Iedereeen heeft wel eens van die dagen dat alles tegenzit. Donderdag de 13e was een ware ongeluksdag
voor het BPRC en haar medewerkers.
De ellende begon 's middags al. Rond een uur of vier verzamelde zich een kluitje actievoerders voor de
poort van het apencentrum. De bewaking had voor de gelegenheid de dranghekken maar weer klaargezet.
Niet dat dit enige hindernis voor ons vormde, het scheld- en confrontatiegebeuren verplaatste zich enige
meters naar voren, naar de weg waar ze sowieso moeten stoppen. Komt dat even mooi uit! Zodoende
konden de wij ons naar hartelust uitleven, gewapend met megafoon en een spandoek waarop te lezen was:
"NO EXCUSE FOR ANIMAL ABUSE!" Uiteraard wisten wij ook mondeling duidelijk te maken wat wij
vinden van de praktijken die zich in het primatencentrum afspelen en de personen die dat op hun geweten
hebben. "Bloed aan je handen!", "Zoek een NORMALE baan!", "Dierenbeul!" enz. waren leuzen die zoal
gescandeerd werden. Rond de klok van half zes vertrokken de activisten weer.
Nu zijn de BPRC-medewerkers dit al wel enigszins gewend, dat wil zeggen, ze weten wat ze kunnen
verwachten, maar Alan Thomas (hoofd parasitologie) kreeg nog een toetje...
In het Leids Universitair Medisch Centrum vond vanaf zes uur een wetenschappelijk referaat plaats,
waar Alan Thomas zijn zegje zou doen over onderzoek naar vaccins tegen malaria. Interessant, dacht
een viertal activisten. Aldus besloten zij dit referaat ook maar eens te bezoeken. Zo gingen zij, met een
opgerold spandoek in de broekspijp, het LUMC binnen. Om tien voor half zeven aangekomen op de
juiste verdieping troffen de dierenvrienden een zaaltje waarvan de deur uitnodigend openstond en
waarin een gezelschap gemoedelijk broodjes met koffie aan het nuttigen was. Omdat de activisten niet
zeker wisten of dit het juiste lokaal was en of het nog moest beginnen, vroegen ze het even aan een
meneer die juist naar binnen ging.
"Is het hier? Moet het nog beginnen?"
"Wat, waarover?" was de wedervraag van de man.
"Over malaria."
"Ja, dat begint zo. Jullie kunnen wel vast gaan zitten."
Kijk, dat is nou vriendelijk, DE ACTIVISTEN WERDEN UITGENODIGD!! (Als iemand van het BPRC
dit leest, we willen nog wel eens uitgenodigd worden, hoor, het beviel prima!) De activisten zochten
een mooi plaatsje uit achter in de zaal en pakten pen en papier om aantekeningen te maken. (één van
de activisten had het woord 'vegan' op de broek genaaid, en er waren welgeteld twee mensen die
enigszins argwanend begonnen te kijken, maar niemand zei er wat van) Al spoedig werd Alan Thomas
aangekondigd en begon hij (in het Engels) zijn verhaal.
Hier volgen een aantal dingen die de activisten genoteerd hebben:
Alan Thomas doet onderzoek met als doel een vaccin tegen malaria te ontwerpen.
Malaria vormt voor inwoners van Afrika het grootste probleem. Het leger van de VS steekt, na ervaringen
met malaria in Viëtnam, ongeveer 1,3 miljard dollar in het onderzoek. Dit leger is hiermee de grootste
financiële steun (het uiteindelijke vaccin zal dus waarschijnlijk niet ten goede komen van de kindertjes
in Afrika, maar ervoor zorgen dat Amerikaanse soldaten in de toekomst ook in malaria-gebieden zonder
belemmerd te worden door deze ziekte erop los kunnen schieten.) Het gemiddelde jaarinkomen van een
Afrikaan in een malaria-gebied is 2,8 $ en daarom is sowieso de kans bijzonder klein dat deze mensen
aan zo'n vaccin kunnen komen. (Zo zien we maar weer dat achter mooie idealen toch weer het belang
van een (Amerikaanse) elite schuilgaat)
Voor dit onderzoek worden verschillende diersoorten gebruikt. Thomas heeft het over muizen, ratten,
cavia's, konijnen, rhesus-apen en bepaalde
nieuwe-wereld-apen gehad. (hij gebruikt steeds de term
'rabbit models', 'monkey models' enz. zeer respectloos.)
De dieren worden ingespoten met de voorgestelde vaccinatie agents en vervolgens worden de dieren
besmet met plasmodium (malaria). Daarna wordt bekeken in hoeverre en in welke mate de dieren malaria
ontwikkelen in hun rode bloedcellen (hiervoor worden de dieren doodgemaakt).
Thomas heeft tot vier keer toe duidelijk gemaakt dat de resultaten die hij uit dier(modell)en haalde, niet
geëxtrapoleerd kunnen worden naar mensen. (Als hij had geweten dat er activisten in de zaal zaten, had
hij dit waarschijnlijk niet verteld. Is dit overigens niet al genoeg reden om dierproeven überhaupt niet te
vertrouwen en over te stappen op alternatieven?) Hij vertelde bijvoorbeeld dat een combinatie van twee
bewezen onschadelijke stoffen in de ene diersoort onschadelijk bleek, maar bij een andere diersoort
leidde tot ongewenste effecten.
Nadat Alan Thomas zijn zegje had gedaan, stonden de vier activisten op, lieten een spandoek zien en
legden de mensen in de zaal uit dat deze man geen applaus verdient en waarom niet. De aanwezigen lieten
de activisten netjes uitspreken, waarna zij vrijwillig de zaal verlieten. Op de gang ontstond nog een korte
wetenschappelijke en ethische discussie tussen een onderzoeker van het LUMC en de activisten, waarna
de activisten het gebouw verlieten.
De zelfde avond vond er ook nog een kort huisbezoek plaats voor de deur van Peter Heidt (hoofd dieren).
Weer een zwarte dag voor de BPRC-medewerkers, weer een enerverende dag voor de anti-BPRC-beweging!
NO EXCUSE FOR ANIMAL ABUSE!!!
ADL Amersfoort
Disclaimer:
Bovenstaand verslag heeft de McVegan-crew via e-mail bereikt.
Het verslag is een exacte kopie (inclusief spelfouten) van het
orgineel. De McVegan-site kan niet garanderen of de inhoud van
dit verslag correct is. Veel van de verslagen op de McVegan-site
zijn geschreven door personen die betrokken waren bij een actie
of demonstratie en dus zijn meningen / standpunten in deze
verslagen niet persé die van de McVegan-site / webmaster.
|