Mae llafur enaid y Messļah

Mae llafur enaid y Messļah,
  Yn ngwlad Caffraria yn cyffroi,
Trigolion gwylltion y mynyddoedd,
  A'r dyffrynoedd yn deffroi;
    Efengyl Duw, amlwg yw,
    Sy'n codi'r meirw i fynu'n fyw.

Mae'r nos yn ffoi
    a'r dydd yn nesu, 
  A'r wawr yn dechreu ymledu y'mlaen, 
Mae'n mysg paganiaid meirw y'morol, 
  Am Ben y gongol,
      fywiol faen: 
    Rhyw lwyddiant mawr, sy'n nesu yn awr, 
    Ar ol cymylau, wele wawr!

Daw'r Hottentots i ganmawl Iesu,
  A ninau, Gymry, yn un gān;
Cydseiniwn am ei Iachawdwriaeth,
  Ei Air, a'i Benarglwyddiaeth glān:
    Daw pawb un llef
        yn nheyrnas nef,
    I uchel-floeddio, "Iddo Ef."

The labour of the soul of the Messiah,
  Is in Africa causing a stir,
The wild inhabitants of the mountains,
  And the valleys, are waking;
    The gospel of God, evident it is,
    which is raising the dead up alive.

The night is fleeing
    and the day approaching,
  And the dawn beginning to spread onwards,
Amongst pagan dead there is enquiry,
  About the Head of the corner,
      a living stone:
    Some great success, is approaching now,
    After clouds, behold a dawn!

The Hottentots are coming to extol Jesus,
  And we Welsh, too, in one song;
Let us sound together about his Salvation,
  His Word, and his pure Overlordship:
    All are coming of one voice
        in the kingdom of heaven,
    Loudly to shout, "Unto Him."