Cofia Arglwydd dy ddyweddi

Cofia, Arglwydd, dy ddyweddi,
  Llama ati fel yr hŷdd;
Ac na âd i'w holl elynion,
  Arni'n hollol gael y dydd:
O dadgudddia y colofnau,
  Wnaed i'w chynnal yn y nos,
Addewidion diammodol,
  Duw, ar gyfrif gwaed y groes.

Bod yn fyw sy fawr ryfeddod,
  Mewn ffwrneisiau sy mor boeth;
Ond rhyfeddach, wedi 'mhrofi,
  Dod o'r cystudd
      fel aur coeth:
Amser cànu, diwrnod nithio,
  Etto'n dawel heb ddim braw,
Y gwr sydd imi yn ymguddfa,
  Sydd â'r wyntyll yn ei law.

O, am dynu o'r anialwch
  Fynu fel colofnau mwg,
'N union-gyrchol at ei orsedd,
  Nid oes yn ei wedd ef ŵg; 
Alpha, Omega, Tyst ffyddlonaf,
  Yw ein IOR, â'i air yn un;
Dysglaer yw gogoniant TRINDOD,
  Yn achubiaeth marwol ddyn.

Mae'r dydd yn d'od i'r had breninol,
  I gael mordwyo tu a'u gwlad;
O gaethiwed y priddfeini,
  I deyrnasu gyd â'u Tad:
Eu ffydd yno a dry'n olwg,
  A'u gobaith eiddil yn fwynhâd;
Annherfynol fydd yr anthem,
  Derchafu'r Oen a'i werthfawr waed.

Bererin llesg gan rym 'stormydd,
  Cyfod d'olwg gwel y wawr;
Yr Oen yn gweini'r swydd gyfryngol,
  Mewn gwisgoedd lleision hyd y llawr:
Gwregys auraidd o ffyddlondeb,
  Wrth ei odre, clychau'n llawn;
Llwyr faddeuant i bechadur,
  Ar gyfrif ei anfeidrol iawn.

gwelir:
  Bererin llesg gan rym y stormydd
  Deffro Arglwydd gwna rymuster
  Mae bod yn fyw yn fawr ryfeddod
  Mae'r dydd yn dod i'r had brenhinol
  O na bai fy mhen yn ddyfroedd
  Teilwng teilwng i'w addoli

Remember, Lord, thy betrothed,
  She leaps towards thee like the deer;
And do not let all her enemies,
  Over her completely gain the day:
O reveal the pillars,
  Made to support her in the night,
Unconditional promises,
  God, got on account of the cross.

Being alive is a great wonder,
  In furnaces which are so hot;
But more wonderful, after my testing,
  To come from the tribulation
      like fine gold:
A time of bleaching, a day of winnowing,
  Still quiet without any terror;
The man who is a hiding-place to me,
  Is with his fan in his hand.

Oh, to draw from the desert
  Up like pillars of smoke,
Directly to his throne,
  There is not in his countenance a frown;
Alpha, Omega, most faithful Witness,
  Is our SOVEREIGN, and his word the same;
Shining is the glory of the TRINITY,
  In the saving of mortal man.

The day is coming for the royal seed,
  To get to navigate towards their land;
From the slavery of the bricks,
  To reign with their Father:
Their faith shall then turn into sight,
  And their feeble hope into enjoyment;
Unending shall be the anthem,
  Exalting the Lamb and his precious blood.

Pilgrim faint through the force of storms,
  Lift thy gaze, see the dawn;
The Lamb is serving the mediatory office,
  In loose garments down to the floor:
A golden girdle of faithfulness,
  At its bottom, full of bells;
Full forgiveness for a sinner,
  On account of his immeasurable atonement.