Vaderdag
Mood:  crushed out
Topic: Everyday life (weirdness)
The biggest surprises most often come quite unexpected and, of course, unannounced.... When the door bell rang this morning, I initially hesitated for something as long as up to 1 minute before opening the door. I was peeking through the hole in the door, trying to see who was there, expecting it to be "P-boy", Cipto's nowadays best friend. Eventually I decided to open the door after all, which turned out to be a good idea. The young chap from the Malaysian Postal Service was pretty much as surprised as I was, judging from the confused expression on his face. Me suddenly talking to him in Malay by no means improved things and only increased his confusion. After having signed the receipt slip, he quickly made his way out and I went back into what now is still my apartment.
Ik sloot de deur en maakte het pakje open. Groot was mijn verbazing over de inhoud van de envelop... Maar toen ik de bijbehorende kaart opende, klaarde mijn hele gezicht op en de glimlach op mijn gezicht zal de gehele volgende week kunnen kleuren. Dit is het beste vaderdags kado dat iemand kan wensen, de eerste voluit handgeschreven kaart van het prachtigste kind in de wereld; mijn dochter...

Ik voelde me uiterst dankbaar dat W. dit samen met Gita heeft gedaan. Door dingen zoals dit, weet ik dat er, diep in haar hart, werkelijk iets goeds schuilt, iets waarvan ik hoop dat we in de toekomst het goede in haar vaker aan de oppervlakte zien komen. Morgenvroeg is Gita bij Arjan. Ik hoop dat Gita voor hem een lekker ontbijtje maakt en dat W. ook voor hem samen met Gita iets soortgelijks heeft gemaakt. Dat zou het voor ons allen maken zoals het moet zijn; Gita die 2 echte pappa's heeft en van hen allebei kan houden zoals haar pappa's ook van haar houden...