Nid yw yr angeu ond rhyw hûn

Nid yw yr angeu ond rhyw hûn,
  Cwsg yw ei gynllun gwyw;
Mae'n rhoddi'r corph dan awydd caeth
  Marwolaeth drom ei rhyw.

Caf ar fy meddrod roi fy mhwys,
  A gorphwys yn ddi gur,
Gobenydd esmwyth heb un iâs,
  Mwy nag mewn palas pur.

Yn mha fodd bynag, a lle b'wyf,
  Yr hunwyf yr awr hon
Poed im' gael deffro gyda'm Duw,
  O'r llwch i fyw yn llon.

'Rwy'n awr yn gorwedd, bryfyn gwan,
  Flin druan ar lawn draul,
I ddeffro, neu i farw ar fyr
  'Nol trefn fy natur wael.

Fy nyddiau syrthion dan y ser,
  Sy'n ofer îs y ne';
Yn ol im' ddeffro, cwsg a ddaw
  I'm llwythaw yn mhob lle.

O! na lewyrchai'r nefol wawr,
  Trag'wyddol wawr ddilyth,
I ddeffro heb ddim huno mwy,
  Mewn trefn safadwy fyth.

Death is nothing but a kind of slumber,
  Sleep is its weary plan;
It puts the body under the captive desire
  Of death's heavy kind.

I may lean upon my tomb,
  And rest painlessly,
A smooth pillow with no more pang
  Than in a pure palace.

In whatever manner, and place I am
  I shall sleep this hour
Let me get to awake with my God,
  From the dust to live cheerfully.

I am now lying, a weak worm,
  A weary wretch fully spent,
To awake, or to die shortly
  According to my base nature.

My days that fell under the stars,
  Are vanity under heaven;
After I awake, sleep shall come
  To burden me everywhere.

O that the heavenly dawn would shine
  An eternal, unfailing dawn,
To awaken with no slumbering any more,
  In a secure station forever.