Go Back

Zoals gezegd, Het Pluche Helmondse Leventje is voorbij. Geen halve nachtdiensten meer in kinderbedden met teddyberen (waar is die foto potdorie nou alweer ?). Nee, hier is het echte werk begonnen met 4 à 8 32-uurs diensten per maand en alleen elke 1^e en 3^e zaterdag vrij; de overige zaterdagen wordt er tot 12:00 gewerkt. Onbetaald, nog steeds, maar daar komt wellicht tegen het begin van het nieuwe academische jaar verandering in. In de tussentijd overleef ik van de schamele penningen die de nachtdiensten opleveren en daarnaast klus ik elke dinsdag- en donderdagavond en soms ook zaterdag een beetje erbij door prof BK te assisteren in de OK. Ik assisteer waarschijnlijk de meest begaafde oncologisch chirurg in Maleisië, zie daardoor minstens eenmaal per week een (technisch hoogstaande) Wertheim en enkele totaalextirpaties én krijg er nog een leuke cent voor ook ??!!!

Nee, hoewel ik in het begin wel even moest wennen en het hier op sommige gebieden een zootje is, heb ik nog steeds geen cent pijn van mijn keuze. In 2 maanden tijd had ik al zo’n 25 sectio’s gedaan en op werkelijk alle vlakken is de klinische “exposure” hier veruit beter dan in Nederland. Ik moet eigenlijk wel een beetje gniffelen om de incidentele negatieveling die breedsprakig verkondigde dat een opleiding van 4 jaar in Maleisië onmogelijk kon leiden tot een goede gynaecoloog; waarschijnlijk heb ik straks meer klinische ervaring dan het merendeel van deze sceptici.

Zoals men elders waarschijnlijk ook aanvankelijk wat moesten wennen aan mijn persoontje, zo geldt dat ook wel voor de zusters hier. Ze vonden en vinden waarschijnlijk nog steeds mij maar een rare vogel. Maar er wordt ook gelachen en omdat ze me toch ook eigenlijk wel een beetje grappig vinden denk ik dat het allemaal wel goed zal komen. Wat helpt is dat er nagenoeg geen taalbarrière is, want het Engels zijn ze niet allemaal even goed machtig.

De afgelopen 3 maanden was ik al begonnen aan mijn verplichte “keuzestage” chirurgie. Dit betekent voornamelijk dat ik een groot aantal dagen op de eerste hulp sta als Arts-assistent chirurgie. Het is allesbehalve datgene wat ik ervaren heb tijdens mijn co-schappen destijds en zelfs de 2 maanden als Arts-assistent chirurgie in het Helmondse. De grotere druk tot zelfredzaamheid maakt dat je in veel kortere tijd veel meer dingen zelfstandig doet. Bovendien, zoals al gezegd, de grotere “case-load” bezorgt je in korte tijd een hoop ervaring. Een typische ochtend begint met 3 maagdarmbloedingen, een appendicitis en een gast die ten gevolge van een flinke cerebrale tik met een knuppel een joekel van een subduraal haematoom heeft. Als de dag zo al begint weet je bij voorbaat dat er tot een uur of 3 ’s nachts geen rust meer komt.

Gedurende de maand februari was ik 1 maand gestationeerd als een soort super-huisarts. Opeens zit je dan in de rol van 1^e-lijns arts en moet je beslissen welke zaken je zelf ter plekke oplost en welke je verwijst naar één van de specialismen na eerst zelf alle noodzakelijke onderzoeken te hebben aangevraagd en een DD te hebben opgesteld. Ik dacht eerst dat het vreselijk zou zijn, maar ook dit bleek weer ontzettend leerzaam en erg inzichtelijk om een idee te krijgen van het Maleisische gezondheidszorg systeem, dat wel wat organisatorische oppeppers kan gebruiken. Wat dat betreft denk ik dat een combinatie van Westerse en Oosterse opleiding je vooral verrijkt.

Maar goed, hoe is het dan verder ? Ik woon in een flat, juist tegenover het ziekenhuis. Nooit meer die 100 km heen en terug; heerlijk !! Het appartement deel ik met een Indonesische collega, die net als ik zijn heil hier heeft gezocht. Weinig spulletjes, een tikje onpersoonlijk, dus ik mis mijn huisje wel een beetje. Over het huisje gesproken, nog steeds kommer en kwel met die huurder. Inmiddels is hij bijna bij met zijn huur, maar op de een of andere manier slaagt hij er maar niet in op de 1^e dag van de maand zijn huur te betalen en is een maandelijkse herinnering onvermijdelijk. Ook moet hij nog steeds een gedeelte van de juridische kosten betalen. Wat mij betreft; als hij morgen zijn huur opzegt zal ik er niet rouwig om zijn.

Veel gefeestbeest wordt er nu nog niet. Behalve dat ik veel moet werken, ben ik ook erg druk met de voorbereidingen voor de MRCOG; het 1^e jaars Britse gynae-examen voor de opleiding. De hele basiskennis op herhaling, van citroenzuurcyclus tot aotonoom zenuwstelsel. Ah, whatever, de laatste 2 weken van mei neem ik vakantie en zal ik dat proberen ruimschoots te compenseren. Tot die tijd zullen jullie waarschijnlijk niets meer van me horen, want druk-druk-druk. Daarna volgen op mijn website wat postings over het reilen en zeilen in de Eerste Hulp hier.