشين ها به اينجا آمدند هيچ وقت به خانه هاي خود برنگشتند. آنها اولين افرادي بودند که به محل حادثه آمدند و فکر مي کردند با يک آتش معمولي سر و کار دارند. آنها هيچ نمي دانستند که در حقيقت درگير چه حادثه اي شده اند.
"برچينندگان" آموزش ديدند
و يا مجبور شدند که در کار پاکسازي عواقب حادثه شرکت کنند.
به عنوان يک حکومت ديکتاتوري شوروي سابق سربازان جوان بسياري را براي شرکت
در کار پاکسازي حادثه چرنوبيل اعزام کرد اما براي بسياري از آنها هيچ لباس
مخصوصي وجود نداشت که آنها را در برابر تشعشعات محافظت کند و يا هيچ توضيحي
در مورد خطرات موجود به آنها داده نشد.
بيش از 650 هزار نفر در نقش برچيننده در پاکسازي حادثه چرنوبيل در سال اول
شرکت کردند. اين گروه شامل افرادي مي شود که سازه محافظت کننده از خرابه
راکتور شماره 4 را ساختند که به تابوت معروف است.
تصوير : برچينندگان در حال انتقال به چرنوبيل
سربازان بر روي بام
راکتور شماره 3 در حال برداشتن قطعات مرگبار گرافيت راديواکتيويته پس از
انفجار و ريختن آنها به داخل ديگ تخريب شده راکتور شماره 4 هستند.
در ابتدا سعي کردند از روبات براي اين کار استفاده کنند اما ربات ها يا به
دليل شدت تشعشعات خراب مي شدند و يا در ميان خرابه ها گير مي کردند، سپس
آنها هزاران سرباز را براي انجام اين کار ارسال کردند، به آنها نام بيو
ربات داده شد (ربات زنده).
کار کردن بر روي اين بام کوتاهترين کار جهان بود چراکه فقط دو دقيقه زمان مي برد. بسياري از سربازان دو انتخاب داشتند که چطور مدت زمان خدمت سربازي خود را پشت سر بگذارند. انتخاب اول سپري کردن دو سال در باران جهنمي گلوله و موشک و بمب در افغانستان و انتخاب دوم که فقط دو دقيقه زمان مي برد در محيطي ساکت و آرام اما در معرض باران نامرئي اشعه هاي گاما بر روي بام راکتور شماره 3 بود.
خرابه هاي راکتور شماره 4
