Ni gofiwn y gwaed

  Ni gofiwn y gwaed,
  A'r cymod a gaed
I godi pechadur
  Am byth ar ei draed;
  Er garwed y loes,
  A dirmyg yr oes,
Mae'r nef yn y golwg
  Yn ymyl y Groes.

  Ni gofiwn y bryn
  A ddringwyd yn wyn,
Gan ddwyfol Etifedd
  Y nefoedd cyn hyn;
  O'i ddilyn yn wir,
  Yr aflan yn glir
A olchir yn wynach
  Na'r eira cyn hir.

  Ni gofiwn yr Oen,
  Â drodd yn Ei boen
Yr anial dy-fywyd
  Yn wynfys a hoen;
  Mae'r ffordd ar ei hyd
  Yn gariad i gyd,
A bywyd yn oleu,
  Ar feddau y byd.

  Ni gofiwn yr Iawn
  A dalwyd yn llawn,
A chanu yn ngwyneb
  Cyfiawnder a wnawn;
  Ni dderfydd ein llef,
  O fawl iddo Ef,
Yn wynion ein gynau
  Ynghanol y nef.

  We remember the blood,
  And the reconciliation that was got
To raise a sinner
  Forever to his feet;
  Despite how rough the anguish,
  And the scorn of the age,
There is heaven in view
  Beside the cross.

  We remember the hill
  Which was climbed in white,
By the divine Heir
  Of heaven before this;
  From following him truly,
  The unclean clearly
Is to be washed whiter
  Than the snow before long.

  We remember the Lamb,
  Who turned in his pain
The lifeless desert
  Into blessedness and liveliness;
  The road along its length
  Is all love,
And life is light,
  On the graves of the world.

  We remember the Ransom
  That was paid in full,
And sing in the face
  Of righteousness we shall do;
  Never let fade our cry
  Of praise unto Him,
White our robes
  In the middle of heaven.