Dy glwyfau yw fy rhan

Dy glwyfau yw fy rhan,
  Fy nhirion Iesu da;
Y rhai'n yw nerth fy enaidd gwan,
  Y rhai'n a'm llwyr iachâ:
Er saled yw fy nrych,
  Er tloted wyf yn awr,
Fy llenwi gâf â llawnder Duw,
  A'm gweled fel y wawr.

Mi brofais Dduw yn dda,
  Fy nhirion raslawn Dad,
Yn maddeu im' fy meiau mawr,
  Yn rhwydd o'i gariad rhad:
Fe'm seliodd i mewn hedd,
  Rhyfeddol yw ei ras!
Fe'm bwydodd i â manna pur,
  Mewn gwledd o hyfryd flas.

Cyfiawnder marwol glwyf,
  A haeddiant dwyfol loes,
Y pris, y gwerth, yr aberth drud
  A dalwyd ar y Groes,
A gliria 'meiau'n llwyr,
  A'm gylch yn hyfryd lân
Ac nid oes arall dan y nef
  A'm nertha i fynd ymlaen.

gwelir:
  Cyfiawnder marwol glwy
  Mi a ddarfyddaf mwy
  Mi brofais Dduw yn dda
  Mi ẁn i Grist mi ẁn

Thy wounds are my lot,
  My good, gentle Jesus;
They are the strength of my weak soul,
  It is they that heal me completely:
Despite the sickness of my condition,
  Despite how poor I now am,
I will get my filling with God's fullness,
  And my appearance like the dawn.

I experienced God as good,
  My tender, gracious Father,
Forgiving me my great faults,
  Freely of his gracious love:
He established me in peace,
  Wonderful is his grace!
He fed me with pure manna,
  In a banquet of delightful taste.

The righteousness of a fatal wound,
  And the merit of divine anguish,
The price, the worth, the costly sacrifice
  That was paid on the Cross,
Will clear my faults entirely,
  And wash me delightfully clean;
And there is nothing else under heaven
  That will strengthen me to go on.