O n'allwn g'odi'm henaid gwàn

O n'allwn g'odi'm henaid gwàn
I'r nefol baradwysaidd fàn!
  Lle cawn i wel'd mewn munyd awr
  Fwy na thrysorau'r
      ddaear fawr.

Mae golwg arnat Ti, fy Nuw,
Yn drysor ddigon tra f'wyf byw;
  Mae golwg arnat Ti Dy Hun
  Yn d'weyd mor salw ydyw dyn.

Pan gaffwyf wel'd Dy wyneb-pryd
Mae'n darfod freniniaethau'r byd;
  Pob enw dàn yr awyr lâs
  Sy'n myn'd yn ddim
      yn ngoleu'th râs.

Pan gallwyf gredu, er yn wan,
Fod ti dy hunan imi'n rhan;
  Mae hyn yn troi fy mhoen o'r bron
  Yn rhyw lawenydd tan fy mron.

Dy bresenoldeb gwerthfawr, drud,
Yw fy nyddanwch yn y byd;
  Ac heb dy bresenoldeb gwiw
  Fel un amddifad 'rwyf yn byw.

O! Frenin mawr, tragwyddol, cûn,
Wyt oll yn oll, wyt oll yn un;
  Rho imi wel'd Dy hyfryd wedd,
  Ni cheisiaf fwy
      tu yma i'r bedd.

Gwelir: O Frenhin mawr tragwyddol cun

O that I may be able to raise my weak soul
To the heavenly paradisiacal place!
  Where I may get to see in a moment
  More than the treasures
      of the great earth.

Looking upon Thee, my God, is
A treasure sufficient while I live;
  Looking upon Thee Thyself is
  Telling how poorly is man.

When I get to see Thy countenance
The kingdoms of the world fade away;
  Every name under the blue sky
  Is going to nothing
      in the light of thy grace.

When I am believing, although weak,
That thou thyself art a portion to me;
  This is turning my pain completely
  Into some joy under my breast.

Thy costly, precious presence
Is my comfort in the world;
  And without thy worthy presence
  Like one bereft I am living.

O dear, great, eternal King,
Thou art all the same;
  Grant me to see Thy lovely face,
  I will not seek more
      on this side of the grave.