Dyma'r dydd y cododd Iesu

Dyma'r dydd y cododd Iesu,
  Gan chwilfriwio barrau'r bedd;
Dyma'r dydd i orfoleddu,
  Ac i gadw sanctaidd wledd.

B'le, O fedd, mae'th fuddugoliaeth?
  Angau, b'le mae'th golyn cry'?
Daeth i wawrio ar ddynoliaeth
  Hyfryd lewych oddi fry.

Crist a ddaeth yn wir oleuni,
  Ac yn sicrwydd bywyd gwell;
Caf yn llawen adgyfodi,
  Ar ryw ddydd, o'r gyfyng gell.

Dan y gwys os rhaid im' orwedd,
  Yn y glyn dros ronyn bach;
Mi gaf ddiosg rhwymyn llygredd,
  Ac yn Nuw gyfodi'n iach.

Codi'n iach a hwylio'r aden,
  Rhwng y sêr i wlad y saint;
I ddyrchafu'r gân ddi orphen,
  Yno byth uwch poen a haint.

This is the day on which Jesus rose,
  Shattering the bars of the grave;
This is the day for jubilation,
  And for keeping a holy feast.

Where, O grave, is thy triumph?
  Death, where is thy strong sting?
There came to dawn on humankind
  A delightful radiance from above.

Christ came as a true light,
  And as a surety of a better life;
I will get joyfully to rise again,
  On some day, from the narrow cell.

Under the sod if I must lie,
  In the vale for a little while;
I may get an escape from a corrupt bond,
  And in God rise up whole.

Rising whole and soaring on wings,
  Between the stars to the land of the saints;
To raise the unending song,
  There forever above pain and disease.