Mae grasusau heb eu haeddu

Mae grasusau heb eu haeddu
  Ar ein bwrdd o hyd yn llawn,
A chysuron yn diferu
  Ar ein lwybrau, llawenhawn!
Nid oes prinder yn ein dilyn,
  Y mae môr tu cefn i'r ffrwd;
Duw sydd yn coroni'r flwyddyn,
  Ac sydd yn bendithio'i chnwd.

Coed y maes sy'n curo dwylw,
  Bloeddiant ganu dan eu llwyth;
A fydd calon dyn yn ddistaw
  Wrth fwynhau y grasol ffrwyth?
Mae canghennau ffrwythlon natur
  Yn ymgrymu tua'r llawr,
Ac yn dysgu i bechadur
  Gofio Duw rhagluniaeth fawr.

Nid y ddaear fu'n cynllunio
  Coron hardd y flwyddyn hir;
Cariad dwyfol sy'n disgleirio
  Ym mhob perl ohoni'n wir;
Tyfodd gobaith blwyddyn newydd
  Gyda'r grawn, a digon yw;
Na foed ein telynau'n llonydd,
  Canwn, ac addolwn Dduw.

There are graces undeserved
  On our table always full,
And comforts dripping
  On our paths, let us rejoice!
There is no scarcity following us,
  A sea is behind the stream;
It is God who is crowning the year,
  And who is blessing its crop.

The trees of the field are clapping hands,
  They shout songs under their load;
Shall the heart of man be silent
  While enjoying the gracious fruit?
The fruitful branches of nature are
  Bowing towards the ground,
And teaching a sinner
  To remember the God of great providence.

'Twas not the earth that purposed
  The beautiful crown of the long year;
Divine love is radiating
  In every pearl from it truly;
Hope of a new year grew
  With the grain, and sufficient it is;
Let our harps not be still,
  Let us sing, and worship God.