|
|
Παραγωγή: Πίτερ Μακγκρέγκορ-Σκοτ Σκηνοθεσία: Τζόελ Σουμάχερ Σενάριο: Α. Γκόλντσμαν Φωτογραφία: Στίβεν Γκόλντμπλατ Μοντάζ: Ντένις Βίρκλερ Μουσική: Έλλιοτ Γκόλντελθαλ Πρωταγωνιστούν: Τζόρτζ Κλούνει, άρνολντ Σβαρτζενέγκερ, Κρις Ο'Ντόνελ, Ούμα Θέρμαν, Αλίσια Σίλβερστοουν, Μάικλ Γκόου Διαρκεια: 130' Διανομή: WARNER ROADSHOWΗ Γκόθαμ Σίτι χρειάζεται επειγόντως, για τέταρτη φορά, τον άνθρωπο - Νυχτερίδα. Αντίθετα με μας… |
|
|
Λουσάτος και κραυγαλέος, ο τέταρτος κινηματογραφικός Μπάτμαν έρχεται ως η επιβεβαίωση του πόσο βάναυσα και ανενόχλητα μπορεί το χολιγουντιανό σύστημα παραγωγής και το merchandising να απαλλάξει τους χαρακτήρες ενός πολύπλοκου κόμικ από το… χαρακτήρα τους. Αν ο Τιμ Μπάρτον επιχείρησε - επιτυχώς - να αποδώσει το σκοτεινό και μελαγχολικό σύμπαν του Μπομπ Κέιν με τα δυο πρώτα φιλμ της σειράς, ο Τζόελ Σουμάχερ κατάφερε χωρίς ιδιαίτερο κόπο να το ισοπεδώσει με τα δυο επόμενα. Στα χέρια του κάθε τι το έμψυχο συρρικνώθηκε μέσα στα κιτσάτα σκηνικά, τη δωρεάν δράση, τα ολοένα και πιο πιασιάρικα ειδικά εφέ, το ζαλιστικό μοντάζ. Ο μύθος που έθρεψε γενεές μετατράπηκε ξαφνικά σ'ένα χλιδάτο πολυκατάστημα. Πολλά και όμορφα πράγματα σε θέλγουν στη βιτρίνα, όμως, μονάχα όταν μπαίνεις μέσα ανακαλύπτεις το μέγεθος της χρεωκοπίας. |
||
|
|
Αλλά ας μην είμαστε άδικοι. Το Μπάτμαν και Ρόμπιν είναι μερικές πιθαμές ανώτερο από τον προηγούμενο Μπάτμαν (…Forever, για να μην ξεχνιόμαστε), όχι γιατί είναι πιο ''ψαγμένο'' ή γιατί στον Κλούνει πάει καλύτερα η στολή απ ότι στον Κίλμερ, αλλά επειδή έχει περισσότερη πλάκα. Πιο νευρώδης δράση, πιο εύστοχο χιούμορ (και μη μου πείτε όχι ότι είχατε γελάσει με τον ''Ρίντλερ'' του Τζιμ Κάρει), πιο πολλούς τοίχους να καταρρέουν, και, προπαντώς, πιο διασκεδαστικούς κακούς: |
|
|
ο Σβαρτζενέγκερ είναι ανατριχιαστικά επιβλητικός ως νεκρικά μελανιασμένος Mr. Freeze (αρκεί να μην ανοίγει το στόμα του), ενώ η Ούμα Θέρμαν, στο ρόλο της δηλητηριώδους Poison Ivy, δοκιμάζεται θαυμαστά στην υποκριτική… σχιζοφρένεια, καθώς μεταμορφώνεται από ανέραστη βοτανολόγο σε εκδικητική ανδροπαγίδα. Τα πάντα είναι πιο ευπρόσδεκτα στον αμφιβληστροειδή στο νέο κατασκεύασμα του Σουμάχερ - όμως για πόση ώρα; Στα μέσα της τέταρτης μπομπίνας έχεις ήδη αρχίσει να ρίχνεις κλεφτές ματιές στο ρολόι σου, αδιαφορώντας για το πως το υπερηρωικό τρίο (προσετέθη διακοσμητικά η, κατά τα φαινόμενα, ατάλαντη Αλίσια Σίλβερστοουν στο ρόλο της μηχανόβιας Μπάτγκερλ) θα καταφέρει να σώσει την Γκόθαμ Σίτι από τα σατανικά σχέδια του Mr Freeze και τον ετοιμοθάνατο μπάτλερ του Μπρους Γουέιν (και θείο της Μπάτγκερλ) από ανίατη ασθένεια (μην είναι AIDS;) που τον έστειλε στο κρεβάτι του πόνου. Βαριέσαι, γιατί απλούστατα γνωρίζεις τις απαντήσεις - τη θεαματική έκρηξη της επόμενης σκηνής, τα αναγκαία συναισθηματικά ιντερμέδια, τις αναμετρήσεις με τα αμέτρητα παραπλανητικά φινάλε, τη συνταγή ολόκληρη. Ρόμπυ Εκσιέλ, Περιοδικό Σινεμά, Οκτώβριος 1997 |
||
