Ail-llaw i mi yw'r dillad

Ail-llaw i mi yw'r dillad,
  A'u defnydd gwerthfawr main;
Bu'r ddafad a'r sidanbryf,
  O'm blaen yn gwisgo'r rhai'n;
Am hyn boed im' ymddiosg
  Oddiwrth bob balchder cas,
Ac oddifewn ymdrwsio
  Ag addurniadau gras.

Y rhosyn sydd yn gwywo,
  Yn fuan y prydnawn,
Ar ol ei wywo hefyd,
  Arogla'n beraidd iawn;
Er llygru'r corff daearol,
  Effeithiol ffrwythau ffydd
Aroglant oll yn rasol,
  O'r isel wely pridd.

gwelir: Mae rhai yn uchel ffroeni

Second-hand to me is clothing,
  And its precious, fine material;
The sheep and the silkworm were
  Before me wearing these;
Therefore let me be unclothed
  Of all detestable pride,
And within clothe myself
  With the adornments of grace.

The rose which is withering,
  Soon in the evening,
After it withers also,
  Smells very sweet;
Despite the corruption of the earthly body,
  The effective fruits of faith
Shall all smell gracious,
  From the lowly bed of soil.