Arglwydd bywyd Deyrn gogoniant

Arglwydd bywyd, Deyrn gogoniant,
  Buost blentyn yn y byd;
Deulin Mam a fu d'orseddfainc,
  Dwyfron Mam dy sanctaidd grud;
Am y plant, i ni a roddaist,
  Cyfrif rown
      i Ti ryw bryd.

Fyth er pan fu'r Fam Fendigaid
  Yn dy ddysgu a'th fagu Di,
Urddaist wragedd ag anrhydedd,
  Roddaist arnynt ddwyfol fri;
Ac i ymddwyn fyth yn deilwng,
  Cael dy nerth
      sy raid i ni.

Rho in g'lonnau pur, goddefus;
  Ym mhob gair a phopeth wnawn
Boed i eneidiau bach ein dilyn,
  Fyth heb grwydro,
      drwy dy ddawn
Dilyn wnelont yn ein camau
  'R hyd y llwybyr cul yn iawn.

Cadwer fyth ein galwad sanctaidd
  Yn ddi-fai mewn urddas mawr;
Ac na ddelo'n gwaith i'w derfyn
  Nes cael rhoi ein baich i lawr;
Boed y plant a roist yn goron
  O lawenydd gyda'r wawr.

Lord of life, Monarch of glory,
  Thou wast a child in the world;
A mother's knee was thy throne,
  A mother's breasts thy sacred cradle;
For the children, to us thou gavest,
  An account we shall give
      to thee some time.

Ever since the blessed mother
  Taught thee and brought thee up,
Thou didst dignify women with honour,
  Thou didst put upon them divine renown;
And to behave forever worthily,
  It is necessary for us
      to have thy strength.

Give us pure, patient hearts;
  In every word and everything we do
May little souls follow us,
  Forever without wandering,
      through thy gift
May they follow in our steps
  Along the narrow and true path.

Our sacred calling be forever kept
  Faultless in great dignity;
And may our work never come to its end
  Until getting to put our burden down;
May the children thou gavest be a crown
  Of joy with the dawn.