Day 4:  December 19

Reflection on  Matthew 1:18‑24

by Clifford M. Miras, SP

Paunang salita:

            Mga kapatid: Ang bawat isang binyagang Kristiyano ay tinatatawag sa iisang misyon, ang pamayanihin ang kagandahang loob ng Diyos sa buong, daigdig, Bagamat tayo ay may iba't ibang kakayanan, talento, karisma at pagkatao, tayo ay pare‑pareho ng hangarin na makatupad sa kalooban ng Diyos. Tulad ng isang katawan, bagamat ibat'iba ang bahagi pero iisa ang pinaka‑ulo at ito ay si Kristo. Walang saysay ang ating pag‑iral sa daigdig na ito kung sasarilinin lang natin ang mga biyayang kaloob ng Diyos sa atin at hindi gagamitin sa pagpapaunlad ng kanyang kaharian. Tayo nang ipagdiwang ang pasasalamat natin sa Diyos sa pagkakapili Niya sa atin na makibahagi sa kanyang misyon.

 

Nilalaman:

            Sa seminaryo meron kaming kasama na matanda, (73 yrs old) na aming tagaluto halos ilang taon na rin ang inilagi nya doon sa seminaryo, samakatuwid ilan na ring naging pari ang napaglingkuran nya. Masipag, maalalahanin, tapat sa trabaho, higit sa lahat buong pusong naglilingkod. Gumigising ng alas kwatro ng umaga upang ang mga seminarista ay may maalmusal. Ayaw nya kasi na ang mga seminarista ay mahuhuli sa alsa siete na almusal kaya maaga pa gising na. Almusal, Tanghalian, Merienda, Hapunan yan ang malimit niyang gingawa sa halos simula pa na ng itatag ang seminaryo naming.  Ang kanyang pahinga ay magtanim ng sayote upang pandagdag sa ulam.

            Isang araw tinanong ko siya: Lola hindi po ba kayo nahihirapan sa amin, sa ginagawa nyo araw­-araw? Araw‑araw gumigising kayo ng maaga upang ipagluto kami, minsan makukulit pa. Maaarte pa nga sa mga ulam. Minsan sabi naming kami na ang bahala kasi alam din naman naming magluto kahit papaano. Nagulat ako sa kanyang isinagot " Anak eto lang ang tanging paraan ko para makatulong sa mga taong espesyal sa akin at higit sa. lahat sa mga taong pinili ng Diyos na maglingkod sa kanya, alam ko rin na anumang ginawa ko sa inyo ay para na ring ginagawa ko sa kanya, mahal ako ng Diyos kaya nais ko rin na ipadama ang pagmamahal na bigay sa akin.”

            Sa ating Ebanghelyo ngayon tahasang sinasabi o ipinaaalala ng isang huwarang si Jose na sumunod sa kalooban ng Diyos ng pagpakitaan siya ng angel na huwag hiwalayan si Maria. Sinunod niya ang Diyos nanaaayon sa kalooban. Ang pagkakaroon ng pananampalataya ay hindi garantiya na hindi na tayo magkakamali sa ating mag desisyon, bagkus ito'y isang kasiguruhan na hindi tayo mapapariwara( mapapasama).

            May mga taong nagtatanong kung bakit nangyari ang ganito sa kanila, minsan ang Diyos, pinapayagan din na magkamali ang tao, subalit dito nakikita ang pagkilos ng Diyos itoy itinatama o iwinawasto sa mga taong lubos ang pananampalataya at nagnanais sumunod sa kanya. Ang tao nakakaranas ng bagyo at madidilim na karanasan subalit kapalit naman nito'y ginhawa at liwanag ng buhay.

            Ang karanasan ni Jose isang magandang mapagnilayan natin sapagkat paminsan-minsan tayo ay nahaharap sa isang mahirap na pagdidisisyon sa ating buhay lalo na ang buhay moral natin at kailangang makapagdisisyon tayo na naaayon sa maganda. Yung pag-uugali ni Jose ito'y isang perpektong halimbawa ng isang taong nagbibigay na naaayun sa kalooban ng Diyos na walang reklamo't walang pagsuway. Tayo kasing mga tao kunting paghihirap lang reklamo agad, mga seminarista pag di masarap ang pagkain reklamo agad. Yung pagbibigay ay di nangangahulugan ng pagbibigay ng malaking pera sa kapitbahay. Gawin natin ito tapos Anu na? Kasi tayo nga ay mahihilig dun sa pag nagbigay lahat o lubos tapos wala na kasunod, makabigay ok na. Tawag sa mga taong ganun malabnaw!

            Mga kapatid hamon sa atin ng Ebanghelyo ngayon ay patuloy na pagbibigay, kahit na simple basta ito'y bukal sa loob at tapat ito'y magiging ugali na rin. Si Lola kahit na matanda na at simple ang niluluto para sa mga seminarista di nagtagal sumasarap din kasi nga buo at tapat ang pag‑aalay niya ng sarili sa seminaryo.  Nang ang tao ay iniligtas ng Diyos sa kasalanan di bagat hindi niya ginamit ang kanyang kapangyarihan bagkus ay ang kanyang, anak na nagkatawang tao at upang unti‑unting malaman ng tao kung gaano, niya kamahal. Diba't isang perpektong halimbawa ito ng tunay na pagbibigay, "Though he was in the form of God, Jesus did not deem equality with God something to be grasped at, rather he emptied himself and took a human form." Na bagamat siya'y Diyos, hindi nagpilit na manatiling kapantay ng Diyos, Bagkus hinubad niya ang lahat ng katangian ng pagka‑ Diyos, nagkatawang‑ tao at namuhay na isang alipin (Filipos 2:6‑7).

 

Konklusyon:

            Tayo ngayon ay nasa ika-apat na Linggo ng Adbyento. Tanongin natin ang ating sarili: Gaano ko nagagawa ang pagbibigay ng bukal sa loob? Ito ba'y ginagawa ko dahilan sa may humihingi ng tulong? Anong uri ng pagmamahal ang ipinapakita ko sa aking kapitbahay? Ito ba'y pagmamahal na naaayun sa pangsarili lamang o pagmamahal na nakaugat kay Kristo na siyang pinakang pinag-­uugatan ng pagmamahal?

            Naway sa Panahon ng Adbyento ay magdala sa atin patungo sa Diyos at naway matamo natin ang tunay na pagbibigay ng may tapat at bukal sa loob. Maging halimbawa nawa tayo sa iba ng tunay na pagbibigay ng sarili sa Diyos.