Efe yw ffynnon fawr pob dawn

Efe yw ffynnon fawr pob dawn,
  Gwraidd holl ogoniant dyn;
A rhyw drysorau fel y môr
  A guddiwyd ynddo'i hun.

'Rwyf yn hiraethu am gael prawf
  O'r maith bleserau sy
Yn cael eu hyfed, heb ddim trai,
  Gan yr angylion fry.

Mae 'nymuniadau'n hedeg fry,
  Uwch creadigol fyd,
Ac yn diystyru'r ddaear hon,
  A'i da o'r bron i gyd.

Fe'm ganwyd i lawenydd uwch
  Nag sy 'mhleserau'r llawr,
I gariad dwyfol, gwleddoedd pur
  Angylion nefoedd fawr.

O! pa'm nas caf fi ddechreu'n awr
  Fy nefoedd yn y byd,
A threulio 'mywyd mewn mwynhâd
  O'th gariad gwerthfawr drud?

gwelir:
  Fe'm ganwyd i lawenydd uwch
  Mae Iesu'n Berson union oll
  'Rwy'n chwennych gweld ei degwch Ef

He is the great fount of every gift,
  The origin of all the glory of man;
And some treasure like the sea
  Is concealed in himself.

I am longing to get to taste
  Of the vast pleasures there are
To be drunk, without any ebbing,
  By the angels above.

My wishes fly up,
  Above the world of creation,
And disregard this earth,
  And its goods absolutely entirely.

I was born for joys higher
  Than are my pleasures below,
For divine love, the pure feasts
  Of the angels of great heaven.

Oh why can I not begin now
  My heaven in the world,
A spend my life in enjoyment
  Of thy dear, valuable love.