I'r Arglwydd rho'wn foliant ei haeddiant ei hun

I'r Arglwydd rho'wn foliant -
    ei haeddiant ei hun -
Cynnaliwr ein hiechyd,
    a'n bywyd, bob un;
  Efe sy'n teilyngu ei
      barchu trwy'r byd,
  Mewn daear a nefoedd
      yn gyhoedd i gyd.

Clodforwn ei fawredd,
    mae'n weddaidd yn wir,
Am nawdd a llonyddwch,
    mawr heddwch mor hir;
  A theulu breninol
      mor lesol i'r wlad,
  Sy'n blaid i'r efengyl,
      a'i syml lesâd.

Y Arglwydd ardderchog,
    yn serchog ein swydd,
Ei enw clodforwn,
    anrhegwn yn rhwydd,
  Am ymborth naturiol,
      mor rheidiol i'n rhan,
  Sy'n dwyn o'r dyfnderoedd
      ryw luoedd i'r làn.

Efe sy'n rhoi bara
    i'w fwyta'n ddifêth,
Efe yw Crëawdwr,
    Darparwr, pob peth;
  A dyfroedd i'w hyfed,
      rhag syched, i'r safn,
  Ef biau'r moroedd
      a'r dyfroedd bob dafn.

Efe biau'r maesydd,
    au cynnydd bob cae,
Er hyny'n eu rhoddi
    i'n maethu ni mae;
  Ni feddwn ni ronyn,
      neu hedyn, o hawl, -
  Duw biau'r holl ffrwythydd,
      y maesydd, a'r mawl.

O! deuwn, bendithiwn,
    a dodwn i'n Duw
Ogoniant ei enw pur
    heddyw bob rhyw;
  Dangosodd drugaredd
      dra rhyfedd drwy'r hin,
  Rhoi i ni ŷd lawnder
      heb drymder i'w drin.

Mae'n medru cau'r dyfroedd
    a'r gwyntoedd mewn gwisg,
Ac attal ystormydd
    i'r maesydd 'n mysg;
  A danfon hir degwch,
      hyfrydwch, o fry,
  In' hel ein cynnaliaeth,
      da doraeth, i dŷ.

Gogniant tragywydd
    i'n Harglwydd o'r ne',
Nid taro'n ddisymyth,
    heb fygwth, mae 'Fe;
  Rhybuddio cyn taro,
      i'n deffro, mae Duw,
  I ofyn maddeuant,
      yn bendant, a byw.

Fe lanwodd y ddaear
    yn gynnar âg ŷd,
I'n lloni â lluniaeth
    pur helaeth o hyd;
  Rhown ninnau'r anrhydedd
      i'w fawredd yn fwy, -
  Pwy ŵyr na chawn degwch,
      a'n heddwch yn hŵy.

To the Lord let us render praise -
    his own dessert -
The upholder of our health,
    and our life, every one;
  He is deserving of being
      revered throughout the world,
  In earth and heaven
      all publicly.

Let us extol his majesty,
    it is truly fitting,
For protection and stillness,
    great peace so long;
  And a royal family
      so beneficial to the land,
  Is on the side of the gospel,
      and its simple welfare.

The excellent Lord,
    affectionate our office,
His name let us acclaim,
    let us honour freely,
  For natural sustenance,
      so necessary to our part,
  Who brings up from
      the depths some hosts.

He it is who gives bread
    to be eaten unfailingly,
He is the Creator,
    the Provider, of every thing;
  And waters to be drunk,
      against thirst, to the mouth,
  He owns the seas
      and the waters, every drop.

He owns the fields,
    and the produce of every meadow,
Despite this, given
    for us to farm they are;
  We possess grain,
      or seed, of right, -
  God possesses all the fruits,
      of the fields, and the praise.

O let us come, let us bless,
    and let us give to our God
The glory of his pure name
    today, every kind;
  He showed mercy
      so wonderful through the weather,
  Giving to us a fullness of corn
      without heaviness to treat it.

He is able to close the waters
    and the winds in clothing,
And stop the storms
    for the fields amongst us;
  And send delightful, long
      fairness, from above,
  For us to bring our produce,
      a good heap, home.

Eternal glory
    to our Lord from heaven,
Not striking suddenly,
    without threatening, is He;
  Warning before striking,
      to awaken us, is God,
  To ask for forgiveness,
      definitely, and live.

He filled the earth
    early with corn,
To cheer us with pure,
    bountiful nourishment always;
  Let us then give the honour
      to his majesty evermore, -
  Who knows we may get fairness,
      and our peace for longer.