-το ένα , του κιβωτού δήθεν της παράδοσης , λες και η παράδοση είναι μόνο θρησκεία ή
ξεκινάει μετά την συντριβή του αρχαίου κόσμου απ το χριστιανισμό και δεν είναι ο
καταραμένος καρνάβαλος , η οιωνοσκοπία και o λαϊκός παγανισμός (αλήθεια , έχει αντιδράσει
η εκκλησία σε αρνητικές πλευρές της "παράδοσης" , όπως η επι λινού απόδειξη παρθενίας της
νύφης;)
-το άλλο έχει την εργολαβία του δογματικού εκσυγχρονισμού : μερική και επιφανειακή
παρενόχληση της εκκλησίας , χωρίς ουσιαστικό και εις βάθος ξεκαθάρισμα των αρμοδιοτήτων
της και των σκανδαλωδών προνομίων της .
Αβρότητα προς αφορολόγητες δικαιοπραξίες και αποδοχή ομηρείας του υπουργείου θρησκευμάτων
απ τη μια , σκληρότητα και συκοφάντηση της υγιούς αντίδρασης των μαθητών απ την άλλη .
Πείσμα αντίστοιχο του Καλλίνικου από τον Αρσένη , δήθεν διαλλακτικός Ευθυμίου σαν τάχα
μετριοπαθής Παπα - θεμελής. Την καμπούρα του δεν την βλέπει κανείς... Ιδιαίτερα όταν έχει
συνδέσει σαν ζήτημα γοήτρου την κουρελού με το δρεπάνι (που ονόμασαν μεταρρύθμιση
εκπαιδευτική) και το ... κύρος της κυβέρνησης. Και καλά , τώρα (από σπόντα) η μεταρρύθμιση
σώθηκε απ τις μνήμες της κακής δεξιάς , όλοι αυτοί όμως οι νέοι που είδαν να καταρρακώνεται
ο όποιος ευφημισμός του σοσιαλισμού σαν θεωρίας και τον συνέδεσαν με όλες τις
αντικοινωνικές πρακτικές του Σημίτη (με κορυφαία αυτή της κουρελούς-μεταρρύθμισης) πώς
θα πειστούν οτι σοσιαλισμός δεν είναι αυταρχισμός; Και ποιός θα επαναφέρει στις λέξεις
το νόημα που κάποτε είχαν;
Σε λίγο καιρό το θέατρο "Ταυτότητες" θα έχει ξεχαστεί και η Δυναστεία της Εκκλησίας θα
πορεύεται ξανα αγκαζέ με όλους όσους θα θέλουν να πειραματιστούν στην κασίδα του κάθε
κακομοίρη (μαθητή , εργαζόμενου , ασφαλισμένου ) . Όλο το Πα.ΣΟ.Κ. σε θέση μάχης ενάντια
στην ελληνική κοινωνία , όχι σε κείνη που αφελώς και με αλλοτριωμένη συνείδηση ακολουθεί
τον ημιμαθή ταχυδακτυλουργό - σόουμαν (Xριστόδουλο) και τα αντιφατικά φληναφήματά του , όχι
σε κείνη που με δεκάδες μυστήρια ιδρύματα κλέβει την αφέλεια των πιστών , όχι σε εκείνη
την μερίδα αυτής της κοινωνίας που μπορεί να έχει το κέρδος και το ΥΠΕΡ-ΚΕΡΔΟΣ , την
επίγονη άψογη σύνταξη , το πλούσιο λεξιλόγιο και τις πολλαπλές επιλογές , αλλά εκείνη
την Ελλάδα που ξυπνάει και κοιμάται με ένα όνειρο , ιδιαίτερα τα νέα παιδιά , που ξέρει
οτι ξεκινάει μετά την εκκίνηση , συχνά με ξύλινα πόδια , μέσα στη μοναξιά και την πλήξη
μιας επαρχιακής πόλης ή χωριού , με σχεδόν προδιαγραμμένο μέλλον , με πεποίθηση οτι μπορεί
να έχει ίση μοίρα (μέχρι να φάει τα μούτρα της) , δέσμια πολλαπλών επιλογών όπως η γνώμη
(και καλλιέργεια) του παπά , το συνωμοτικό κέρασμα της παρέας , η ελπίδα (και απαίτηση; )
ενός αγρότη να έχει ένα μορφωμένο παιδί , ενός άνεργου πατέρα να δοθεί στο παιδί του μια
δεύτερη ευκαιρία , μιας και ο ίδιος δεν είχε ποτέ ούτε την πρώτη ...
(Με ποιούς θα "μεταρρυθμίσει " ο Σημίτης τη μεσαιωνική ελληνική κοινωνία; Με τους
εκπαιδευτικούς; Αφού τους έχει πετάξει ήδη στα σκουπίδια , ήδη από τότε που (με στήριξη
Χριστόδουλου ) φρόντιζε να καθημάξει με συκοφαντία και "κοινωνική αλληλεγγύη" ;)
Ποιοι θα μπορούσαν να είναι (και συνήθως είναι ) οι φυσικοί φορείς του πνεύματος του
Διαφωτισμού και του Διδερό , κύριε Σημίτη ; Οι προσηλυτιστές -θεολόγοι των καναλιών και
των σχολείων ή τα "παρα-σχολεία" των κατηχητικών;
