VAZGEÇ GÖNÜL
Üzersin sen beni, ey deli gönül
Hem şen baharında, hem de yazında
Tutulmuşsun, gönlün, ağa kızında
Gel sen bu sevdadan vazgeç be gönül
Hayatı bilmezsin şu genç yaşında
Ne üstünde vardır, ne de başında
Buz kesersin böyle kara kışında
İş işten geçmeden vazgeç be gönül
Bu kız alışmıştır, bal ile yağa
Gelir mi sanırsın bir kuru bağa
Yalçın kayalıktır çıkma o dağa
Sen bu hayalinden vazgeç be gönül
