YORGUN KALP
Yorulmuş oturmuştu, şuracıkta zemine
Kalbimi yüklediler yanlışlıkla gemine
Aman ona iyi bak gelmişti son demine
Sana yük olur ise götür yed-i emine
Bir zamanlar onundu nice köşkler saraylar
Ardına dökülürdü, gözden akan pınarlar
Şimdi çok görülüyor, ona bir tek damlalar
Beni bu hali değil, mağrurluğu yaralar
O zamanlar konuydu, tutulan her dileğe
Nerden bilecekti ki muhtaç olur feleğe
Şimdi layık görürler, onu kabak keleğe
