Mi bwysaf arnat Arglwydd

Mi bwysaf arnat, Arglwydd,
  Tra yma byddwyf byw,
Dy angau sydd yn deilwng, 
  Ti wyt anfeidrol Dduw;
O ateb dros fy meiau, 
  A chliria fi â'th waed,
Yn ngŵydd yr holl angylion,
  Yn awr ger bron fy Nhad.

Ni 'edrychaf ar ddim arall
  Yn unig ond tydi,
Tan hoelion dur yn griddfan,
  Ar fynydd Calfari;
Fy lloches rhag euogrwydd,
  Tra ar y ddaear hon,
Fydd tyllau'r hoelion geirwon,
  A chlwyf y waewffon.

Yn awr wy'n gorfoleddu,
  Can's gosod wnes y sail
Ar gadarn Graig yr oesoedd,
  Sef haeddiant Adda'r ail;
Dim arall tan y nefoedd
  All roddi imi hedd,
A thawel orfoleddu
  Yn wyneb angau a'r bedd.

Duw, rho imi ffydd i edrych,
  Y'mhob caethiwed du,
A phechod arna'i 'n gwasgu,
  I fryniau Calfari;
Gwna i fy nghalon deimlo
  Yr anghydmharol loes,
Yn lloches gynnes dawel,
  Yn wastad tan y groes.

I lean upon thee, Lord,
  While here I am living,
Thy death is worthy,
  Thou art infinite God;
O answer for my faults,
  And clear me with thy blood,
In the presence of all the angels,
  Now before my Father.

I shall not look on anything else
  Except thee alone,
Under steel nails groaning,
 On the mount of Calvary;
My refuge against guilt,
  While on this earth,
Shall be the holes of the rough nails,
  And the wound of the spear.

Now I am rejoicing,
  Since I set the foundation
On the firm Rock of ages,
  That is the merit of the second Adam;
None other under heaven
  Can give to me peace,
And quiet rejoicing
  In the face of death and the grave.

God, give me faith to look,
  In every black captivity,
And sin pressing upon me,
  To the hills of Calvary;
Make my heart feel
  The incomparable anguish,
As a warm, quiet refuge,
  Constantly under the cross.